Hoi Tijs,

Wat fijn dat je dit platform hebt gevonden om je vraag te kunnen stellen. Om heel kort antwoord te geven op je vraag: ja, mijn ouders praten ook wel eens lelijk over elkaar. Nu ik wat ouder ben (20) is het gelukkig wel wat minder geworden, maar toen ik jou leeftijd had deden mijn ouders dit erg veel. Ze waren toen iets langer dan 2 jaar gescheiden. Het was geen fijne scheiding en mijn ouders bleven elkaar de schuld geven voor de dingen die er gebeurde. Mijn broertje en ik kwamen hier helaas tussen te staan. Ik vond het heel erg vervelend om gemene dingen over mijn papa of mama te horen, alleen vond ik het heel moeilijk om dit tegen ze te zeggen. Herken jij dat gevoel ook? Ik heb er dan ook voor gekozen om het voor een lange tijd maar gewoon te laten gebeuren en deed alsof het mij niks deed, maar achteraf zie ik in dat dit niet de juiste keuze is die ik toen voor mijzelf heb gemaakt. Ik ging er veel mee in mijn hoofd zitten en voelde me hierdoor niet meer fijn thuis. Hoe moeilijk het op dat moment ook was heb ik ervoor gekozen om mijn frustraties te uiten naar mijn ouders. Ik heb toen een brief geschreven aan mijn ouders waarin ik vertelde dat ik het niet leuk vond dat ze lelijke dingen over de ander zeiden waar ik bij was. Ik heb dit in een brief gedaan zodat ik genoeg tijd had om na te denken over wat ik eigenlijk precies wou vertellen. Op deze manier kon ik het duidelijk maken zonder tijdens een gesprek bijvoorbeeld geen ruimte krijgen om te zeggen wat ik wou zeggen of het misschien zou vergeten. Deze brief gaf ik aan mijn ouders, maar je zou hem ook voor kunnen lezen. Is dit iets wat voor jou zou kunnen helpen misschien? Mocht je liever geen brief willen schrijven kan je ook je eigen manier ontdekken om je gevoelens te uiten naar je ouders toe. Als je geen brief wilt schrijven snap ik dat, maar ik denk dat het je erg kan helpen om je ouders te vertellen hoe jij je erbij voelt, dit bracht voor mij veel opluchting en ik hoop dat dat voor jou ook zo gaat zijn!

Veel succes Tijs!

Liefs van Quinty

Hey Tijs! In het begin pratten mijn ouders ook lelijk over elkaar. Mijn vader zei bijvoorbeeld dat mijn moeder weer wat had aangepraat bij me. Dat is natuurlijk niet waar. In het begin kon ik ook niet over mijn moeder praten als ik bij mijn vader was. Dat is al minder geworden. Ik mag nu gewoon praten over iedereen. Op dit moment zie ik mijn vader niet veel dus hen ik er zelf geen last meer van. Ik hoop dat je er wat aan hebt gehad! Groetjes ylana

Heej liever Tijs. Wat rot voor je dat je ouders lelijk over elkaar praten. Mijn ouders deden dat vroeger ook. Vooral mijn moeder over mijn vader. Ik voelde me hierdoor altijd wat ongemakkelijk en ik vond het niet leuk dat zij dit deed. Is dat herkenbaar of voelt dat voor jou anders?

Toen ik ouder werd durfde ik steeds wat meer tegen haar te zeggen wat het met mij deed en dat ik wilde dat het negatieve gepraat over mijn vader stopte. Ik riep dan vaak opeens: 'zo is het wel genoeg geweest' of 'ja nu begrijp ik het wel'. Hier schrok mijn moeder dan weer wat van, maar zo kon ik op mijn manier wel mijn grens duidelijk maken. Misschien dat jij voor jezelf ook iets zou kunnen verzinnen waarbij jij op een voor jouw fijne manier je grens aan zou kunnen geven naar beiden ouders? Denk je dat dat zou kunnen helpen?

Hopelijk heb je er iets aan Veel Suc6!

Liefs Valérie

Ik heb precies het zelfde het is niet leuk om te horen maar blijf luisteren naar jou gevoel is me moeder of vader nou echt zo slecht? Jou moeder en vader vinden elkaar niet zo aardig maar jij waarschijnlijk wel dus wat hun zeggen moeten hun lekker zelf weten maar jij moet gewoon luisteren naar jou gevoel dat is het aller belangrijkste