Hi Caithlyn, ik vind het heel knap dat je je verhaal deelt met ons op het forum. Ik vind het verdrietig om te lezen hoe je je voelt. Ook ik heb heel veel moeite gehad met het uiten van mijn gedachten en gevoelens. Ik wilde graag mijn ouders tevreden houden, ook als dat ten koste van mezelf ging. Ik wil je als tip meegeven om toch te proberen om je gevoel te vertellen aan iemand (je moeder, of anders een leraarof tante?). Het is namelijk heel vervelend als je tussen je ouders staat en het is normaal dat dat iets met jou doet. Probeer ook te bedenken dat het niet jouw taak is om te zorgen voor de gevoelens van jouw ouders. Ik vind het daarnaast ook super goed dat je in je bericht zoveel hebt opgeschreven waar je mee zit, misschien kun je dit vaker doen in een schriftje. Misschien lucht dat veel op en durf je het op een later moment te laten lezen aan een van je ouders! Je bent ook altijd welkom om onze app opnieuw te downloaden en een Buddy aan te vragen. Wij helpen je graag! Liefs, Gwyneth

Lieve Caithlyn,

Wat knap dat jij je gevoelens zo goed in je berichtje hebt verwoord.

Ik zie dat je het idee hebt dat het niet goed is om je somber te voelen op deze leeftijd, maar weet dat je niet alleen bent. Toen ik 10 jaar was, voelde ik mij heel verdrietig en moest ik vaak huilen. Ik ben toen naar een kinderpsycholoog gegaan. Misschien klinkt dit een beetje heftig, maar voor mij heeft het veel geholpen. Ik ben nu 21 jaar en denk soms nog steeds aan de dingen die ik daar heb geleerd.

Ik snap dat dit een behoorlijke stap kan zijn, dus misschien is het fijn voor je om eerst een keertje met bijvoorbeeld een leraar of ander familielid te praten. Natuurlijk ben je ook van harte welkom om een Buddy aan te vragen via de app.

Lieve Caithlyn, weet dat je alles mag voelen wat op je afkomt. Als je een dagje heel blij bent is dat heel fijn, als je een dagje heel verdrietig bent mogen die gevoelens er ook zijn. Je bent niet alleen en het is al helemaal niet gek dat je je zo kan voelen.

Veel liefs, Anouk