Ik kreeg altijd schuld

Anoniem, 14 jaar

Rechten

Mijn ouders zijn al heel lang gescheiden en dat vindt ik helemaal prima. ze hebben allebij een nieuwe partner ik het een broertje met de zelfde ouders en twee half broertjes eentje van mijn moeders kant en eentje van mijn vaders kant. Ik woon bij mijn moeder en ik vind het hier heel fijn ik hou van mijn half broertje en van mijn stiefvader dus daar heb ik helemaal geen problemen mee. Het probleem is dat ik niks geef om mijn vader of zijn kant van de familie hij is altijd een stomme kut mongool geweest en toch moest ik naar hem toe. ze waren uit elkaar gegaan toen ik 4 was en ging om de week logeren bij de een en de ander Toen ik 8 was was hij een jaar weggegaan naar Nicaragua en vervolgens komt hij terug en geeft hij mij de schuld dat ik geen band meer met hem had! Ik ging daarna toch nog naar hem toe. Hij had vaak vriendinnen en ruzies met mijn moeder die wist dat ik niet meer naar hem toe wilde. Ik deed dan altijd of er niks aan de hand was ook al las ik stiekem de berichten die hij naar mijn moeder toe stuurde. Ik ging er 1/2 per week naar toe en dat ging tot mijn tiende zo door. Hij heeft isues, zijn kindertijd was niet plezierig. En heeft een moeilijk karakter zo moeilijk dat ik op mij tiende ben gaan opzoeken naar een reden en vond toen het bipolair disease het is een mentale ziekte die er voor zorgt dat je ineens boos, verdrietig of depressief voelt terwijl er daarvoor niks aan de hand was. Ik weet dat hij een tijd depressief is geweest en er nooit mee naar een psygoloog is gegaan. (in plaats daarvan is hij een jaar naar Nicaragua gegaan) ik hem niet geconfronteerd met het feit dat er waarschijnlijk iets miss met hem is. Op een keer begon hij ineens te praten over verhuizen naar Canada (de plek waar zijn nieuwe vriendin vandaan komt) en over mij er naartoe meenemen. Ik heb toen vervolgens netjes gezegd dat ik er niet naar toe wilde en toen begon hij ineens tegen mij te gillen! Ik rende naar buiten en belde mijn moeder of ze me kwam ophalen en vervolgends was hij ook buiten tegen me schreeuwen maar dit keer over alles wat er mis met mij was! Terwijl Iedereen ons aankeek was ik terug gaan schreeuwen over alles wat ik eigenlijk van hem vondt. Mijn moeder haalde me op en ik heb hem toen 9 maanden niet gezien. Hij heeft mij en mij broertje ook eens geslagen, we waren nog redelijk jong en ik weet dat hij er spijt van heeft maar dat maakt het nogstewds niet ok. Daarna hebben we het een soort van goed gemaakt ik moest dat van mijn moeder doen maar ik heb het nooit Ok gevonden. Ik werd hem zat en iedere keer dat ik langs kwam maakte hij irritante gemeend opmerkingen over hoe mijn broertje fantastisch was en ik niet. Ik kreeg altijd schuld als we ruzie bij hem kregen simpel weg omdat mijn broertje hem nog nooit heeft verteld dat hij hem niet moch. En denk nu niet dat ik mijn broertje stom vind wan dat is echt niet het geval. Dit was zo door gegaan tot eer gisteren en hij ineens weer mij ging uitschelden! Toen was ik er klaar mee mijn mijn moeder kwam me ophalen en ik widle eigenlijk weggaan maar toen hadden we een drie uur lang gesprek waar ik hij mij weer ging uitschelden dat na een tijdje op een normaale conversatie begon te lijken waarin hij mij had verteld dat als ik heb echt niet meer wilde zien dat niet meer hoefde we eindigden het aardig ik had hem gezegd dat ik van hem hield en anders om en alles was eindelijk goed toen werd ik vanochtend wakker en was er eindelijk over uit dat ik hem niet meer wilde zien dus ik stuur hem een beleefd bericht waar mee ik weer zeg dat ik van hem hield en dat hij mijn vader is en dat ik hoopte dat hij dat niet zou vergeten. Begint hij me ineens weer uit te schelden en te zeggen dat ik nooit van hem afkwam ik stond versteld het gesprek dat we de dag ervoor hadden waarin alles duidelijk was gemaakt leek nooit gebeurd. Ik heb alles wat ik heb gedaan altijd eerst overlegd met mijn moeder en ik wist gewoon niet meer wat ik moest doen mijn moeder wilt geen rechtszaak beginnen maar ik kan echt niet meer terug. Dus ben ik online gaan zoeken naar oplossingen en nu ben ik hier... Dus mijn vraag is eigenlijk is er iets wat ik kan doen dat ervoor zorgt dat ik er niet meer naartoe moet of dat ik hem nooit meer hoef te zien? (Sorry voor de spel fouten...)

Mehtab

meer dan 8 jaar geleden

Lieve Anoniem,

Bedankt voor je berichtje, het is een heftig verhaal.. Ik kan heel goed begrijpen hoe je je voelt, omdat mijn vader ook bipolair is. Toen ik zo oud was als jij, wilde ik mijn vader ook nooit meer zien. Ik vond hem belachelijk en vond dat hij veel dingen fout deed.

Maar nu ik ouder ben en we met elkaar kunnen spreken als twee volwassenen, ben ik erachter gekomen dat mijn vader eigenlijk heel erg veel van mij houdt en mij nooit pijn heeft willen doen. Het is, zoals jij ook zegt, de stoornis die ervoor zorgt dat onze vaders soms heel hard kunnen zijn en ons verdrietig kunnen maken. Maar geloof me, vaak zijn manisch depressieve of bipolaire mensen veel ongelukkiger dan de mensen om hen heen.. Dat heb ik begrepen en ik lees bij jou terug wat ik als kind ook dacht en voelde. Je zegt dat je van je vader houdt en dat is heel mooi om te lezen. Je zou je relatie met je vader niet willen beëindigen denk ik. Mijn tip is daarom aan jou om je vader juist niet te vermijden, omdat jullie relatie hierdoor alleen maar slechter zal worden. Misschien is het wel goed om elkaar iets minder vaak te zien, zodat als jullie elkaar zien jullie elkaar gemist hebben en leuke dingen kunnen doen. Misschien kun je aan je vader vragen of jullie leuke dingen kunnen doen samen en alleen, zonder iemand erbij. Op die manier heb je tijd voor elkaar en kunnen jullie je relatie versterken.

Ik hoop dat ik je ervan heb kunnen overtuigen dat het beter is om energie te steken in de relatie met je vader en deze te versterken. Misschien kun je dit met je vader bespreken!

Hopelijk heb je wat aan mijn tips en adviezen!

Veel liefs en succes, Mehtab

Ik kreeg altijd schuld

Reacties (1)

📝 Geef zelf antwoord op deze vraag

Contact

Socials