Heyy, ik herken dit best wel bij mijn vader. Er moet van alles om zijn manier terwijl ik dat zelf kan en mag bepalen. Ik zou gewoon jouw kledingstijl blijven dragen en je niets aantrekken van je vader. Hij moet je gewoon accepteren wie je bent en dat je dat zelf bepaalt! Helemaal als je 19 bent, dan heeft hij helemaal niks meer te zeggen over jou! Hopelijk help ik je zo een beetje! Groetjes

Hey Daniël! Wat vervelend dat je het gevoel hebt dat je vader jouw kleding bepaalt. Dat lijkt me niet fijn als je daar niet om vraagt of als je dat niet wilt. Ik heb niet een soortgelijke situatie meegemaakt, eigenlijk het tegenovergestelde zelfs. Mijn moeder stimuleerde mij juist om heel erg zelf te bepalen wat ik wilde dragen! Dit heb ik altijd heel fijn gevonden, ik vond het namelijk sowieso leuk om met kleding bezig te zijn en heb daardoor mijn eigen stijl kunnen ontdekken. Mijn moeder gaf wel altijd haar mening, omdat ze zelf ook van kleding, shoppen en styling houdt. Soms vond ik dat wel irritant, omdat ze dan haar eigen mening voor mijn gevoel een beetje wilde doordrukken. Maar dan vroeg ik altijd waarom ze het dan bij mij leuk vond staan en of ze kon begrijpen waarom ik twijfelde of het niet leuk vond. Heb jij al geprobeerd om een gesprek hierover aan te gaan met je vader? Je zou hem kunnen vertellen welk gevoel het jou geeft als hij voor jou wilt bepalen en je het idee hebt dat hij jou niet accepteert zoals je bent en vragen waar dit vandaan komt. Dit kan natuurlijk best spannend zijn, dus je zou het ook naar hem kunnen appen bijvoorbeeld! Zou je daar iets aan hebben?

En verder zou ik zeggen, draag vooral wat je wil dragen! Ik vind het juist supercool als mensen hun eigen stijl hebben, zou toch supersaai zijn als we allemaal op elkaar gaan lijken?! :p You rock!!

Dag Daniël, wat jammer dat dit je overkomt. Mijn moeder heeft ook altijd commentaar op mijn kleding, op mijn haar, en zelfs op hoe ik mijn wenkbrauwen laat epileren. Voor mij hielp het om me te beseffen dat het helemaal niet raar is als ik me gekwetst voel door mijn moeders opmerkingen, en dat mijn gevoelens er mogen zijn. Uit je vraag lees ik dat je al hebt geprobeerd met je vader hierover te praten, maar dat dat niet hielp. Denk je dat je moeder wat tegen hem kan zeggen dat helpt?

Ik hoop dat je hiermee verder komt– Je mag er zijn, en je bent tof zoals je bent! En mocht het alsnog niet lukken kun je op dit berichtje reageren, en dan reageer ik zo snel als ik kan weer terug.

Groetjes, Rohini <3 (zij/haar)

Ik vind het niet kunnen wat je vader doet