Hey Tab,

Wat naar om te horen dat het thuis zo moeizaam is op dit moment… 🙏🏽

Ik heb niet specifiek dit meegemaakt, maar ik heb mij ook niet veilig gevoeld bij mijn vader. Ik heb er toen voor gekozen om definitief bij mijn moeder te gaan wonen (gelukkig kon dat) maar ook dat ging niet altijd soepel.

Wat mij heel erg heeft geholpen is om dit met mijn mentor en andere docenten op school te bespreken. Zo had ik altijd een plek en iemand om even te praten, mijn zorgen te delen en even kind te zijn. Ook hebben zij toen aangegeven dat als het thuis niet meer zou gaan, zij mij zouden helpen om iets anders te regelen. Gelukkig was dat niet nodig, maar het was wel heel fijn om dat te weten.

Wat mij daarnaast heel erg helpt is om te schrijven. Er zijn heel veel dingen die ik eigenlijk met niemand echt wil delen, maar wat ik wel uit mijn hoofd wil hebben (al is het maar voor even). Ik schrijf gewoon op mijn telefoon. Vroeger deed ik dat zonder beveiliging, maar tegenwoordig heb ik er een code op zitten zodat ik echt kan schrijven wat ik wil. En ik dus geen (of veel minder) zorgen heb dat iemand het leest. Want dan moeten ze eerst door de beveiliging op mijn telefoon en daarna nog de juiste notities vinden en dan die code raden.

Als jij je moeder graag meer zou willen zien, dan zou je misschien met haar af kunnen spreken te wandelen of wat te drinken? Als het fijner voelt kan dat op een openbare plek. Dat helpt mij als ik het spannend vind met iemand af te spreken. Bijvoorbeeld als ik wel een keer contact heb met mijn vader (ongeveer 2x per jaar)

Het is moeilijk om te zien als een van je ouders keuzes maakt waarvan jij denkt of weet dat het ‘gevaarlijk’ is. Helaas is dat de keuze van onze ouders zelf. Ook al zouden wij anders willen, het is hun leven en hun keuze. Dat neemt niet weg dat je wel aan je moeder de vragen mag stellen die je wilt. En als je er verder over wilt praten, dan kan jij je ook hier aanmelden voor een buddy.

Ik vind het al heel goed hoe jij hier mee omgaat Tab, ga zo door ❤️

Jij kan dit 💪🏼

Liefs, Leen

Hey Tab,

Als allereerste, welkom op het forum. Ik lees in je bericht dat je veel vervelende dingen meemaakt afgelopen weken. Heel naar! Ik herken dat ik mij niet altijd veilig heb gevoeld en dat ik ook meerdere keren heb moeten ‘vluchten’ naar mijn opa en oma. Ik vond het erg zwaar om er doorheen te gaan, dus ik ben trots op je dat je het met ons deelt hier! 🙌🏻

Bij mij thuis werden er ook veel nare dingen gezegd. Hoe ga jij daar mee om? Bij mij kwamen woorden altijd heel erg binnen en ik vond ik het moeilijk om los te laten. Wat ik ben gaan doen, is mezelf meerdere keren per dag in de spiegel aankijken en herhalen tegen mezelf dat ik er mag zijn. Want dat is zo, jíj mag er zijn. ♥️

ik vond het altijd fijn om even mijn ei kwijt te kunnen bij iemand. Heb jij misschien ook mensen die naar je kunnen luisteren? Ik weet niet of je nog op school zit, maar daar zijn ook altijd vertrouwenspersonen om mee te praten. Misschien lucht zoiets ook wel bij jou op.

Voor de rest wil ik je nog wat sites meegeven voor mocht je met iemand willen bellen/chatten en/of meer informatie willen opzoeken:

https://veiligthuis.nl

https://www.kindertelefoon.nl

https://www.villapinedo.nl/ik-wil-een-buddy

Ik wens je heel veel kracht toe en weet dat je hier altijd welkom bent! 🫶🏻

Liefs,

Esther

Heel veel sterkte

Wat erg voor je zeg🙏