Lieve Finn,

Wat ongelooflijk naar lijkt mij deze situatie voor jou! Maar super knap dat je dit bericht schrijft op het forum! Ik kan me heel goed voorstellen dat jij heel erg schrok en dat jij je nu niet meer veilig voelt bij je vader. Het is wel heel fijn om te horen dat jij bij een moeder een veilige en fijne plek hebt om te wonen.

Zelf woon ik ook volledig bij mijn moeder. Ik voelde mij ook niet altijd veilig bij mijn vader. Hij is niet opgenomen geweest, maar hij (en zijn vrouw) hebben veel dingen tegen mij gezegd waar ik verdrietig en angstig van werd. Ik heb zelf gekozen om bij mijn moeder te gaan wonen. Maar mijn vader vond dat niet fijn om te horen. Hij vond het moeilijk om te horen en wilde ook een vorm van contact houden. Ik vond dat heel moeilijk. Net als jij aangeeft, had ik even tijd nodig om alles te verwerken en vooral even tot rust te komen. Inmiddels heb ik met mijn vader een vorm van contact die voor ons beiden werkt. Mijn vader begrijpt nu iets beter wat voor mij goed voelt. En ik heb de tijd gehad om (een beetje) te verwerken wat er allemaal gebeurd is. Ik hoop dat jij ook ooit een manier vindt om contact te hebben met je vader. Op een manier die voor jullie beiden goed voelt.

Je geeft vraagt of iemand tips, ideeën of een oplossing heeft. Helaas heb ik geen kant-en-klare oplossing. Maar er zijn wel een aantal dingen die mij hebben geholpen in deze periode. Daar wil ik je graag wat over vertellen.

Het is voor mij heel belangrijk geweest om te schrijven. Dat klinkt misschien een beetje vaag, maar het is ook heel breed. Ik ben gaan schrijven over van alles. Over wat ik voelde over mijn vader, moeder, broertje, school of wat dan ook. Dat helpt mij om mijn gevoelens een plekje te geven. Soms is dat als een gedicht, soms is het een heel lang verhaal en soms zijn het een paar zinnen. Het maakt allemaal niet uit. Het belangrijkste is dat het jouw verhaal is, het zijn jouw gevoelens. Je hoeft het aan niemand te laten lezen. Maar soms is het makkelijker om te praten over iets waar je zelf al over geschreven hebt. Maar het mooie is, je kan zelf kiezen wat je wel of niet met iemand wil delen.

Vroeger heb ik voor mijn vader een mail geschreven en voor mijn moeder een brief. Dit was voor mij een manier zodat ik mijn verhaal kon vertellen zonder dat zij dat konden onderbreken. Het was voor mij ook makkelijker om de woorden op te schrijven dan om ze uit te spreken. Het voordeel van een brief is ook dat je vader het vaker na zou kunnen lezen. Als je fysiek met elkaar in gesprek bent, kan het soms zijn dat de emoties heel groot worden. Dan kan het zijn dat de emoties bepalen wat iemand zegt. Soms zorgt dat vooral voor boosheid of verdriet. Dat kan ervoor zorgen dat de 'oplossing' niet komt. Met een brief geef jij je vader de tijd om het even te laten zakken en op een rustig moment te reageren.

Bij het schrijven van mijn brieven probeer ik vooral over mijzelf te schrijven. Dat klinkt misschien een beetje gek. Maar mijn ouders vinden het moeilijk om te horen dat zij iets fout doen. Dus probeer ik nu niet te zeggen dat zij iets fout doen. Ik probeer te zeggen wat voor mij het leven fijner en beter zou maken. Mijn moeder blijft soms heel veel vragen en praten. Soms is dat voor mij even te veel. Ik zeg dan niet dat zij niet mag praten of dat ik het vervelend vind dat zij dat doet. Ik zeg dan dat ik te veel prikkels om mij heen heb en dat ik even behoefte heb aan stilte. Uiteindelijk willen mijn ouders graag dat het met mij goed gaat en in mijn leven zijn. Al uiten ze dat soms op een bijzondere manier. Het is wel goed om te weten dat iedereen hier een eigen manier in heeft. Wat voor mij en mijn ouders werkt, hoeft niet voor jou te werken. Maar ik hoop dat je wat met deze tips kan om het contact aan te gaan.

Een andere manier om met je vader in gesprek te gaan, kan zijn om een 'neutraal' iemand bij het gesprek te hebben. Dat kan bijvoorbeeld een psycholoog zijn (dat heeft mij geholpen), maar het kan ook iemand van school of een vriend zijn. Dat is ook een beetje waar jouw vader voor open staat.

En dan nog wat tips voor jou zelf! Want waarschijnlijk (en helaas) zal dit morgen niet ineens opgelost zijn. Dus is het fijn als je zelf even aan wat anders kan denken :-) Even een aantal tips die ik gebruik als ik even niet na wil denken over moeilijke dingen. Dan ga ik bijvoorbeeld luisteren naar muziek, radio of een podcast. Dan heeft mijn hoofd wat minder ruimte om aan andere dingen te denken. Ik vind het ook heel fijn om te wandelen, fietsen, hardlopen, voetballen of wat dan ook. Ik loop al mijn hardlooprecords als ik gefrustreerd ben, dan kan ik mijn energie kwijt ;-) Daarnaast vind ik het fijn om met iemand anders te praten (een coach, psycholoog of vriend(in)) of spelletjes te spelen met vrienden.

Een heeeeel erg lang verhaal... Maar ik hoop dat jij hier wat aan hebt! Ik hoop dat je voor jezelf een beetje rust kan vinden en dat je een manier kan vinden waarin het voor jou goed voelt om contact te hebben met je vader! Het hoeft niet vandaag of morgen goed te zijn. Geef het de tijd en je hoeft ook niet vandaag te beslissen over het contact van morgen. Dat kan veranderen met wat voor jullie beiden goed voelt.

Mocht je nog vragen hebben, laat het dan vooral weten! Als jij reageert op dit bericht, dan lees ik dat ook.

Heel veel succes! Jij kan dit!

Groetjes Leen

Lieve Finn,

Wat fijn dat je villa pinedo hebt gevonden om je verhaal kwijt te kunnen! Wat een vervelende situatie, en wat verdrietig om te lezen dat jij hier zoveel van hebt meegekregen en meegemaakt. Ik kan mij goed voorstellen dat jij je niet meer veilig voelt in de buurt van je vader na wat er allemaal is gebeurt. Zoals je al schrijft heb je tijd en ruimte nodig om dit alles te kunnen verwerken en een plekje te geven. Doordat je vader contact blijft zoeken is dit lastig voor jou, dat snap ik helemaal!

Je verteld dat je dit zelf al hebt aangegeven maar dat je vader hier een andere mening over heeft, wat een lastige situatie. Zou je moeder hier je wellicht in kunnen ondersteunen? Misschien dat zij bij je vader kan doordringen en gaat hij inzien dat hij jou tijd en ruimte moet geven.

Ik kan mij voorstellen dat je vader misschien ook niet naar je moeder wilt luisteren. Ik kan mij goed voorstellen dat dit voor jou lastig is, omdat ondanks wat jij aangeeft er geen rekening mee word gehouden. Wat ik mij dan kan bedenken is om aan je vader nogmaals te laten weten dat jij het niet fijn vind dat hij niet naar jou wensen luisterd. Je kan misschien aangeven dat jij weer contact met hem op zal nemen wanneer jij hier klaar voor bent. Tot die tijd kan je de berichtjes die hij stuurt even laten voor wat het is. Als jij je vader meerdere malen op de hoogte hebt gesteld is er niet veel meer wat jij kan doen, en is het belangrijk om te kiezen wat voor jij op dat moment nodig hebt, hopelijk kan je vader dat uiteindelijk begrijpen en zal hij jou wensen respecteren.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt gehad en iets mee kan, ik wil je veel succes toewensen!

Liefs, Quinty