Hoi Lara,

Bedankt voor je bericht!

Wat naar dat je zo weinig contact hebt met je vader en dat je je gekwetst voelt als je bij hem bent omdat hij alleen oog voor zijn vriendin heeft. Heb je dat wel eens tegen hem gezegd? Ik denk dat het nooit zijn bedoeling zal zijn om jouw bewust te kwetsen, dat je zelfs eigenlijk niet meer durft af te spreken.

Dat je vader nu ineens bij je hockeywedstrijden komt kijken, en jou vraagt of je naar de verjaardag van oma komt en samen ergens wilt eten voor je verjaardag. Het kan zijn dat jij jou oprecht mist en graag wilt zien. Ik snap heel goed dat dit verwarrend kan zijn. Aan de ene kant mis jij hem ook maar aan de andere kant ben je ook weer bang weer door hem gekwetst te worden.

Mijn tip zou zijn om er eerlijk over te zijn tegen over je vader. Zeg hem dat je hem mist en dat je graag zou willen dat het weer helemaal goed komt. Maar dat je aan de andere kant bang bent, dat hij jou verwijten gaat maken, dat hij meer oog zal hebben voor zijn vriendin etc. Het is best lastig om eerlijk te zijn over hoe je je voelt. Dat vond ik ook lastig in de scheiding van mijn ouders. Als je het moeilijk vind om dit tegen je vader te zeggen dan kan je het ook opschrijven in een brief. Dan kan hij die brief rustig lezen en de tijd nemen om er op te reageren.

Ik wens je heel veel succes. Het komt vast goed!

Liefs Evi

Hoi Lara,

Dankjewel voor je bericht. Dat is een lastige en absoluut geen fijne situatie waarin je zit. Ik kan me – door het verhaal dat je verteld – heel goed voorstellen dat je een vaderfiguur in je leven mist, maar hij door alles toch van een grote afstand staat toe te kijken op jouw leven. De enige manier om je vader minder of uiteindelijk niet te missen is door het contact met hem aan te gaan :-). Schrik niet, het is veel beter om dat stap voor stap te doen. Net zoals Evi zegt kun je hem denk ik het beste een brief geven of sturen, waarin je verteld wat je voelt. Met het schrijven krijgt je namelijk ook meestal een beter inzicht in wat je zelf nu eigenlijk wilt; het ordent je gedachten. Als bijvoorbeeld het uit eten gaan met je vader nog een te grote stap is, dan is het denk ik goed om hem dat te schrijven in die brief. Je zou hem dan ook kunnen vragen of hij jou op papier een reactie terug kan geven. Op die manier kan ook hij nadenken over wat hij gaat zeggen. Op die manier verschuif je het werkelijke onder ogen komen hopelijk ook naar een moment waarin je vader beter weet wat jij voelt (en wilt) en andersom. Gun het in ieder geval tijd, want er is veel gebeurd. En vooral: volg je gevoel. Voor nu heel veel succes en over een tijdje: fijne verjaardag :-).

Beau