Hey Melissa, Pien hier!

Wat fijn dat je iets hebt geschreven over jouw gedachtes. Bij Villa Pinedo mag jij altijd jouw hart luchten, je bent hier super welkom!

Iets delen over je gevoel is niet altijd makkelijk, maar het kan wel heel erg opluchten heb ik gemerkt. Voelde jij dat ook toen je dit bericht typte? Ik hoop het! Want kwetsbaar zijn is juist super krachtig en het kan je soms echt verder helpen! Hopelijk moedigt dit je daarom aan om om hulp of een luisterend oor te vragen als je daar behoefte aan hebt. Dat kan ik jouw eigen directe omgeving, maar dat kan ook hier bij Villa Pinedo. Wij hebben namelijk Online Buddy’s waarvoor je je kunt aanmelden. Zij hebben ook gescheiden ouders en hebben goede tips voor jou vanuit hun eigen soortgelijke ervaring.

Verder schrijf je ook dat je soms uitgescholden wordt en dat er lelijke dingen tegen je worden gezegd. Wat verdrietig om horen. Ik kan mij goed voorstellen dat dit je raakt.

Ik heb de afgelopen jaren geleerd dat anderen dit vaak zeggen omdat ze juist onzeker zijn over zichzelf, laat je daarom zeker niet wijs maken dat je jezelf moet veranderen. Jij bent namelijk precies goed zoals je bent, Melissa! Is er ook iemand in jouw omgeving die jou kan helpen om dit te stoppen? Een juf? Meester? Mentor? Of misschien wel klasgenoot?

Weet in ieder geval dat je bij ons altijd terecht kunt! Een dikke knuffel door het scherm heen.

Liefs, Pien

Lieve Melissa,

Wat rot om te horen dat je dit gevoel hebt. Het is helemaal niet fijn om je gedachten en gevoelens niet kwijt te kunnen. Pien heeft jou hier al een heel mooi bericht met veel tips gestuurd. Ik hoop dat die je helpen.

Ik wil daar aan toevoegen dat ik het ook vervelend voor jou vind! Ik heb zelf ook last gehad van onaardige mensen op de middelbare school die mij dan opmerkingen naar het hoofd slingerden. Toen ben ik naar mijn mentor gegaan en die heeft toen samen met mij een gesprek gehad met die kinderen. Daarna hielden ze gelukkig hun mond. Ik denk dat het jou ook kan helpen om iemand op school te vragen om je hierbij te helpen. Zoals een docent, mentor, decaan, of misschien wel de kantine medewerker of conciërge die jou kan helpen.

Gescheiden ouders helpen is ook niet makkelijk, maar gelukkig kan je daarvoor bij ons heel goed een luisterend oor krijgen. Zoals Pien ook zei, je kan je via de Buddy App aanmelden om met iemand te kunnen praten hierover.

Heel veel liefde jouw kant op gestuurd vanuit mij, veel succes Melissa! Je bent niet alleen, ik denk aan je

Hey Melissa,

Net als Pien en Iris ben ik opgelucht dat jij je weg naar ons hebt gevonden. Net zoals jij hebben wij ook gescheiden ouders en kunnen een beetje begrijpen hoe jij je voelt. Daarom vind ik het extra knap dat jij je gevoelens met ons deelt. Ik moest dat nog leren toen mijn ouders uit elkaar gingen. Ik kropte alles op omdat ik al wat ouder was en ik vond mezelf een hele stoere volwassen kerel. Maar zelfs als je een stoere kerel bent is het heel normaal dat je verdrietig, boos, moe, prikkelbaar of zelfs alles tegelijk bent. Ik heb ervaren dat erover praten oplucht. De gevoelens zitten dan niet langer in mijn hoofd waar ze maar blijven herhalen. Door ze uit te spreken werden ze eventjes echt en konden ze uit mijn hoofd ontsnappen. Hierna voelde ik kalmte/rust in mijn hoofd en ik heb ervaren dat degene tegen wie ik me opende dit niet stom of vervelend vond, maar juist respect voor me had en er alles aan ging doen om me te helpen. Dus blijf zo doorgaan :)

Wat de pesterijen betreft... Ik word er zelf een beetje boos van als ik lees hoe ze jou behandelen. Dit komt omdat ik op de middelbare ook enorm ben gepest. De pubertijd is ingewikkeld en sommige kinderen voelen zich veilig als ze pesten. Toen ik op de brugklas ben ik door mijn beste vriend in elkaar geslagen en dat heeft de hele schooltijd achtervolgt. Iedere klas waar ik kwam wisten de nieuwe klasgenootjes al dat ik in elkaar geslagen was door die populaire jongen. Ik was de kleinste van de klas, gaf niks om hoe ik er uit zag en ik had ADHD, alleen dat wist ik toen nog niet. Ik kon dus moeilijk concentreren en had altijd wel iets te zeggen, waar de pesters zich aan irriteerde. Ik voel dus jouw frustratie. In mijn tijd hadden we nog geen smartphones op school,ja ik begin oud te worden :') dus als ik thuis was viel niemand mij meer lastig. Maar jou zo te horen nog wel. Ik heb stug doorgezet, gedaan alsof ze me niet raakte en me gefocust op het positieve, maar leuk was het niet.

De tips die Pien en Iris geven zijn daarom ook erg goed. Ga naar een mentor, leraar of iemand anders toe op school. Laat zien dat ze je appjes sturen en lucht daar je hart. Dit voelt in eerste instantie misschien raar, of als snitchen, maar geloof mij, had ik dat maar gedaan. Stug doorgaan en je gevoel onderdrukken is niet de beste oplossing en nu ik met wat afstand terugkijk op die tijd realiseer ik me dat ik de hulp van docenten dubbel en dwars verdiende. Al helemaal als je ouders door een scheiding gaan. Dan kan jij je namelijk daarop focussen. Ik voel met je mee en hoop dat je situatie snel beter wordt. Mochten er dingen veranderen en je het fijn vinden als wij met je mee denken, laat het weten! Wij zijn graag een luisterend oor en vinden het fijn om je te helpen.

Groetjes, Casper