https://www.kinderrechten.nl/ https://www.zorgenomeenkind.nl/blue/ https://www.kindertelefoon.nl/

ik heb dat ook

Lieve Sophie,

Wat dapper dat je je vraag hier stelt en zo eerlijk bent over wat er aan de hand is!

Je vraagt hoe je de controle van je stiefvader kunt overnemen. Je geeft ook aan dat je de controle van jouw moeder al hebt afgenomen. Ik begrijp niet goed wat je hiermee bedoelt, kun je hier misschien iets meer over vertellen?

Ik kan mij heel goed voorstellen hoe dit voelt, want ik herken mij erg in de situatie zoals je die verteld. Ik had vroeger ook een stiefvader die snel boos was. Wij hadden thuis dan vaak het gevoel 'op eieren te lopen'. Ken je die uitdrukking? Ik bedoel daar het gevoel mee dat je maar zo voorzichtig mogelijk moest doen, want dan werd hij niet boos en gebeurden er geen nare dingen, zoals hard geschreeuw of dat stevige vastpakken zoals jij zegt. Bij mij zorgde dat er vaak voor dat ik als er een discussie of iets was, niets meer zei en heel erg in mijzelf keerde. Er vlogen dan allerlei dingen door mijn hoofd die ik wel zou willen zeggen, maar ik durfde dan niet. Bang dat de aandacht op mij zou komen en ik de volle laag zou krijgen. Ik merk dat nu soms nog, dat ik dat doe als er ruzie is. Ik heb gemerkt dat ik vroeger dus nooit goed heb geleerd hoe ik moet omgaan met andermans boosheid en ook niet hoe je 'gezond' ruzie maakt. Ik weet inmiddels dat dat komt door hoe het thuis was. Ik heb dit in die tijd gelukkig veel kunnen delen met een lieve tante van mij, die volwassenen heeft ingeschakeld om met mijn stiefvader en moeder te praten. Dit hielp niet direct, maar heeft mij wel sterker gemaakt, omdat iemand voor mij en mijn broertjes en zusjes op kwam.

Ik weet nu niet hoe je de controle van je stiefvader kan overnemen, lieve Sophie. Maar misschien is dat ook niet echt je vraag. Misschien wil je graag weten hoe deze nare situatie anders kan worden. Ik wil je in ieder geval laten weten dat je niet alleen bent en er ook vele andere zijn die iets vergelijkbaars meemaken of hebben meegemaakt. Ik denk daarom dat het belangrijk is dat je je verhaal met anderen deelt. Lieve mensen om je heen die je vertrouwt, bijvoorbeeld een opa of oma, juf of meester of misschien wel die aardige moeder van een vriendin. Als je het te spannend vindt om je verhaal te vertellen, kun je het ook opschrijven in een brief. Dat is soms makkelijker. Als je daar hulp bij nodig hebt, laat je dat dan nog weten door op dit bericht te reageren? Kijk inderdaad ook eens naar de linkjes die Floor heeft gedeeld, daar zul je ook genoeg lezen over kinderen die iets vergelijkbaars mee hebben gemaakt en hoe zij er mee om zijn gegaan.

Ken je ons buddy-programma ook al? Kijk even hier: https://www.villapinedo.nl/informatie-over-buddy/ Als je je aanmeldt, kun je met een van ons chatten. Wij zijn allemaal kinderen met gescheiden ouders en begrijpen veel van de dingen die jij ook meemaakt. Meld je je aan als dat je wat lijkt?

Je kan het lieve Sophie! Dankjewel dat je je vraag met ons hebt gedeeld!

Heel veel liefs, Joanne