Hoi Roos,

Wat rot om te lezen dat je zo'n haat voelt tegenover je stiefvader en je moeder :(. Ik kan me helemaal voorstellen hoe je je voelt, al heb ik geleerd om nooit te haten en dat heeft me heel erg in bedwang gehouden.

Ik bedacht me altijd: het zijn mensen, zij weten niet hoe ze het beter moeten doen. Dat heeft met hun eigen opvoeding te maken, de keuzes die ze hebben gemaakt en de mensen met wie ze ooit zijn omgegaan. Ze zijn zo geworden en dat hebben ze net zo min zelf kunnen bepalen zoals jij dat op dit moment kunt.

Heb je wel eens met ze gepraat? Of met je moeder alleen? Want het is belangrijk dat zij weten dat ze jou zo ongelukkig laten voelen. Vooral je moeder. Zij is de basis. Zij is de schakel tussen jou en je stiefvader.

Maar lieve Roos, probeer die haat om te zetten in positiviteit en verstandigheid. Laat je niet gek maken door die gekke ouders, zij weten nou eenmaal niet hoe ze het beter moeten doen. Dat blijkt maar ;-). Geef het goede voorbeeld maar eens door een goed gesprek op de starten (als je niet durft te praten, misschien lukt het schrijven van een brief wel?)! :-)

Succes!

Liefs, Femke

ik heb precies het zelfde maar dan met mijn stiefmoeder en vader. ik geef als tip mee dat je er over moet praten met je moeder zelf of met iemand anders die je vertouwd. over dat jij weg liep en je stief vader je bijna wilde slaan vind ik schandalig!!!! laat aan hem weten dat je dat niet pikt want hij mag niet aan jou komen!!!! praat hier ook over met iemand het kan je opluchten en misschien kan die gene je helpen voordat het straks een keer echt gebeurd. groetjes N