Hallo Laura,

Wat een lastige situatie voor jou.

Het is ook niet leuk en niet de bedoeling dat jij je zorgen om je broertje moet maken. Een gesprek tussen je broer, broertje en mama en papa zou denk ik eens heel goed zijn. Ook het feit om een familietherapeut op te zoeken zou hierbij kunnen helpen.

Ik weet niet in hoeverre je met je ouders kunt praten. Maar praten is een van de belangrijkste dingen om een situatie te verbeteren. Desnoods zou je een brief aan je ouders met daarin al je gedachten en zorgen kunnen sturen.

Ik wens je veel succes.

Liefs,

Anne

Beste Laura,

Bedankt voor je berichtje op ons forum!

Wat veel vervelende dingen heb je moeten meemaken en maak je nog steeds mee. Ik kan me voorstellen dat je je zorgen maakt om je broertje. Als grote zus wil je natuurlijk dat het goed met hem gaat en voel je je ook een beetje daarvoor verantwoordelijk. Als je veel om iemand geeft, is het normaal dat je daar dan soms zorgen over hebt. Maar zoals Anne ook al zegt; het is niet aan jou om ervoor te zorgen dat hij gelukkig is! Ook denk ik dat het niet goed is als die zorgen heel groot zijn en je eigen leven gaan beïnvloeden.

Je vertelt dat je nu vaak naar je vader gaat voor je jongere broertje. Om er voor hem te zijn en misschien zelf wel om voor hem te zorgen. Dit is heel begrijpelijk, maar ik denk dat dit niet heel goed is om te doen. Ten eerste omdat het niet jouw taak is om voor hem te zorgen. Ook al zorgt je vader misschien op dit moment niet goed voor hem, het is niet aan jou! Daarnaast denk ik dat jij als grote zus ook niet veel kunt veranderen aan het gedrag van je broertje. Je bent nu eenmaal een zus en zoals dat vaker in families gaat, nemen broers en zussen weinig aan van elkaar. Ook denk ik dat je doordat je van jezelf verwacht dat je iets kunt veranderen nog vaak teleurgesteld gaat worden. Je kunt immers zijn gedrag niet veranderen, dus het is verspilde energie om dat te proberen.

Sorry dat ik zo streng ben, maar ik herken het bij mezelf soms ook en dat levert altijd heel veel verdriet op. Zorgen voor mensen waar je eigenlijk niet voor hoeft of kunt zorgen.

Je kunt natuurlijk wel tegen mensen gaan vertellen dat je je ongerust maakt over je broertje. Zoals Anne ook al zei, kan je een brief schrijven naar je vader, maar ook naar je broertje. Het gesprek aangaan, lijkt me ook heel verstandig om te doen! Ik kan me voorstellen dat dat best spannend en eng is, dus misschien kunnen je 'pleegouders' daarbij helpen. Ze kunnen misschien samen met jou gaan praten met je vader of je broertje.

Hopelijk heb je hier iets aan.

Liefs, Lynn.