Logo Villa pinedo small
Logo Villa pinedo small

Mijn stiefvader is nu mijn vader

Nina., 14 jaar

Stiefouders
Hoi, Hoewel mijn ouders al een tijdje gescheiden zijn, vond ik het toch wel interessant om mijn verhaal hier te uiten. Vanaf dat ik baby was konden mijn ouders het niet echt goed met elkaar vinden. Mijn moeder zegt dat ze nooit van mijn vader gehouden heeft en dat het allemaal onder dwang was. Ik heb veel verhalen gehoord dat ik gebruikt werd in ruzies, zodat er geen gevecht zou ontstaan. Vooral door mijn vader. Ik ben tot mijn 12e eigenlijk heel vaak voor de gek gehouden door mijn vader.. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 4jr was. Dus nu zo'n 10jr geleden. Zoals ik al zei is dat best een tijdje geleden, maar ik kan er nog steeds zo boos om worden over hoe het allemaal is gelopen. Mijn ouders hebben heel vaak ruzie gehad. Mijn moeder ging het om mij, maar mijn vader ging het allemaal om de eer en zijn gelijkheid. Daar ben ik pas achter gekomen toen ik ongeveer 10jr was. Ik begin even bij het begin. Toen ik nog een baby was kregen mijn ouders een keer hevige ruzie, terwijl ik lag te slapen. Het begon een soortvan gevecht te worden. Mijn vader heeft mij uit mijn bedje gehaald, zodat hij veilig was en mijn moeder hem niets aan kon doen, omdat hij mij in zijn handen had. Hij heeft mijn moeder naar de trap gelokt en met een rare beweging van de trap geduwd. Toen is hij er met mij vandoor gegaan. Mijn oma (de moeder van mijn vader) kwam op dat moment naar ons huis en zag mijn moeder onderaan de trap liggen. Zij gaf mijn moeder overal de schuld van. Wat nergens op sloeg, want mijn vader was degene die fout zat. Dit verhaal kreeg ik pas te horen toen ik ongeveer 12jr was. Mijn moeder vertelde mij vaak verhalen over hoe het in het verleden allemaal was gegaan. Ze vond mij iets te jong om dit verhaal te weten. Ze wist dat ik er heel boos om zou kunnen worden. Dat was ook waar. Ik kan nog steeds niet begrijpen waarom mijn vader zoiets zou kunnen doen. Na een tijdje waren we verhuisd naar een wat groter huis. Ik was ongeveer 3jr toen mijn vader na een werkdag thuiskwam. Mijn moeder had eten gemaakt en we zaten samen op de bank. Mijn vader ging tegenover ons zitten op de stoel. Nadat hij zijn eerste bord leeg had gegeten, wilde hij nog een bord. Hij schoof zijn bord naar het midden van de tafel en wachtte af tot mijn moeder opnieuw ging opscheppen voor hem. Aangezien mijn moeder dat dus niet deed, werd hij boos en beveelde een soortvan dat mijn moeder een tweede bord moest opscheppen. Mijn moeder zei dat ze mij eten aan het geven was en dat ze zelf ook nog moest beginnen met eten, dus ze vroeg of hij het zelf wilde doen. Mijn vader werd woest en had het bord tegen de muur gegooid waar de bank tegenaan stond waar mijn moeder en ik op zaten. Alle bordstukjes vielen op ons. Wat daarna is gebeurd weet ik niet. Dat is mij niet verteld. Volgens mij kwam er weer een hevige ruzie. Mijn vader heeft vaak gedreigd dat hij mijn moeder iets aan zou doen als ze wegging bij hem. Ook heeft hij gezegd dat hij mij wat aan zou doen. Ik was nog klein, dus ik had niets in de gaten. Naarmate ik ouder werd, begon ik steeds meer na te denken en ik wilde op een gegeven moment niets meer met mijn vader te maken hebben. Mijn moeder was het zat en toen ik 4jr was, zijn wij verhuisd en hebben we zo'n 2jr samengewoond. Totdat mijn moeder mijn stiefvader leerde kennen op een feest. Al vanaf de allereerste keer dat ik hem zag, ben ik superblij met hem. Ik heb een hele goede band met mijn stiefvader en hij heeft eigenlijk ''het vaderschap'' overgenomen in mijn leven. Mijn ouders hadden heel veel rechtszaken. De ene na de andere volgde. De rechter had besloten dat ik om het weekend mijn vader mocht zien. Rond de tijd dat ik 5 tot 7jr was, vond ik het hartstikke leuk om naar mijn vader te gaan. Ik had nooit problemen en ik had eigenlijk ook nog niet echt door wat er aan de hand was tussen mn ouders. Vanaf mijn 7e werd het steeds duidelijker. Ik kreeg verhalen te horen die ik allemaal niet wist en ik kreeg het steeds minder naar mn zin bij mn vader. Ik moest heel vaak dingen voor hem doen en we deden alleen maar dingen wat hij leuk vond. Als ik wat wilde, deden we het tegenovergestelde. Ik kreeg steeds meer door hoe hij was en uiteindelijk was ik aan het twijfelen of ik nog wel naar hem toe wilde. Ik kreeg steeds vaker ruzie met mijn vader en hij gaf altijd mijn moeder de schuld. Hij zei dat ik haar aan het napraten was en dat als we aan het bellen waren, dat mijn moeder naast mij zat om me in te fluisteren wat ik tegen hem moest zeggen. Dat was natuurlijk helemaal niet waar. Mijn moeder vond en vind het prima als ik contact heb met mijn vader en hoe erg ze hem ook haat, wil ze het me niet verbieden om hem te zien. Het is mijn eigen keuze. Dat heeft hij nooit gelooft en dat gelooft hij nu nog steeds niet. Mijn moeder heeft uiteindelijk gelijk gekregen in alle rechtszaken. Toen dat voorbij was, begon mijn vader weer te dreigen. De afspraak was dat hij mij om 6 uur om de vrijdag ophaalt thuis, maar dat is niet wat hij wilde. Heel vaak stond hij opeens op de stoep voor school. Ik wist nooit wat ik op dat moment moest doen en ik verstopte me de hele tijd totdat hij weer wegging. Ik werd op een gegeven moment zo bang van hem dat ik niet eens meer durfde te praten aan de telefoon. Ik kreeg bijna een hartaanval als ik zag dat er ''pappa'' op mijn telefoonschermpje stond. Ik durfde niet op te nemen, maar heb dat vaak genoeg wel gedaan. Gewoon uit respect. Het is allemaal veel te ver gegaan. Bang worden van je eigen vader. Dat hoort niet. Mijn moeder en stiefvader hebben vaak genoeg de politie erbij gehaald wanneer hij weer eens op de stoep stond, terwijl het geen 6 uur was. Toen ik 10jr was, ben ik erachter gekomen dat het bij mijn vader allemaal om zijn eer en gelijkheid ging. Na alle rechtszaken heeft hij niet meer zoveel tijd in mij gestoken. Hij ging verder met zijn leven en ik hoorde daar niet meer bij. Hoewel hij dat wel heel vaak zei. Hij vertelde altijd dat ik zijn prinsesje was en hij altijd van mij zou blijven houden, no matter what. Dat heb ik dus nooit gelooft. Als je dan zoveel van je kind houd, waarom blijf je er dan niet voor ''vechten'' om je kind te kunnen blijven zien?! Ik heb nu al zo'n 4jr geen contact meer met mijn vader. Ik heb er ook geeeen behoefte aan. Van mijn part hoef ik die man nooit meer van mijn leven te zien. Mijn stiefvader is nu mijn vader. Al vanaf dat ik 6 was en dat zal altijd zo blijven. Groetjes, Nina.
OF

Reacties (5)

Isabel

ongeveer 11 jaar geleden

Beste Nina,

Wij zijn ervoor dat iedereen zijn/haar verhaal kan uiten, of je ouders nu 10 jaar geleden zijn gescheiden, of dat het pas net is aangekondigd. Voor iedereen is er plaats. Dus bedankt dat je het met ons wil delen. Jij hebt, in mijn ogen, aardig wat meegemaakt in je jonge leven. Daarnaast is er voor mijn gevoel echt een strijd om jou geleverd tijdens de scheiding, waarvan jij erg veel hebt meegekregen. Het is dan ook onwijs fijn om te horen dat je het zo goed met je stiefvader kan vinden en dat hij het vaderschap voor jouw gevoel heeft overgenomen, iets wat je ongetwijfeld gemist hebt. Mocht je ooit aan jezelf merken dat je misschien wel weer graag contact met je vader wil, maar weet je niet hoe dan kun je ons altijd een berichtje sturen. Hetzelfde geldt ervoor wanneer je tegen iets anders aanloopt. Maar als ik het zo goed uit je verhaal op maak, dan heb je vrede met de situatie zoals hij nu is. En heb ik er dan ook alle vertrouwen in dat het met jou helemaal goed komt.

Bedankt en heel veel geluk! Liefs

0

Evi

ongeveer 11 jaar geleden

Hoi Nina,

Ik vind het ontzettend goed dat jij je verhaal hier gedeeld hebt. Ik denk dat veel jongeren maar ook ouders hier wat aan hebben. Helaas gebeurt het zo vaak dat kinderen in een scheiding gebruikt worden. Je hebt veel meegemaakt en ik heb echt respect voor je. Het is hardstikke fijn dat je zo'n goede band hebt met he stiefvader. Dat hij eigenlijk een vader voor je is. Uit eigen ervaring weet ik dat een stiefvader echt kan voelen als een vader. Heel mooi eigenlijk dat dat kan. Zoals isabel ook zegt. Mocht je ooit weer graag contact met je vader willen dan kan je altijd bij ons terecht.

Veel liefs Evi

0

Nina

ongeveer 11 jaar geleden

Bedankt Isabel en Evi voor jullie positieve reacties.

Pas zat ik er inderdaad over na te denken dat ik weer contact wil met mijn vader, maar ik ben dan bang dat alles weer van vooraf aan gaat beginnen. Dat hij weer ruzie gaat lopen zoeken en alles om zijn eer gaat doen. Mijn vader heeft ook zijn positieve kanten en ik heb in mijn kindertijd ook veel leuke dingen gedaan met hem.
Het is nu de 2e keer dat ik erover na zit te denken om weer serieus contact op te nemen met mijn echte vader. Ik kan er soms niet van slapen. Dan zit ik zoveel te denken en te twijfelen. Net als deze avond. Ik kan niet slapen van al mijn gedachtes die in mijn hoofd afspelen. Is dat niet raar eigenlijk? Ik denk de laatste tijd veel over hem na. Zoals bijvoorbeeld dat ik eigenlijk zo verschrikkelijk boos ben op hem, maar aan de andere kant wil ik hem ook weer een tweede kans geven. Ik denk dat ik ook wel ouder en wijzer genoeg ben om er zelf wat van te zeggen als hij raar begint te doen. Maar alsnog ben ik nog wel bang voor hoe het dan weer gaat lopen.

Maar is het eigenlijk niet raar dat ik na al die tijd opeens weer denk aan contact met mijn vader, terwijl ik hem diep van binnen eigenlijk helemaaal niet mag? Of zit het gewoon tussen mn oren? Dat ik het mezelf verbied om hem leuk te vinden? Ik roep al zoveel jaar dat ik hem nooit meer wil zien, maar toch denk ik erover na. Ik ben ook benieuwd en een beetje bang naar wat mijn moeder en stiefvader ervan vinden. We hebben zoveel nare dingen meegemaakt met mn vader.

Ik weet het eigenlijk niet. Ik zit nu een beetje in de knoop. Zouden jullie mij alsjeblieft met wat advies een paar stapjes verder uit de knoop kunnen helpen? Dat zou ik echt heel erg waarderen.

Alvast heel erg bedankt! Groetjes, Nina.

0

evi

ongeveer 11 jaar geleden

Hoi nina,

Ik snap je twijfels om weer contact op te nemen met je echte vader. Je hebt leuke herinneringen aan je vader maar helaas ook minder leuke hererinneringen. Je wilt loyaal zijn aan je moeder en je stiefvader, je wilt ze niet kwetsen. Daarnaast ben je bang dat jij zelf ool weer gekwetst wordt door je vader. Maar toch blijft het je vader.

Misschien kan je eerst eens over je gevoelens en twijfels praten met je moeder en stiefvader. Kijken wat zij ervan vinden.

maar uiteindelijk moet je voor jezelf beslissen wat jij wilt. Het is en blijft jouw vader. Misschiennis hij veranderd. Maar er bestaat ook een kans dat hij dat niet is. Er bestaat een kans dat je gekwetst zal worden. Maar dat weet je niet zeker. Je moet voor jezelf de afweging maken of je dat risico wil lopen.

mocht je er voor jezelf uit zijn dan kan je misschien als eerste stap een brief schrijven aan je vader. Dat is misschien wat minder confronterend dan een telefoontje of face tot face gesprek. In die brief kan jij tot slot aangegeven dat jij graag weer het contact zou willen opbouwen. Laat hem dan contact met jou opnemen. Dan laat je de keuze aan hem. Hoor je niks dan is dat vervelend maar weet je wel waar je aan toe bent. Neemt hij wel contact op dan betekent dat dat hij jouw ook mist en misschien ook wel wil veranderen.

Heel veel liefs,

evi

0

Nina

ongeveer 11 jaar geleden

Hallo Evi,

Bedankt voor het advies. Ik zal het zeker toepassen. Ik ga het er eerst met mijn moeder en stiefvader over hebben en dan zat ik inderdaad te denken om een kaart of een brief te sturen naar mijn vader. Gewoon om te kijken hoe hij erop reageert.

Heel erg bedankt nogmaals!

Groetjes, Nina.

0

📝 Geef zelf antwoord op deze vraag

Deel hier jouw ervaring, tips en adviezen!

respond to letter