2 huizen, 2 werelden

Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 4 jaar oud was, waardoor ik de rest van mijn jeugd in twee huizen heb geleefd. Door de week waren mijn zusje en ik bij onze moeder en in het weekend bij onze vader. Hoewel ik dat niet anders meer weet, leverde dit wel verwarrende situaties op. Vooral gedurende de basisschool en middelbare school. Want alhoewel mijn ouders ooit samen zijn begonnen aan de opvoeding, was het na de scheiding compleet verschillend.

BEDTIJD & SCHERMREGELS

Aangezien wij altijd in het weekend bij papa waren, hadden we nooit afspraken vroeg in de ochtend. We mochten zelf kiezen hoe laat we naar bed gingen, keken nog tv in bed en op latere leeftijd hadden we onze telefoons gewoon bij ons om nog even filmpjes te kijken.

Dit was zo anders bij mijn moeder doordeweeks, waar we vroeg naar school moesten. We moesten iedere avond op tijd naar bed, onze telefoon beneden of op de trap laten en mochten absoluut geen tv in de slaapkamer. Dit voelde soms best oneerlijk, want bij papa mocht dat wel. We maakten er in het weekend misbruik van, onder het mom van ‘nu mag alles’. Dan keken we tv tot 2 uur ‘s nachts. Op zondagavond vielen we dan doodmoe in slaap in de auto, nog voordat we bij mama waren.

Eten en verwarring

Vergelijkbaar mochten we bij onze vader altijd kiezen wat en wanneer we gingen eten. Er waren altijd veel lekkere snacks aanwezig. Dit was als kind natuurlijk de ultieme droom. Maar als we dan doordeweeks bij mijn moeder gewoon mee moesten eten met de bami of avg die bedacht was, hadden we daar soms helemaal geen zin in. Ik vond het vaak verwarrend, vooral in de basisschooltijd. Want wat mocht nu wel en wat niet? Er werd waarde gehecht aan verschillende dingen. Wat bij de één heel belangrijk was, was voor de ander totaal geen issue.

Voor- en Nadelen!

Dit zorgde bij mij voor extreem veel verwarring, en soms ook irritatie. Ik wist niet zeker wat nou de wenselijke manier was om mij op school of op de opvang te gedragen, omdat het thuis zo verschillend werd verwacht. En als ik in het ene huis werd aangesproken op iets dat in het andere huis niet belangrijk was, werd ik daar vaak erg boos of geïrriteerd van. Het voelde onterecht dat er zo veel waarde aan werd gehecht, terwijl dat in mijn ogen niet nodig was.

Hoe ouder ik werd, hoe meer ik eraan gewend raakte. Ik wist ook beter wat ik zelf prettig vond, zoals eerder naar bed gaan, zodat ik de volgende dag genoeg tijd had voor mijn schoolwerk en hobby's. Daarnaast leerden wij beter uitspelen wat waar mocht. Als we dan iets doordeweeks niet mochten, dan lukte dat in het weekend wel. Of omgekeerd. Zo kwam er toch nog iets positiefs uit die verschillende regels en huizen! 😉

Ik heb het al die tijd maar over mij heen laten komen. Ik heb geprobeerd zoveel mogelijk aan te passen aan de verschillen tussen de huizen. Nu ik op mijzelf woon, besef ik me dat ik vroeger behoefte had aan meer structuur en overeenkomsten. Een plan op hoofdlijnen tussen mijn ouders had mij veel verwarring en irritatie gescheeld. En ik denk ook voor mijn ouders zelf.

Dus als je nu zelf nog in de situatie zit en je hebt er last van, vraag eens aan je ouders of zij kunnen afspreken dat bepaalde belangrijke dingen op een vergelijkbare manier gaan. Maar besef ook, ze wonen niet meer samen en ieder mens heeft zijn eigen prioriteiten, ook in regels en opvoeding.