Hey Yarissa,

Wat knap dat jij jouw vraag durft te stellen op het forum! En wat een lastige situatie bij jou thuis, ik snap dat dat niet makkelijk is. Het is heel vervelend als je het gevoel hebt dat jouw vader er niet meer voor jullie is.

Ik heb ook vaak het gevoel gehad dat mijn vader er niet meer was voor mijn moeder en ik toen mijn ouders uit elkaar gingen. Hij kreeg al snel een nieuwe vriendin en ik had vaak het gevoel dat hij mij daardoor een beetje was vergeten. Daar werd ik altijd heel verdrietig van. Wat ingewikkeld ook dat jouw vader nog wel bij jullie woont, dat lijkt me heel erg lastig.

Heb je het gevoel dat je er met iemand over zou kunnen praten? Bijvoorbeeld met een juf of een oom of tante? Of misschien met je broer? Het heeft mij namelijk heel erg geholpen om te praten over hoe ik me voelde! Je zou ook een buddy aan kunnen vragen. Tegen een buddy mag je alles vertellen en zo kan je dus lekker je verhaal kwijt! Je kan hier een buddy aanvragen: https://www.villapinedo.nl/informatie-over-een-buddy/

Misschien is het ook fijn om een keer samen met jouw vader iets leuks te gaan doen. Ik vond het vroeger altijd heel fijn om dingen met mijn vader met zijn tweeën te blijven doen! Misschien kan je dat aan hem vragen?

Ik hoop dat je hier iets aan hebt! Heel veel succes lieve Yarissa!

Liefs, Emma

Hi lieve Yarissa, dank je voor je berichtje op het forum. Wat fijn dat je deze plek gevonden hebt om te delen waar je mee zit! Ik herken me heel erg in dingen uit jouw verhaal. Nadat ze het vertelden werd alles anders: mijn moeder sliep bij mijn zus op de grond en het was een gespannen sfeer thuis, omdat de scheiding en een verhuizing boven ons hoofd hing. Ze gingen naar iemand toe om dingen te regelen om te scheiden en dat vond ik ook altijd vervelend, dan werd het zo echt ineens. Tussen het moment van vertellen dat ze gingen scheiden en de verhuizing zat ook bijna een jaar, dus dat was ook lang. Dat vond ik heel naar door de sfeer in huis. Mijn moeder wilde het ook nog proberen, maar mijn vader niet meer. Sinds de scheiding heeft mijn vader mij en mijn zussen best hard laten vallen en zijn rol als vader losgelaten, dus stond mijn moeder er erg alleen voor. Ik vond, en vind dat nog steeds, rot voor mijn moeder en het was ook lastig. Ik snap dus goed dat jij het ook zielig vindt voor je moeder. Ik heb ook vaak het gevoel dat mijn vader er niet meer is, ook al leeft hij nog wel. Mijn band met mijn vader is ook zeker ingewikkeld geworden. Samenvatting: je bent niet alleen in je ervaring met de scheiding, en alles wat je voelt is heel normaal! Zijn er dingen die je leuk vindt om te doen, waarmee je jezelf kan afleiden als je je rot voelt over de situatie? Heb je bijvoorbeeld leuke hobby's, of een vriend of vriendin met wie je kan afspreken? Iets anders wat ik je wil meegeven is dat het heel lief is dat je het vervelend vindt voor je moeder hoe alles gaat, maar bij mij zorgde dat er ook voor dat ik me heel verantwoordelijk ging voelen voor het geluk van mijn moeder. Ik had het gevoel dat ik een gat wat mijn vader had achtergelaten moest verminderen door haar te helpen en niet te vertellen waar ik mee zat. Dat is eigenlijk niet wat een kind moet doen: jij hebt een scheiding die je moet verwerken en dat is al meer dan genoeg! Ik hoop dat je er iets aan hebt om te horen dat je niet alleen bent, en misschien heb je wat aan mijn gedeelde ervaringen. Veel succes Yarissa en een dikke knuffel, Sophie

Halo Yarissa. Mijn vader is er wel nog maar hij is zo verandert. Bespreek het met mensen die vertrouwt