Hey Linde!

Heel goed dat jij jouw verhaal met ons deelt. Maar wat super stom zeg dat jouw ouders gescheiden zijn.

Het is heel normaal dat je zo verdrietig bent hoor. Ik was in het begin ook zo van slag en ik heb ook super veel gehuild. Ik vind niet dat huilen voor baby’s is, huilen kan juist heel erg opluchten.

Heb jij bij beide ouders een eigen slaapkamer? Misschien is het leuk om deze een make-over te geven, helemaal zoals jij het wilt, zodat jij je eigen plekje zelf maakt.

Jij bent het kind en ik vind niet dat jij zoveel verdriet hoort te hebben, probeer het uit te spreken dat je er zo overstuur van raakt. En dat je het ge-heen-en-weer vervelend vindt. Ik vond het elke week verhuizen ook niet leuk en had hier heel veel moeite mee, ik heb na een paar jaar besloten dat ik liever doordeweeks bij mama bleef en om het weekend naar papa ging. Maar als ik papa miste sliep ik er spontaan toch een nachtje extra of ging ik er een avond eten. Ik weet niet of dit voor jou mogelijk is…. Je kunt eens over jouw mogelijkheden nadenken en het eens proberen te bespreken. Misschien komen jouw ouders wel met een top idee!

Als je erover praten moeilijk vind dan kun je het misschien opschrijven. Voor mama een brief en voor papa een brief. Ik heb de tip over het opschrijven een keer gekregen van de psycholoog en ik doe dit nog steeds. Soms als ik ergens over praat wordt ik tijdens het gesprek zo verdrietig of boos dat praten helemaal niet meer lukt, daarom schrijf ik moeilijke dingen liever van te voren op. Je kunt jouw ouders deze brieven laten lezen als je er zelf niet bij bent of als je er juist wel bij bent en er dan verder over praten. Doe dat war jij je het beste bij voelt.

Als je het moeilijk vindt om onder woorden te brengen hebben wij ook een open brief aan alle gescheiden ouders, misschien dat je die eens aan jouw ouders kunt laten lezen. Daardoor snappen ze misschien beter hoe jij je voelt. https://www.villapinedo.nl/open-brief-aan-alle-gescheiden-ouders/

Liefs, Meike

Lieve Linde

Wat een moeilijke situatie heb je zeg. Het is niet fijn als je ouders je niet begrijpen. Ik zou er wel over proberen te praten dat helpt echt, maar je mag gewoon huilen het is echt niet erg en het oplucht echt. Ik zou het er misschien met je familie of vrienden er over hebben Of misschien met een bidy die kan je tips geven.

Je mag ook altijd naar mij reageren om er met mij over te hebben als je dat wilt dan

Hi Linde,

Wat goed dat je een bericht schrijft en om tips vraagt! Een moeilijke situatie is dit.. Toen mijn ouders gingen scheiden vond ik het ook altijd verschrikkelijk om naar m’n vader te gaan. Ik miste m’n moeder dan veels te erg, dan huilde ik elke avond. En huilen mag, iedereen, jong en oud. Het is juist een opluchting.

De hele tijd m’n spullen heen en weer brengen voelde alsof ik elke keer aan het verhuizen was. En ik geen echte eigen plek had.

Vervelend dat je het gevoel hebt dat je ouders niet naar je willen luisteren. Ik denk toch dat het goed is als ze weten hoe je je voelt, je zal niemand er ooit mee tot last zijn. Ook je oma en je zus niet.

Ik heb op een gegeven moment ook aangegeven dat ik het niet meer haalbaar vond en mezelf er niet fijn bij voelde om steeds heen en weer te gaan. Toen heb ik met m’n vader afgesproken dat ik soms een weekend kwam en soms gewoon alleen gezellig kwam eten. Dan had ik nog meer gezellig de tijd om met hem te kletsen, maar hoefde ik niet al m’n spullen heen en weer te nemen.

Ik hoop dat je er met je ouders over kunt praten! Als je niet zo goed weet wat je moet zeggen of misschien spannend vindt, deze brief kan je ook aan je ouders laten lezen. Daardoor snappen ze misschien beter hoe jij je voelt. https://www.villapinedo.nl/open-brief-aan-alle-gescheiden-ouders/

Liefs, Josha

Beste Linde als je moeite hebt met wisselen heb ik wat tips zoek afleiding twee ontspan drie knuffel met huisdieren