Ik snap je heel goed maar je moet het tegen je vader vertellen die kan je helpen anders ga jij er ook mee zitten.

Dat klinkt heel er vervelend en toen mijn ouders uit elkaar gingen was ik 5 en mijn vader ging op de Kemping wonen en een maand later kwam er een vrouw bij papa wonen zij was lief en leuk mijn moeder is snel gefrustreerd en dan vliegt er van alles door de kamer thee mokken telefoons en meer het is de laatste 2 jaar minder geworden omdat mijn moeder een vriend heeft daar wordt ze vrolijk van. Ik heb zelf ADD en dyslexie en dat helpt ook niet maar 1 tip praat krop niet alles op echt dat helpt niet en is lastig af te leren zoek iemand met wie je kan praten En het zal uiteindelijk altijd goed komen. Bij elke tunnel is een in een een uitgang gr Lieke

Hey lieve Daan,

Wat rot om te lezen dat je hiermee moet dealen en dat je al die veranderingen lastig vindt. Ik snap dat je die veranderingen lastig vindt, dat vond ik ook toen mijn ouders gingen scheiden. En wat ik heel lastig vond is dat ik zelf niets aan de situatie kon veranderen. Ik lees dat in jouw berichtje ook. Wat ik wel kon doen is schrijven, tekenen en praten met mensen waar ik me fijn bij voelde. Ik sprak dan over mijn gevoel en wat ik dacht. Je mag namelijk altijd je gevoel delen en wat je voelt is niet fout. Ook is het goed om te weten dat je geen geheimen hoeft te bewaren. Bij mij luchtte het altijd op als ik alles van me af had geschreven, had getekend of had gepraat. Anders werd het zo druk in mijn hoofd en na het schrijven, tekenen of praten werd mijn hoofd weer een stukje leger.

Bij wie voel jij je fijn om te praten (of naar te schrijven). Misschien papa, of een juf of meester? Misschien iemand anders uit de familie of een buurman of buurvrouw? En mocht je dit nou spannend vinden, dat is niet erg! Weet ook dat er buddy's zijn van Villa Pinedo waar je mee kunt chatten en die ook jouw vragen kunnen beantwoorden als je er even niet uitkomt.

Hopelijk heb je hier iets aan. Succes kanjer! Hele dikke knuffel voor jou.