Hoi Lars,

Ik snap heel erg hoe jij je voelt. Ik heb ook altijd veel ruzies gehad met mijn vader en stiefmoeder, juist omdat ik graag af en toe met mijn vader alleen wilde zijn maar dat niet gebeurde. Ik kan me heel goed voorstellen dat je niet meer naar je vader toe wil door die ruzies.

Toch is het wel positief dat je stiefmoeder schrok toen jij zei dat ze niet jouw moeder is. Ik heb dat bijvoorbeeld nooit durven zeggen tegen mijn stiefmoeder. Maar dat zij daarvan schrikt, laat in ieder geval wel blijken dat het iets met haar doet!

Als ik jou was, zou ik een brief schrijven naar je vader. Je hoeft dat niet per se op de post te doen, je kan het ook opschrijven/uittypen en aan je vader geven. Maar als je op papier schrijft wat deze ruzies met jou doen kan hij dat rustig lezen en nalezen, als hij dat nodig vindt. Want als je met hem gaat praten, gaat je stiefmoeder er zich misschien weer mee bemoeien. Het beste is dus als je de brief zou geven waar zij op dat moment niet bij is. Misschien kan je het naar zijn werk sturen? Schrijf in ieder geval wat deze ruzies met jou doen en dat je op deze manier niet meer wil komen. Als je dit opschrijft, probeer dit dan in de ik-vorm op te schrijven: zo kan het namelijk nooit fout zijn! Bijvoorbeeld: ''Ik vind het heel erg vervelend dat deze ruzies er zijn, want daardoor wil ik eigenlijk niet meer naar je naartoe, maar dat is ook niet wat ik wil' of 'De ruzies doen mij pijn'. Je vader kan hoog en laag springen wat hij wil, maar dat zijn JOUW gevoelens en daar is niets fout aan! En als je het dus naar hem schrijft, kan hij het zo vaak lezen als hij wil en komt het misschien meer binnen dan wanneer je dit met hem bespreekt.

Ik hoop dat je hier iets mee kan. Als ik je nog ergens mee kan helpen, kan je altijd nog op dit bericht reageren! Sterkte!

Misschien kan je tegen je. Stief moeder zeggen van wil je er niet mee bemoeien of ja zo iets of laten schrikken zo als je deed als het werkt... Ik wens je een veel succes Lars!!!!:)

hoi,

ik heb zelf ook veel problemen en ruzies gehad met mijn vader. de reden was: wil zijn vriendin niet accepteren en of zien.

maar wat heel erg kan helpen is: op neutrale plekken afspreken met je vader. of een brief/mail schrijven wat je denkt en wat je voelt. en wat je graag zou willen. net als wat Tessa ook zegt! heel goed uitgelegd hoor.

helaas heeft dit mij niet geholpen, ik hoop dat het bij jou wel helpt. Sterkte!

Ik heb precies het zelfde niet met mijn stiefmoeder maar wel ruzie met mijn vader. Het gaat nu al een paar maanden niet goed tussen mij en mijn vader , maar praat erover met iemand. Al is het een pro iemand. Dat heb ik nu ook. Ik kom net terug. Probeer iets leuks te doen want helemaal geen contact is niet leuk. Dat is nu bijna bij mij. Ik hoop voor je dat je hier iets aan hebt. xx

Hee, Mijn ouders zijn nu 2 jaar gescheiden. En ik wil nu geen contact meer met mijn vader. Hij en mijn moeder kunnen niet door 1 deur. Ze hebben ruzie, en mijn vader betaalt geen alimentatie. Ook heb ik gehoord(van vrienden van m'n moeder) dat m'n vader over mij heeft gepraat tegen hun(negatief) Ik vind dit heel raar van hem. Ik heb ongeveer 2 maanden geleden besloten dat ik geen contact meer wil met mijn vader, door verschillende gebeurtenissen. Alleen nu appt en sms't hij mij de hele tijd, dat hij weer contact wil. Maar ik wil dat niet. nu denk ik dat mijn argumenten niet goed genoeg zijn om geen contact meer te hebben. Ook kan ik het niet goed verwoorden. Hij zegt dat hij ruzie met mijn moeder heeft, en niet met mij. maar ik vind eigenlijk van wel. Hebben jullie misschien tips hoe ik dit het beste kan aanpakken? X

Hoi, Mijn vader heeft ook een nieuwe vriendin, alleen gaan de ruzies dan niet tussen hem en mij, maar tussen hem en haar. Dat vind ik ook heel vervelend. Ik heb nu ook afgesproken dat ik even tijd voor mezelf nodig heb en dat als ik het weer kan, wij het rustig aan gaan opbouwen. Als ik jou was zou ik in ieder geval een gesprek aangaan met je vader, nog zonder je stiefmoeder erbij, want dit is nu iets tussen jou en je vader. Je maakt hem duidelijk wat jij voelt en hoe jij in deze situatie staat. Als hij maar naar je luistert en dat het duidelijk wordt wat jij wilt en vindt. Langzamerhand zou je ook met je stiefmoeder (alleen) kunnen gaan praten en zeggen dat je liever niet hebt dat zij zich bemoeit met de ruzies tussen je vader en jou, want daar hoort zij buiten te staan. Vraag of ze dit kan begrijpen en of ze snapt waarom jij je zo voelt. Het is niet makkelijk om zo een gesprek aan te gaan met je vader, ik kan het weten want ik heb het gisteren gedaan. Maar mijn vader luisterde goed en snapte mij ook. Het lijkt mij het beste om het gesprek op neutraal terrein te voeren, niet bij je vader thuis waar je stiefmoeder ook is, maar bijvoorbeeld bij een vriend of vriendin thuis. Aan wie je misschien alles (of bijna alles) hebt verteld. Dit kan ook een bepaalde rust geven. Vervolgens kan je duidelijke afspraken maken met je vader, dat hij misschien ook tegen zijn vriendin kan zeggen dat ze zich er niet mee moet bemoeien, omdat dit iets is tussen jou en hem.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt gehad Xx en veel sterkte

Hoi Lars, Ik heb precies hetzelfde gehad, of ongeveer.... Ik en mijn zusje hebben tegen mijn vader gezegd dat we zijn vriendin niet leuk vonden.... Mijn vader heeft dat geaccepteerd en is met haar gaan praten, we waren bij mijn moeder op dat moment en gingen later die middag naar mijn vader. We kwamen aan, en ze was niet beneden, mijn vader zei dat ze boven was en dat ze zo zou komen. Hij had een foto op canvas opgehangen en riep haar naar beneden om te kijken of ze het ook mooi vond. Wij stonden naast hem te kijken of ie recht hing en een beetje te mompelen toen ze binnenkwam. We zeiden hoi, en ze zei of niks, of te mompelde onverstaanbaar wat.... Ik heb het gelaten, en we gingen eten. Patat. De snack kwamen als eerste op tafel, en mijn vader ging weer terug om verder te frituren. Ik vroeg of ze een kroket wou, en bot en kort werd er gereageerd.... Ook dat heb ik gelaten, want ik begrijp best dat het moeilijk is om te horen dat de kids van je grote liefde je niet leuk vinden.... Uiteindelijk begon ze met de zin. 'jullie kunnen toch ook gewoon zeggen als jullie mij kinderachtig vinden!' dat vonden we ook, vanaf die eerste zin klapte ik dicht. hoe ik er altijd was geweest voor mijn kleine zusje, viel ik nu weg als een huis dat instorte. ze stond er alleen voor... ze heeft de volle laag gekregen, en ik kon niet helpen... Ik kon niks zeggen, en moest naar de wc. toen ik terug kwam zag ik mijn zusje zitten te huilen, zijn vriendin als een zoutzak ernaast, en mijn vader een beetje in dubio, waardoor hij mijn zusje maar half trooste.... Ik wil je nu echt niet bang maken Lars, want ik denk dat dit de beste keuze is die ik tot nu toe heb gemaakt, of misschien wel in mijn leven. Maar de realiteit is echt heel anders! En ik denk dat je dat ook moet weten. Ik wist het niet.... Het overkwam mij gewoon, ik heb me niet kunnen voorbereiden, en jij wel! Doe dat ook goed!! Uiteindelijk zaten we 's avonds op de bank tv te kijken. Ik was met mijn moeder en tante aan het appen. Ik wilde naar huis, ik kon naar huis, dat had ik geregeld. Ik moest het alleen nog melden. 1.....2....3.... 'pap, wil je even mee lopen?' Ik stond op en zag alleen nog het gezicht van zijn vriendin, zuur en koud, zoals (bijna) altijd.... Wat hij in haar zag..... We kwamen op de gang aan, en ik vertelde dat ik naar mama wilde en dat ze me over een uur kwam komen ophalen. Ik was zo blij dat hij heel rustig en koel reagerde, is goed meid. Gaat je zusje mee?? Dat wist ik niet, we hebben het aan haar gevraagd, waar zijn vriendin bijzat, maar ze zij nee..... ik moest d'r achter laten.... alweer.... Ik ging met mijn moeder mee naar huis, en vanaf de bank werd er zachtjes en zuur doei gezegd door zijn vriendin. Ik denk dat ze dat moment nooit zal vergeten, Ik denk dat ze toen besefte dat wat ze heeft gedaan, ze nooit, maar dan ook nooit, had mogen doen. Ik heb naar huis gegaan en de dag daarna heb ik besloten 3 maanden geen contact.... Hij was er nog steeds van overtuigd dat Zijn vriendin dit had mogen doen. Missen = terug, Niet missen, fijn gevoel = we houden het zo.... Na 3 maanden heb ik het contact voorgoed verbroken, Ik ben daar de deur uitgelopen, en nooit meer terug gekomen. Dat is nu ongeveer 2 jaar geleden.... En ik heb er echt nooit spijt van gehad! We hebben wel nog steeds strond aan de knikker.... We gaan nu naar Amerika, hebben een paspoort nodig, daar weigerd hij voor te tekenen, zitting dus.... Bah!

Lars, word er niet bang van, want echt, het is even eng, maar het maakt je zo, zo, zó sterk. Je staat, en je moet even door een dolhof, maar ja, het word uiteindelijk alleen maar beter! En ik denk dat jij dit aankan ;) Succes, en als je nog eens een vraag hebt, reageer gerust!!!

Groetjes, Puck

Heeei lars ik heb het zelfde gehad net nijn moeder en stief vader hij bemoeid zich overal mee.

Hoi lars,Mijn zusje en ik hebben precies hetzelfde je moet gewoon duidelijk zijn wat je wil en wat je van hun verwacht, en als ze dat niet doen moet je zeggen dat je maatregelen gaat nemen en minder naar je vader gaan of later misschien niet meer ik hoop dat je hier wat aan hebt. Houd je sterk!

Hee Lars, Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt. Voor mij is het nu bijna 2 jaar geleden dat ik het contact met mijn vader heb verbroken. Maar gek genoeg voel ik me stukken beter. Maar ik zou wel eerst een goed gesprek alleen met je vader hierover hebben en zeggen wat je echt dwars zit. Heb ik ook geprobeerd maar hij vond dat ik zijn nieuwe vriendin naja is zijn vrouw geworden maar gewoon moest accepteren. Hij begreep me totaal niet. Zijn nieuwe vrouw had ook 3 oudere kinderen die volgens mijn idee me niet mochten omdat ze totaal geen moeite deden om contact te leggen. Alleen de oudste kon ik het wel mee vinden. Ik kreeg ook het gevoel dat mijn vader de kinderen van mijn stiefmoeder meer mocht dan ikzelf. Hij zei dat dat niet zo was maar toch voelde ik dat zo. Ik had paar jaar geleden mijn eerste laptop gekregen, wat was ik daar blij mee zeg. Kreeg ik 2 jaar later te horen of ik hem mee wou nemen naar hem omdat hij bij m'n moeder lag. Dus ik nam hem mee, moest ik hem daar inleveren en geven aan mijn middelste stiefzus omdat zij hem nodig had voor school en ik er volgens hem toch niet op zat. Zulke kleine dingen. Zal je haast denken dat is toch niet erg maar dat gebeurde zo vaak. Tot een gegeven moment dat ik elke keer begon te huilen als de vrijdag was aangebroken en ik wist dat ik die avond naar m'n vader ging. Ik verheugde me altijd op die zondag als ik weer naar m'n moeder mocht. Ik heb er geen spijt van dat ik het contact heb verbroken maar denk soms wel na over de toekomst. Ik zit nu in het examenjaar en heb dus straks mijn diplomauitreiking en daar hoort een vader bij, dat vind ik wel jammer maar het is nu eenmaal zo. Dus Lars probeer eerst een goed gesprek met je vader en gooi alle emoties eruit. Emotie is het allerbelangrijkste. Laat zien wat je dwars zit. En mocht dat niet werken kun je ook zeggen dat je even geen contact met hem wil omdat je gewoon even moet nadenken. Maar praat er desnoods met iemand over een psycholoog of een hele goede vriend of een familielid. Ik hoop voor je dat je eruit komt.

Heel veel succes en veel liefs. X

Hoi Lars, ik woon nu bijna een jaar met mijn stiefmoeder, stiefzusje en 2 stiefbroertjes, mijn vader en mijn 4 zusjes in een huis, ze zijn in april getrouwd. In het begin mochten we altijd heel veel en door mijn stiefmoeder steeds minder, we moeten steeds eerder naar bed, moeten steeds wandelen om de gezinsband te "versterken" enz. Er word niet meer naar mij geluisterd terwijl dat eerder wel altijd zo was. Ook word 1 van mijn stiefbroertjes steeds iets meer voorgetrokken doordat hij bijvoorbeeld minder straf krijgt, er word wel/meer naar hem geluisterd enz. Dat vind ik heel vervelend. Ook heb ik nooit een geprek met mijn vader alleen wat ik best wil alleen mijn stiefmoeder onderbreekt ons dan steeds en als ik er wat van zeg word mijn vader ook nog een beetje boos op mij. En als ik iets van haar moet en ik zeg dat zemijn moeder niet is zegt ze dat ze het heeft overlegd met mijn vader tewijl dat vaak niet zo is. dus ik snap wat het is en ik hoop dat het goed komt ook met jou!

Ik vind het best wel erg wat je tegen haar zij mischien moet je iets lekkers voor haar kopen om het weer goed te makken

uhm bella.... ik vind dat wat hij zei helemaal niet gek! goed maken door iets te kopen??..neej ze had het idd anders kunnenn brengen...maar haar stiefmoeder is nou eenmaal niet haar moeder...en ik vind dat ze dat heeft duidelijk gemaakt... lars misschien kun je een keer een duidelijk gesprek voor wat jij wilt en wat hun verwachten.. anders stuur je de open brief! veel succes

liefs stephanie

Hey lars, Het is helemaal niet raar wat je deed! Het is goed dat je voor jezelf op durfde te komen en je eigen mening gaf. Ik heb ook ''ruzie'' met mijn vader, maar ik ga al 2,5 jaar niet meer. Dat komt ook groot en deels door mijn stiefmoeder, zij zorgt ervoor dat mijn vader zich niet gedraagd als een vader maar als een kleuter... Een scheiding is niet altijd even makkelijk, maar je moet in jezelf blijven geloven en niks doen wat niet goed voelt! Jij bent niet de volwassenen onthoud dat! De volwassenen is je vader en 'stiefmoeder'.

Hoi, Mijn ouders zijn nu al 4jaar gescheiden. Ik heb 3 jaar lang met mn ouder co-oudersschap gehad en dat ging prima mijn moeder kreegt een nieuwe vriend, daar mee kan ik goed mee over weg. Maar mijn vader kreegt een nieuwe vriendin die ik totaal niet mag, sins dat mijn stiefmoeder bij mijn vader ging wonen moest ik op eens mijn calorieën tellen en mocht ik bijna niks meer eten en zelf was ik al heel licht ( ik was 1,65 en woog 39kg) en na een maand woog ik nog maar 33kg ik kreeg ook steeds meer ruzie net mijn vader het is zo ver gegaan dat hij mij ging slaan en schoppen en mijn stiefmoeder ging me met van alles uitschelden zodra ik weer bij mijn moeder was vertelde ik het zij schok er heel erg van alleen ze kon niks doen... Op een gegeven moment dat ik weer bij mijn vader was ben ik weg gelopen en had me vader de politie gebeld en is jeugdzorg ingeschakeld. Ik zit nu al 1jaar vast aan jeugdzorg en heb godverdome al 6mensen gehad en steeds namen ze ontslag terwel ze geen flikker deden ik zie mijn vader nu niet neer en woon al een jaar bij mijn moeder alleen door die * jeugdzorg moet ik misschien weer naar mn vader

Hoi meisje van 12 jaar xD,

Weet jeugdzorg dat je vader je heeft mishandeld en vanaf je 12e kan je kiezen bij welke ouder je wilt wonen natuurlijk is het handig om dit eerst te overleggen met beide ouders dan

Ik weet hoe vervelend het kan zijn als je gescheiden ouders hebt en een stomme stiefmoeder die zich overal mee bemoeit. Zelf heb ik besloten na een heftige ruzie met mijn stiefmoeder dat ik beter een paar maanden bij mijn moeder kan blijven. Mijn vader was niet meteen overtuigd maar ik heb gewoon gezegd dat ik ook voor altijd bij mijn moeder kan gaan wonen.

Heey,ik zit midden in een scheiding maar ik dacht ondanks dat mijn ouders gingen scheiden ze toch wel goed vrienden bleven omdat ze nog super aardig tegen elkaar deden maar toen net kwam mijn vader binnen en hadden mijn broer en mij vader het over iets kleins en toen zij mijn moeder er iets van en werd die helemaal boos en zij die dat het allemaal zijn schuld was en ging die boos naar boven en heeft zijn spullen gepakt toen die weer naar beneden kwamen zeiden we allemaal dat die niet weg moest gaan omdat het nergens voor nodig was maar hij ging nog meer schreeuwen en helemaal tegen mijn moeder en broer over dat hij het vast allemaal had gedaan en nog meer rare dingen we vonden het heel erg en probeerde hem van gedachten te veranderen maar het lukt niet en hij ging heel boos weg geen idee waar heen mijn moeder,broer en ik zijn heel verdrietig over dat die zo kan doen en zomaar weg is gegaan

Groetjes sierra