Hallo anoniem, goed om te zien dat je je vraag hier op het forum van Villa Pinedo stelt en je verhaal deelt. Toen ik je verhaal las dacht ik dat ik het verhaal van mezelf las. Ik herken me eigenlijk in elk stukje van de dingen die je verteld. Ook ik heb afgelopen jaar in therapie het heel veel gehad over de scheiding van mijn ouders en de band tussen ons onderling. Ik begon toen ook te merken dat alles naar boven kwam en ik veel meer gevoelens en gedachten hierover dan dat ik mezelf eigenlijk bewust was. Ik herken het eigenlijke ‘emotioneel tekort’ dat je beschrijft en het oppervlakkige contact waardoor het ook niet altijd meer een fijn contact is. Ik durf steeds meer de emotie boosheid toe te laten bij mezelf over wat er vroeger en in het heden allemaal gebeurt en dat ik me regelmatig niet gezien en gehoord heb gevoeld. Maar deze boosheid uiten richting je ouders is inderdaad erg lastig en daar komt angst om je ouders te kwetsen en het weer niet gezien/gehoord/begrepen voelen bij kijken. 

Ik herken dus zeker dat het emotionele deurtje, zoals jij dat noemt, dicht is. Maar bij mij is die zeker al wat meer opengegaan, hoe ik dat gedaan heb? Door middel van systeemtherapie. Ik heb meerdere systeemgesprekken gevoerd met mijn ouders (wel apart van elkaar) en een systeemtherapeut, hierin heb ik me voor het eerst echt kunnen uitspreken over hoe ik de scheiding en alles daaromheen heb ervaren en wat dat met me doet. Mijn ouders konden hun reactie dan ook geven en zodra vervelende, niet helpende en/of terechte uitspraken worden gedaan is de systeemtherapeut daar om ‘in te grijpen’. Zo kan er over en weer een goed gesprek gevoerd worden en kunnen jullie alles zeggen wat jullie kwijt willen zonder dat je bang hoeft te zijn dat het bijvoorbeeld escaleert of je alleen maar vervelende reacties terugkrijgt. Ik zelf durfde ook echt meer te vertellen in zo’n systeemgesprek dan wanneer ik alleen was, omdat ik wist dat mijn therapeut mij/ons hielp wanneer het nodig was. Ik weet niet of je dit al geprobeerd hebt of daar een mogelijkheid tot ziet, maar ik zou je dit zeker aanraden. Mocht je het moeilijk vinden om jezelf te verwoorden tijdens zo’n gesprek door bijvoorbeeld alle spanning kan het nog helpen om van te voren alles op papier of een brief te schrijven die je er dan bij kan pakken of kan voorlezen. Hierbij kan het ook nog helpend zijn om je voorbereiding van te voren al met je therapeut te delen, zodat hij of zij je tijdens het gesprek kan ondersteunen waar nodig. 

Ik denk dat systeemgesprekken (of in ieder geval gesprekken met iemand erbij die zicht heeft op jouw situatie) zeker kan helpen om jezelf meer te durven uitspreken en laten zien, waardoor ook het contact uiteindelijk misschien wel minder oppervlakkig gaat worden ;)

Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte en succes verder!

Liefs,  Didi

Hey anoniem! Fijn dat je je vraag hier op het forum stelt. Ik herkende mezelf in jouw verhaal. Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik 11/12 was. Ik zat in een klas met kinderen die ook gescheiden ouders hadden, maar er werd niet me mij over gepraat. Toch zat ik vol vragen en voelde ik mij niet begrepen.

Met mijn ouders heb ik het de eerste jaren weinig gehad over de scheiding. Ik vond het lastig en wist niet of mijn ouders wel wilden antwoorden op mijn vragen.

Je stelt de vragen of het emotionele deurtje weer is geopend en over opgekropte boosheid. Met die vragen heb ik ook lang gezeten. Ik heb tijdens mijn therapie geleerd om te praten over mijn gevoel en mijn emoties te begrijpen/accepteren. Het is oké om de boosheid te voelen.

Ik ben zelf met vertrouwenspersonen, zoals vrienden en familie er over gaan praten. Zij hadden weer een ander perspectief op de scheiding en dat kon soms helpen met het anders bekijken van bepaalde situaties. Ook kan het simpelweg opluchten en vond ik het persoonlijk fijn om het kwijt te kunnen. Is dit ook iets voor jou?

Zo heb ik ook een brief geschreven naar mijn vader. Hierin heb ik alles opgeschreven wat ik voelde en wilde zeggen. Dit gaf hem een ander inzicht, omdat hij daarvoor niet doorhad waar ik mee zat. Misschien kan dit voor jou ook helpen?

Lieve jij, ik hoop dat je hier wat aan hebt.

Liefs, Maaike