Lieve Anoniempje,

Wat verdrietig om te lezen wat je doormaakt. Dat lijkt me niet niks en heel vervelend. Als ik het goed begrijp heb je het idee dat je een beetje tussen je moeder en broer in staat, omdat je denkt dat je je moeder moet troosten maar je eigenlijk ook je broer mist. Klopt dat een beetje?

Hoewel ik niet hetzelfde heb meegemaakt, herken ik het wel hoe het is om tussen twee mensen in te staan. Toen ik kleiner was had ik namelijk altijd het idee dat ik tussen mijn ouders stond en dat ik een kant moest kiezen, terwijl ik dat helemaal niet wilde. Dat gevoel van tussen twee mensen staan, is echt niet fijn.

Ik wil je als tip meegeven dat je jezelf eraan mag herinneren dat je niet hoeft te kiezen en dat je naar je eigen gevoel mag luisteren. Het is heel naar wat zich nu afspeelt, maar jij mag zowel van je moeder houden als van je broer. Daarom hoef je je moeder ook niet te troosten als je dat niet fijn vindt. Ook omdat het niet jouw taak is om haar te troosten, hoe lastig het ook is!

Ik hoop dat de situatie snel verbetert voor je. Anders ben je altijd welkom op het forum om een andere vraag te stellen!

Liefs Gwyneth

Hey jij! Jeetje wat een situatie, dat is niet makkelijk voor jou... Een aantal jaar geleden heeft mijn vader mij uit huis gezet en ben ik volledig bij mijn moeder gaan wonen. Ik kon niet mezelf zijn bij hem, voelde me niet thuis en had veel moeite met de scheiding en daar kon hij toen niet goed mee omgaan. We begrepen elkaar toen niet, hij huilde vaak bij mij uit over de scheiding en we hadden veel ruzie. Toen heeft hij me uit huis gezet. Ik vond dat toen ontzettend verdrietig, maar het gaf me uiteindelijk wel wat meer rust. Inmiddels zijn we jaren verder en heb ik weer super goed contact met mijn vader. Wellicht is dat over een tijdje voor je broer en je moeder wel hetzelfde. Soms wordt het gewoon even te veel en kan je niet meer zo goed met elkaar verbinden. Even afstand kan dan juist helpen!

Weet in ieder geval dat het niet jouw taak is om je moeder te troosten of haar aan te horen. Dat mag je ook best tegen haar zeggen! En voor je broer missen, misschien kunnen jullie een keertje videobellen, elkaar een berichtje sturen of tussendoor ergens anders dan thuis afspreken?

Zet 'm op! Groetjes van Bo

Hoihoi, wat goed dat je hier een berichtje achter laat. Ik kan me heel goed voorstellen dat je je broer nu mist.

Toen ik nog wat jonger was heeft mijn moeder ook mijn broer het huis uit gezet. Hij moest toen ook bij mijn vader gaan wonen. Ik weet nog dat ik hem erg veel miste. Ik kon hem gelukkig in de weekenden nog wel zien en telefonisch contact met hem houden. Dat vond ik wel erg fijn. Hoe is dat bij jou?

Ook nu, een aantal jaar later, heb ik gelukkig nog veel contact met mijn broer. En hebben mijn broer en moeder ook weer goed contact met elkaar.

Doe vooral waar jij je goed bij voelt en voel je tot niks verplicht!

Groetjes en heel veel sterkte!