Hoi Sofie,

Wat verdrietig om te lezen dat je je zo alleen voelt. Maar heel knap van je dat je die gedachte hier durft te delen!

Ik weet niet wat jouw situatie is, dus ik kan niet bedenken waarom je je alleen voelt. Maar ik weet wel dat zelfs als we mensen om ons heen hebben, of een druk leven hebben met school en sport enz., dat we ons dan alsnog alleen kunnen voelen. Dat hebben veel mensen. En vooral als je geen mensen hebt waar je mee kunt praten over wat je meemaakt met de scheiding van je ouders, kun je je alleen voelen. Vooral als je je verdrietig, boos of teleurgesteld voelt, en je hebt het gevoel dat er niemand is die je begrijpt. Dat herken ik heel goed van toen ik nog jong was.

Ik zat altijd tussen twee ruziënde ouders in. Ik had wel stiefouders en stiefbroertjes, maar op sommige momenten voelde ik me zo alleen en hopeloos. En je alleen voelen is niet iets waar je makkelijk over praat met andere mensen. En soms begreep ik ook niet waarom ik me alleen voelde.

Dus Sofie, weet dat je niet de enige bent! Jij bent niet raar of gek omdat je je alleen voelt. En ook als er nu geen makkelijke oplossing is voor dat gevoel, betekent dat niet dat je je altijd alleen zult voelen.

Het is misschien een gekke tip, maar ik had vroeger een kat, die echt mijn maatje was. Hij heeft me door hele moeilijke tijden heen geholpen. Ik voelde me minder alleen wanner hij bij mij op m'n kamer lag. Dus misschien, als je zoiets zelf ook leuk zou vinden, kun je aan je ouders vragen of je een huisdier mag? Zorgen voor een huisdier kan hele goede afleiding zijn van de moeilijke dingen.

En vraag als je dat wilt een buddy aan bij Villa Pinedo! Dan wordt je gekoppeld aan een jongere met gescheiden ouders die via een app met jou wil kletsen. Iemand die voor jou een luisterend oor wilt zijn.

Veel sterkte Sofie!

Liefs, Fabiënne

He Sofie, Wat ontzettend goed dat je dit hier durft te delen. Vervelend om te lezen dat je je alleen voelt. Begrijpen waarom je je alleen voelt kan soms erg lastig zijn. Iedereen voelt zich wel eens alleen en dat hoeft niet een bepaalede reden te hebben, maar weet dat je hierin niet de enige bent. Ik heb ook wel eens als ik een hele drukke week heb waarin ik veel mensen zie en spreek, ik mij alsnog alleen voel. Dit kan gaan over een specifiek onderwerp, zoals de scheiding van mijn ouders maar dat hoeft niet, herken je dit? Het neemt natuurlijk niet weg dat het gevoel erg vervelend is en dat je dit liever niet hebt.

Wat voor mij altijd goed helpt is om op te schrijven waar ik mee zit. Zo zie ik waar ik op dat moment mee bezig ben in mijn gedachtes en kan ik hier misschien meer mee doen. Gaat het bijvoorbeeld over de scheiding van mijn ouders, dan helpt het om berichtjes van anderen te lezen die dit ook hebben meegemaakt. Dat geeft op zo’n moment weer aan dat ik daar niet alleen in ben. Denk je dat dit voor jou kan helpen?

Mocht je nog vragen hebben of meer willen weten hierover mag je altijd hieronder reageren!

Veel liefs