Hi lieve Hannah,

Wat goed dat je deze vraagt stelt op het forum en wat vervelend dat je steeds ruzie hebt met je moeder! :( Ik heb zelf ook veel ervaring met boze ouders, regelmatig liep dit bij ons dan ook uit de hand. Dan werd er vreselijk geschreeuwd en gescholden, soms werden we bedreigd en in extreme gevallen zelfs geslagen. Ook kwam het wel eens voor dat er spullen kapot gingen en vaak eindigde deze ruzies in heel veel verdriet, angst, spijt en schuldgevoel. Het had altijd een hele grote impact op mij wanneer dit bij ons thuis gebeurde. Ik kon er soms nog dagen of weken van slag van zijn. Ik kan me heel goed voorstellen dat je je hier zorgen om maakt en dat je je af vraagt of dit normaal is en bij iedereen thuis gebeurd. Al zo lang als ik me kan herinneren kwamen deze ruzies bij mij thuis voor. Ik ben er dan ook mijn hele jeugd van overtuigd geweest dat dit normaal was en dat dit bij iedereen gebeurde. Inmiddels weet ik beter en kan ik jou meegeven dat dit absoluut niet normaal is!! Je ouders horen er voor je te zijn, je te helpen, troosten en een gevoel van veiligheid en vertrouwen te geven. Natuurlijk komt het wel eens voor dat je het niet met elkaar eens bent en in een discussie of ruzie belandt, dat er dan eens in de zoveel tijd in emotie wel eens wat gezegd wordt waar iemand later dan spijt van heeft. Dat maakt iemand gelukkig niet meteen een monster! Maar er zijn zeker grenzen die ouders niet over mogen gaan. Wat fijn dat jullie ondanks deze ruzies wel een goede band lijken te hebben met elkaar en dat je aangeeft dat jullie veel van elkaar houden. Misschien kun je een keer met je moeder praten, op een rustig moment wanneer er geen ruzie is? Zou je tegen haar durven zeggen dat het best wel veel met je doet als ze zo naar je schreeuwt en je uit scheldt? Dat je van haar houdt en eigenlijk helemaal geen ruzie met haar wil maken, maar je niet zo goed weet waar het vandaan komt en hoe je het kan voorkomen? Zo kunnen jullie samen zoeken naar de oorzaak en misschien tot een oplossing komen. Toen ik het probleem besprak met mijn ouders hebben we de ''time-out oplossing'' bedacht. Dit hield in dat wanneer we een discussie hadden die uit de hand dreigde te lopen, we een time-out konden vragen. Dan gingen we beide naar een andere kamer zodat we ieder de tijd hadden om af te koelen en te bedenken hoe we beleefd en respectvol tegen elkaar konden zeggen wat ons dwars zat. Na 10 minuten of een kwartier kwamen we dan weer terug bij elkaar en bespraken we het probleem op een rustige, vriendelijke manier. Zo konden we samen tot een geschikte oplossing komen waarbij er goed werd geluisterd naar de wensen en gevoelens van beiden! Misschien is dit ook een oplossing voor jullie?

Mocht je hier nog verder met iemand over willen praten of meer tips willen ontvangen, dan kun je natuurlijk altijd een buddy aanvragen op onze site! (https://www.villapinedo.nl/ik-wil-een-buddy/)

Ik hoop dat mijn tips van pas zullen komen en het snel beter gaat! :)

Heel veel succes, Hannah!

Hee Hannah,

Dapper dat je je vraagt stelt hier op het forum! Je vertelt dat je vaak ruzie hebt met je moeder, dat zij schreeuwt en scheldt en dat je je afvraagt of dit normaal is en wat je hiermee moet.

Ik herken wel wat uit jouw verhaal. Mijn moeder schreeuwde ook regelmatig tegen mij. Bij ons thuis liep vaak de spanning bij mij op omdat ik moeite had met mijn stiefvader of omdat mijn moeder slechte dingen zei over mijn vader en ik niet wist hoe ik daarop moest reageren. Mijn moeder zat zelf al niet lekker in haar vel en werd dan boos op mij. Ze ging dan schreeuwen. Ik werd daardoor bang en verdrietig, trok me huilend terug op mijn slaapkamer en voelde me alleen. Daardoor werd de afstand tussen ons alleen maar groter. Hoe ga jij ermee om als jouw moeder schreeuwt?

Er is veel gebeurd en dit soort dingen hebben de band tussen mijn moeder en mij veranderd. Ik heb vaak gemengde gevoelens over haar. Aan de ene kant ben ik boos om de dingen die ze gedaan heeft en aan de andere kant zie ik ook hoe ze haar best doet voor mij en dat ze haar goede kanten heeft. Doordat ze ook veel goed doet, vind ik het moeilijk om boos op haar te zijn. Hoe is jouw band met jouw moeder? Herken je deze gemengde gevoelens?

Ik lees dat je je afvraagt hoe het bij anderen thuis gaat en wat je kan doen. Ik zou je willen meegeven dat ieder gezin anders is. Overal is wel eens ruzie, maar hoe vaak dat is en hoe dat gaat is bij iedereen anders. Het gaat om hoe het voor jou is. Hoe vind jij het dat dit gebeurt tussen jullie? Zou je het graag anders zien? Wat zou je tegen je moeder willen zeggen?

Ik woon nu niet meer thuis, maar heb er wel last van gehad. Dat heb ik nog nooit tegen haar durven zeggen, maar dat wil ik nog wel doen. Zelf heb ik gesprekken met een psycholoog die me daarbij gaat helpen. Ik heb ook wel eens ergens een brief over geschreven aan haar. En af en toe schrijf ik iets zonder te geven, gewoon omdat het voor mezelf oplucht :-)

Wat zou jou helpen in deze situatie? En stel dat je met je moeder zou willen delen hoe het voor jou is, hoe zou je dit dan willen aanpakken? Is er iemand aan wie je hulp kunt vragen?

Wat een lastige struggle zal het zijn! Weet dat je altijd welkom bent om hieronder weer te reageren, nieuwe vragen te stellen op het forum of te kletsen met een buddy. Je hoeft het niet alleen te doen!

Lieve Hannah, heel veel succes!

Liefs, Bente