Lieve Leah,

Wat super goed dat jij hier op Villa Pinedo je verhaal met ons deelt! Ik denk dat het andere berichtje ook van jou is, dus daar ga ik ook even op in.

Ik ben heel erg blij dat jij schrijft! Waarom? Omdat ik precies 10 jaar geleden, toen ik ook 14 was, een heel erg vergelijkbare situatie heb meegemaakt. Ik zat op het gymnasium, het ging niet lekker (ik had vooral op heel veel talen onvoldoendes) en ik voelde me nooit prettig als ik bij mijn vader was. Mijn vader is daar ook heel boos om geworden. Dat ik niet genoeg mijn best zou doen, dat ik niet goed genoeg was en heel veel meer. Dat deed mij pijn. Ik werkte knetterhard en een van de belangrijkste redenen dat school niet goed ging was door thuis. Thuis zijn kostte mij zoveel energie dat ik geen rust had om te concentreren voor school. Ik heb er toen voor gekozen om full time bij mijn moeder te gaan wonen. Het heeft wel even gekost voordat mijn omgeving dat accepteerde en dat mijn vader er ook Okee mee was. Maar het is voor mij de allerbeste beslissing uit mijn leven geweest. Ik heb nu nog wel af en toe contact met mijn vader. Op een manier die voor mij goed voelt. En inmiddels heb ik (in alle rust) een gymnasium diploma, een bachelor van de universiteit en een bachelor van het HBO behaald. En dat ondanks dat ik 10 jaar geleden 5 onvoldoendes tegelijk stond. Jij kan dat ook!

Maar goed, eerst even wat tips over het contact met je moeder. Er zijn een aantal ‘gesprekstechnieken’ die mij geholpen hebben om mijn ouders te laten weten wat belangrijk is voor mij. Het is niet altijd makkelijk, maar het heeft wel heel erg geholpen. Ook voor jou zal het even kijken en uitproberen zijn wat het beste werkt. Dat is helemaal niet erg, maar dan heb je een aantal ideeen die je kan gebruiken.

Het heeft mij heel erg geholpen dat ik eerst voor mezelf op ging schrijven wat ik voelde en wat ik graag zou willen. Daarna ben ik het gesprek aangegaan. Eerst opschrijven wat ik graag zou vertellen, maakt het voor mij makkelijker om er ook daadwerkelijk over te praten. Je kan het dan bijvoorbeeld ook eerst doorlezen met een vriend/vriendin of andere goede bekende (als je dat wilt). Of het eerst met een van hen bespreken. Het helpt mij vaak als ik eerst bewust nadenk over dingen die ik wil zeggen, wat voor reacties ik kan krijgen en wat ik daar dan weer op zou willen reageren. Dan ben ik een beetje voorbereid en is het voor mij makkelijker praten. Ik laat me dan ook minder makkelijk ompraten naar iets wat ik niet wil.

Met mijn vader en moeder heb ik gesprekken gehad met een psycholoog. Dat heeft heel erg geholpen. Ik ben er een keer bij geweest om te vertellen wat ik graag wilde. Daarna hebben mijn ouders samen met de psycholoog gepraat. Hierdoor werd mijn keuze beter begrepen en heb ik er weinig last van gehad. Dit hoeft trouwens niet perse een psycholoog te zijn. Het kan bijvoorbeeld ook iemand van school zijn of een ‘neutrale’ vriend.

Ik heb ook een keer een brief naar mijn moeder geschreven toen ik mij niet goed voelde. Ik had geen ruzie, maar ik was ook niet blij. Het was goed om dat een keer te delen. En het was heel fijn dat ik de tijd had om mijn verhaal te vertellen (zonder onderbreking) en het was voor mijn moeder heel fijn om het rustig te kunnen lezen. En later nog een keer te lezen. In een gesprek kunnen emoties het gesprek gaan bepalen. En soms kom je dan helemaal niet bij wat je wilt vertellen. Dan is het soms fijner om het op te schrijven. Zodat je allebei de tijd hebt om op een rustig moment te reageren.

Bij het schrijven van mijn brieven probeer ik vooral over mijzelf te schrijven. Dat klinkt misschien een beetje gek. Maar mijn ouders vinden het moeilijk om te horen dat zij iets fout doen. Dus probeer ik nu niet te zeggen dat zij iets fout doen. Ik probeer te zeggen wat voor mij het leven fijner en beter zou maken. Mijn moeder blijft soms heel veel vragen en praten. Soms is dat voor mij even te veel. Ik zeg dan niet dat zij niet mag praten of dat ik het vervelend vind dat zij dat doet. Ik zeg dan dat ik te veel prikkels om mij heen heb en dat ik even behoefte heb aan stilte. Uiteindelijk willen mijn ouders graag dat het met mij goed gaat en in mijn leven zijn. Al uiten ze dat soms op een bijzondere manier.
Het is wel goed om te weten dat iedereen hier een eigen manier in heeft. Wat voor mij en mijn ouders werkt, hoeft niet voor jou te werken. Maar ik hoop dat je wat met deze tips kan om het contact aan te gaan.

Uiteindelijk heeft het mij heel erg geholpen om mijn verhaal te delen (met mijn ouders, vrienden, mijn psycholoog) én full time bij mijn moeder te gaan wonen. Ik heb echt niet alles verteld, ik heb genoeg meegemaakt wat ook niemand anders weet. En er zijn genoeg mensen die niks over de scheiding überhaupt weten. Maar dat is Okee. Het belangrijkste is dat jij je goed voelt bij een situatie. En ik kan gelukkig heel veel ook wel bespreken met mijn moeder. Ik hoop dat dit voor jou zo geldt met je vader! Ook het contact met mijn vader is wel verbeterd. Het werkt voor mij/ons niet om elkaar veel te zien. Maar de paar keer per jaar dat ik nu contact met hem heb, is dat wel meer ontspannen. Ik kan meer met hem delen dan toen ik ook bij hem woonde. Dat heeft wel tijd gekost. Maar ik heb veel gepraat met mensen om mij heen, veel geschreven en ook jarenlang met een psycholoog gesproken. Ik denk dat als jij ook blijft praten met jezelf en de mensen om je heen, dat jij ook een manier gaat vinden om (een voor jou) prettig contact te hebben met je vader én moeder.

Weet in elk geval dat jouw gevoel en jouw wensen er altijd mogen zijn en dat jij jouw gevoel mag delen. Ik hoop dat je op jouw manier een mooie band kan krijgen/houden met je vader en moeder.

Het belangrijkste is dat jij al begonnen bent met het delen van je verhaal Hier een bericht schrijven is heel dapper en een eerste stap om te vertellen wat belangrijk is voor jou!

Ik vind het leuk om mee te lezen met jouw vervolgstappen! En je mag ook altijd nog vragen stellen aan mij of anderen hier op het forum! Als jij reageert op dit berichtje, dan lees ik dat ook.

Jij kan dit! ❤️

Ps. Zie je? Ik schrijf ook hele lange berichten, dat mag jij ook

Groetjes Leen

Hey Leah

het kan spannend zijn om je keuze aan te geven bij wie jij wil wonen en wat je daar mee moet doen het beste wat je er kan doen is er over praten met je moeder en vader als jij graag bij je vader wil wonen is dat jouw keuze en dit moet je dan ook niet zomaar opgeven maar praat er over dat is denk ik de beste manier om verder te komen en fulltime bij je vader te gaan wonen

Gr Rudolf

Lieve Leah,

Wat ontzettend goed dat je deze vraag hier stelt! Ik snap het heel erg goed. Ik heb zelf ook gescheiden ouders en mijn omgangsregeling was vroeger ook heel krom en ik had daar bij nader inzien graag iets van willen zeggen. Wat mij heel erg had geholpen is om dit niet alleen te hoeven doen. Vraag het misschien aan je docent op school, een vader of moeder van een vriendinnetje/vriendje, opa of oma of iemand anders bij wie jij je fijn voelt. Je zou dan samen met diegene het gesprek kunnen hebben met je moeder, dat geeft misschien wat rust. Wat Leen zegt sluit ik me bij aan, probeer het eens voor jezelf op te schrijven hoe je dit zou willen zeggen tegen je moeder. Op die manier heb je er al eens over nagedacht en kun je het op een goede manier uitleggen aan je moeder. Hopelijk helpt dit en anders mag je altijd nog vragen stellen!

Liefs, Myrthe