Papa wil helpen
Marie, 10 jaar
Reacties (6)
ongeveer 5 jaar geleden
Hey lieve Marie, Wat goed dat je hier je verhaal kunt vertellen, en wat dapper dat je het zo duidelijk kunt omschrijven. Ik kan me goed voorstellen dat je de scheiding niet aan zag komen. Zelf kwam de scheiding van mijn ouders ook totaal onverwachts. Mijn moeder had een andere liefde gevonden, en mijn vader bleef net zoals jou vader heel verdrietig achter. Ik kon helaas niet zo goed met mijn moeder praten, en heb juist heel veel steun gehad aan mijn vader. Alle gesprekken met mijn moeder waren heel ongemakkelijk, omdat ze steeds de schuld bij mijn vader wilde leggen, en zelf niet eerlijk was. Naast de gesprekken met mijn vader heb ik heel veel met een juf op school gepraat. Heb jij ook iemand anders met wie je kan praten? Een vriendin, juf, oma of opa bijvoorbeeld? Verder lijkt het me heel fijn, dat papa wel zijn best doet. Misschien is het wel handig om tegen papa te zeggen, dat je als je er aan toe bent om met papa te praten je naar hem toe komt, maar dat je dat nu nog moeilijk vind. Als laatste kan het voor jou misschien nog fijn zijn om je aan te melden bij het Buddy project. Hierbij word je gekoppeld aan iemand die ook gescheiden ouders heeft, en met die persoon kan je dan kletsen als je je alleen voelt. Dit mag over papa of mama gaan, maar als je dat niet wil mag het ook over iets iets anders gaan. Die persoon is het helemaal voor jou, om advies te geven, of om te luisteren.
Lieve Marie, Weet dat je niet alleen bent, ook al voelt het soms wel zo. Je mag hier altijd je vraag stellen of je verhaal vertellen, wij zijn er ook om je te helpen en om te luisteren. Ik hoop dat ik je nu ook een beetje geholpen heb.
Lieve groetjes, Charlotte
ongeveer 5 jaar geleden
Bedankt voor je lieve bericht, ik zal de tips mee nemen! Lieve groetjes Marie
ongeveer 5 jaar geleden
Hoi Marie, ik vind het echt knap je je verhaal hier durft te doen! Fijn dat je het forum hebt gevonden.
Jeetje, ze zijn pas twee maanden gescheiden. Dat is nog zo vers! Ik kan me voorstellen dat je er helemaal van ondersteboven was omdat het zo onverwacht kwam. Mijn ouders gingen scheiden toen ik 4 was en ik kan me er eigenlijk niets meer van herinneren. Maar hoe ouder ik werd, hoe meer ik er over na ging denken. Ik ben ook echt een piekeraar, dus ik weet goed hoe dat is! Hoe voel je je nu? Je zegt dat je bij je mama vaak vrolijk bent, dat klinkt heel fijn. Je zegt dat je papa vaak verdrietig is, hoe merk je dat? Het klinkt alsof je het bij hem moeilijker hebt dan bij je mama, aangezien je zegt dat je er tegenop ziet om hem te zien. Waar gaan de ongemakkelijke gesprekken over?
Het kan echt heel lastig zijn als je ouders je bij iets willen betrekken wat met de scheiding te maken heeft, of waardoor je tussen ze in komt te staan. Mijn ouders hebben gelukkig nooit slecht over elkaar gepraat toen ik jong was, dat heeft me heel erg geholpen. Pas toen ik volwassen werd begonnen ze een beetje vrij over elkaar te praten, maar alsnog niet heel erg. Dat vond ik al wel heel moeilijk om me om te gaan, want ik wil niet dat ze slecht over elkaar praten. Wist je dat het ook helemaal niet jouw taak is om naar ze te luisteren als ze slecht over je andere ouder praten? Villa Pinedo heeft een animatie gemaakt over dingen die je misschien wel wil doen of al doet, maar die niet jouw taak zijn: https://www.villapinedo.nl/blog/filmpjes/animatie-niet-jouw-taak/
Het is wel heel fijn dat je 's avonds troost kan vinden in je beer, boek en mama's sjaal. Je hoeft er trouwens helemaal niet alleen voor te staan! Heb je een vriendinnetje of vriendje die ook gescheiden ouders heeft, waarmee je hier misschien over kan praten? Of is er een juf of meester op school die heel fijn vindt, waar je mee kan praten? Misschien vindt je broertje die het net zo moeilijk vindt het ook wel fijn om er met jou over te praten. Ik denk dat er heel veel mensen om je heen zijn die je wel zouden willen helpen zodat je er niet alleen voor hoeft te staan! Maar ik kan me ook voorstellen dat je misschien liever praat met iemand die er buiten staat. Ik weet van mezelf dat ik soms veel pieker over wat andere mensen van me denken: dan vind ik het fijner om anoniem mijn verhaal kwijt te kunnen. Aangezien je 10 jaar bent mag je bij Villa Pinedo een Buddy aanvragen. Dat is iemand die ook gescheiden ouders heeft, waar je mee kan praten. Hier kan je er meer over lezen: https://www.villapinedo.nl/informatie-over-buddy/
Lieve Marie, ik hoop dat ik je een beetje heb kunnen helpen. Als je nog meer vragen hebt ben je altijd weer welkom op het forum. Laat je even weten hoe het verder met je gaat?
Liefs, Hilde
ongeveer 5 jaar geleden
Hilde, bedankt voor je lieve reactie, ik voel me nu best goed, over twee dagen ga ik weer naar mama, ik heb deze week bij papa veel lol gehad, die ongemakkelijke gesprekken zijn als ik er met hem over praat omdat ik dat altijd met mama besprak en dat fijner vind als bij papa. Je vroeg hoe ik merkte wanneer papa verdrietig was, mijn antwoord: als hij huilt, of als ik een blik in zijn ogen zie die ik pas twee maanden ken, en die zegt: ik ga huilen. Die blik heb ik deze week bijna niet gezien, ik weet dat het goed komt, alleen ben soms wel jaloers op de kinderen zonder gescheiden ouders, maar er zijn er ook genoeg mèt. Nogmaals bedankt voor je lieve reactie, groetjes Marie
1
ongeveer 5 jaar geleden
hoi marie ik heb al eerder zoon vraag beantwoord ik zelf zit er midden in. maar je zei dat je drie broertjes en zussen had heb je al met hen erover gepraat? of met vrienden/vriendinnen het lucht vaak op om er over te praaten met mensen die je kennen. ik hoop dat ik je een beetje heb geholpen.....
ongeveer 5 jaar geleden
Bedankt voor je tips, zal ik doen! Groetjes Marie
1
1