Hallo allemaal..

Ik ben hier nieuw en wil graag me verhaal kwijt.

Mijn ouders zijn ongeveer 2 maanden geleden, al
vechtend uit elkaar gegaan. Waarbij ik me broertje (12 jaar) die
nacht uit ze bed heb gehaald en de politie heb gebeld.

Mijn vader heeft een nacht in de cel gezeten en me moeder
heeft heel de nacht gehuild.

Hij heeft toen 10 dagen contact en huis verbod gekregen.

Daarna heeft hij gelijk contact met me moeder op genomen,
sindsdien is hij aan het liegen om aandacht en hij denkt
totaal niet aan zijn kinderen. Alleen maar aan mijn moeder.

Ze hebben nog steeds elke dag ruzie en ze betrekken mij en me
broertje er elke keer bij..

En alsof het niet erger kan.. Heb ik een week geleden
te horen gekregen dat mijn moeder kanker heeft in haar
onderbuik.. Daar klapte ik zo erg van dicht dat ik nu alleen nog
maar bij me paarden zit of me vriend als afleiding…

En om het nog erger te maken heeft mijn vader mijn vandaag
gebeld dat hij longkanker heeft en nog maar een jaar te leven heeft!

Ik zou vandaag een gesprek met mijn maatschappelijk werkster
hebben maar toen ik voor de deur stond moest ik zo hard huilen
en klapte dicht.. Toen ben ik snel naar huis gegaan…

Ik ben heel erg in de war… En ik ben altijd het meisje geweest
die altijd alles op een rijtje wil hebben als het om me
toekomst gaat.. En ik zie nu alles in elkaar vallen
en ik wil dat niet!

Ik vind het zo vreselijk wat er is gebeurt en ik wil graag
me ouders steunen maar het maakt me elke keer zo boos
als ze ‘weer’ ruzie hebben. En de ruzies gaan of over geld
of over mij en me broertje!

Ik hoor graag wat jullie er over te zeggen hebben!