Lieve Evelynn,

Wat fijn dat je ons forum hebt gevonden. Wat een ingewikkelde situatie.. Toen ik wat jonger was kon ik mij heel veel zorgen maken over geldzorgen. In jouw verhaaltje hoor ik dat je bang bent dat je mama niet meer de huur kan betalen. Heb je al eens tegen mama gezegd dat je bang bent dat mama niet meer de huur kan betalen? Ik heb wel eens met mijn moeder er over gepraat en toen heeft zij mij wel wat rustiger gemaakt en dat heeft mij heel erg geholpen. Weet ook dat mama volwassen is en dat zij heel goed dingen kan regelen. Dat hoef jij niet te doen! Alleen is dat natuurlijk soms wel moeilijk, als je wel gesprekken hoort hierover.

Wat naar dat papa zo gemeen is tegen je mama. Hoe voel jij je erbij? Ik vond (en vind) het erg moeilijk als mijn vader en moeder slecht over elkaar praten. Ik zeg dan vaak ook eerlijk tegen ze, dat ik dat niet fijn vind en graag wil dat ze dat niet met mij bespreken. Zou dat jou ook kunnen helpen?

Weet dat ik je super dapper vind dat je dit hier deelt! Wij zijn trots op je!!

We hebben bij Villa Pinedo ook chat-buddy's, daar kan je dan mee appen die ook gescheiden ouders heeft. Misschien is dat ook wel wat voor jou! Hier kan je op klikken als je er wat meer over wil lezen: App met een Buddy | Villa Pinedo

Veel liefs,
Esther

Lieve Evelynn,

Ik vind het heel knap van je dat je dit deelt. Wat kan het soms een opluchting zijn om iets te vertellen, vind je niet? Dat heb ik wel altijd. Mijn zorgen delen met iemand kan me vaak stukken beter laten voelen.

Zoals Esther hierboven al zegt, denk ik ook dat het fijn kan voelen als je je mama vertelt dat je hiermee zit. Is jouw mama goed in luisteren? Dan zou je vast je verhaal bij haar mogen doen.

Misschien voelt het alsof jij het voor jouw papa en mama op moet lossen, maar dat is niet zo. Jij bent hun kind en dat betekent dat het niet jouw taak is om hun ruzie op te lossen. Ook al wil je dat misschien wel graag :) Ik had dat ook bij mijn papa en mama, die bleven maar ruzie hebben en praatten daardoor niet meer met elkaar. Toen dacht ik: wat nou als ik voor ze met elkaar ga praten? Maar toen werd ik een doorgeefluik. Dat wilde ik niet. En mijn ouders wilden dat ook niet voor mij.

Jouw ouders willen denk ik het liefst dat het goed met jou gaat <3 en dat als er wat is, je het tegen ze zegt. Als dat voor jou ook goed voelt, zou ik dat een keer proberen. Even met mama alleen zitten en vertellen hoe je je voelt, misschien is het allemaal niet zo erg als het lijkt. En anders kunnen jullie het er in ieder geval samen over hebben :)

Ik denk aan je! Je bent niet alleen.

Liefs, Iris

ik heb bijna het zelfde.