Ik zou het wel proberen te zeggen ik snap dat dat makkelijker gezegd is dan gedaan, maar misschien kan je moeder of iemand van je familie erbij zijn als je het verteld als steun.

Vergeet niet dat je niet alleen bent

Liefs Selina

Hei!

Wat vervelend om te horen dat je je zo voelt, ik kan begrijpen dat het moeilijk voor je is en dat je bang bent voor een vervelende reactie.

Ik heb zelf ook zo iets mee gemaakt toen ik jonger was. Bij ons was er een omgangsregeling waarbij ik om het weekend naar mijn vader moest. Maar ik vond dat toen ook helemaal niet fijn, mijn moeder heeft dit toen gezien en is toen gaan praten met mijn vader. Ik was wel iets jonger als jij, dus van dat gesprek wist ik niks af.

Zou dat je kunnen helpen? Om het eerst met je moeder er over te hebben?

En ik snap dat je bang bent dat je vader boos wordt, dit vond ik ook altijd eng. Zou het ander helpen om bepaalde punten alleen of samen met iemand op papier te zetten, om op die manier je verhaal te vertellen aan je vader.

Jij kan dit!

Liefs Tayna

Hi Denzil, wat knap dat je dit durft uit te spreken en snap dat je bang bent om je vader misschien boos te maken. Ik heb ook een tijd gehad dat ik niet naar mijn vader meer wilde gaan. Wat bij mij hielp was om even met mijn moeder er ook over te praten of een opa of oma waar je je fijn bij voelt en het tegen kan vertellen. Daarnaast denk ik dat je vader vooral verdrietig zal zijn en misschien het probeert weg te stoppen met boosheid. In je hoofd houden dat het vooral verdriet is kan misschien helpen. Als je met je moeder hebt gesproken en hulp kan krijgen om op papier te zetten wat er is, en het heel voorzichtig uitlegt kan dat misschien ook helpen. Veel liefs xx

Hi Denzel,

Super knap dat jij jouw vraag stelt op ons forum!

Ik snap heel goed hoe jij je nu voelt. Ik ging altijd om de week naar papa, dit wilde ik veranderen naar om het weekend. Maar dit durfde ik echt niet tegen papa te zeggen, omdat ik ook bang was dat hij heel boos ging worden.

Durf jij dit wel met iemand anders te bespreken? Misschien met jouw moeder? Is er een mogelijkheid dat jouw ouders samen in overleg gaan?

Ik heb samen met mama een brief geschreven, in deze brief stond hoe ik mij in de situatie voel en waarom ik liever wat minder naar hem toe wilde gaan. Mijn psycholoog gaf mij de tip dat ik deze brief aan papa kon laten lezen, dit vond ik heel spannend. Ik heb de brief bij papa op tafel gelegd, zodat papa het kon lezen als ik er niet was. Ik heb van hem geen reactie gehad op mijn brief. Vervolgens heeft mama het voor mij in werking gezet bij haar advocaat en de kinderrechter. Ik ben toen uitgenodigd voor een gesprek met de kinderrechter en heb ik haar verteld waarom ik minder naar papa wilde. Dit is toen via de kinderrechter in een rechtszaak tussen mijn ouders besproken. Papa is niet boos geweest op mij en zoals de kinderrechter het verteld heeft snapte hij mijn gevoel heel goed.

Ik hoop dat je iets hebt aan mijn tips.

En Denzel, je bent niet alleen!

Liefs, Meike