Lieve Thara,

Verdrietig om te lezen dat de relatie met jouw moeder niet fijn voelt op het moment. Ik kan heel goed begrijpen wat jij zegt. Dat je van iemand houd (wie het ook is), betekend niet dat je het altijd goed met ze gaat vinden. Dat is oké.

Ik kan me voorstellen dat het heel verdrietig voor je is als je het gevoel krijgt dat je alles fout doet. Je doet zeker niet alles fout. Toen ik klein was, en mijn moeder mij en mijn broertje alleen moest opvoeden, was zij altijd heel gespannen en gestrest. Daardoor raakte ze snel geirriteerd en werd ze boos op mij, ook al had ik niets fout gedaan. Herken je dat?

Wat mij toen hielp was ten eerste om lief voor mezelf te zijn en bij mezelf te blijven, bij voorbeeld tegen mezelf zeggen/op te schrijven: "Je doet het goed"; "Het is oké om verdrietig te zijn". En ten tweede, met mijn moeder hierover praten wanneer daar even een goed moment voor was. Ik benoemde mijn gevoelens en vertelde haar dat ik geen ruzie wilde maken. Zie jij het zitten om het met je moeder te bespreken?

Als je dit spannend vindt, wat ik mij heel goed kan voorstellen, zou je het eerst voor jezelf kunnen opschrijven: Wat zijn de momenten dat het voelt alsof ik alles fout doe? En wat voor gevoelens brengt dat nog meer op? Wat zou ik willen dat beter wordt tussen mijn moeder en mij? En wat zijn momenten dat het wel goed gaat?

Alles wat je benoemt is normaal Thara, het is alleen niet wenselijk. Super goed dat je je vraag hier plaatst en ook bedankt, zo help je anderen die hetzelfde meemaken.

Ik hoop dat dit je op weg helpt, je mag altijd hierop reageren als je nog vragen hebt!

Heel veel liefs en sterkte .

Zoé

Ik heb exact hetzelfde :(.

Lieve Thara, wat herken ik me onwijs in jou stukje tekst! Ik ben altijd heel veel bezig geweest in mijn hoofd (piekeren) waardoor ik alles wat ik zei in de middag, nog in de avond kon over piekeren. Hierdoor voelde ik me stom en dacht ik dat ik nooit echt iets goeds kon doen of kon zeggen. Ik was altijd een beetje “het lelijke eendje” van de 4 kinderen. Ik was anders en dit liet ik blijken. Daarom was er veel conflict bij ons thuis en had ik het gevoel dat ik nooit iets goed deed. Gelukkig ben ik nu ouder en wijzer en weet ik uiteraard dat zij (mijn moeder) dat nooit zo heeft gezien. Dingen opschrijven deed me inzien dat ik veel dingen wel goed doe en dat fouten maken(liever noem ik dit af en toe even vallen) dat het mag en dat je altijd weer kan opstaan. Dan sta je er eventjes bij stil en dan kun je weer door.