hi L

Ik snap heel erg wat je bedoelt. Ik zit niet op kamers, maar ik ken je gevoel wel. Mijn vader deed me ook vaak pijn, uiteindelijk heb ik besloten bij mijn moeder te gaan wonen, ondanks dat hij het liever niet had. Ik zei tegen hem dat ik het moeilijk vind als hij dingen zegt die me pijn doen. Ik heb ook gezegd dat ik van hem hield, en dat dit even het beste was. Na een maand nam ik contact met hem op. We zijn toen samen gaan eten. Hij zei dat hij begreep wat hij soms fout deed en dat hij eraan ging werken.

Ik denk dat het goed is dat we elkaar even niet hebben. Hij heeft er op die manier over kunnen nadenken.

Ik denk dat je eerlijk moet zijn en zeggen wat er in je omgaat, en dat misschien even afstand nemen beter is om daar allebei beter uit te komen, en dat je van hem houdt.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt gehad en ik wens je het beste toe!!

Hey L,

Goed dat je je verhaal met ons deelt! Volgens mij ben je erg aan het twijfelen waar je goed aan doet. Aan alles zitten voordelen en nadelen. Zulke dilemma's zijn lastig he.

Ik heb niet in dezelfde situatie gezeten als jij, maar herken wel het gevoel en twijfels in het maken van dat soort keuzes. Toen ik op kamers ging, ging ik ieder weekend naar huis. Ik bekeek per weekend waar ik naartoe ging. Soms een heel weekend bij een van beide en soms sliep ik in één weekend een nachtje bij papa en een nachtje bij mama. Dit zorgde wel dat ik ieder weekend opnieuw keuzes moest maken over wanneer ik bij wie was. Ik had elke keer dilemma's. Mijn moeder werd vaak boos als ik niet bij haar was op momenten dat zij het wilde, maar ik wilde niet om die reden minder vaak naar papa. Het gebeurde ook wel eens dat ik per ongeluk iets dubbel gepland had en moest kiezen tussen hen beide. Ik was heel erg bezig met het eerlijk verdelen, allebei tevreden houden en niemand kwetsen. Dat kostte veel energie. Herken jij dat?

Heel erg lastig dat jouw vader dingen zegt die jou het gevoel geven dat je een slecht kind bent. Dat gevoel had ik zelf vaak als ik ruzie had met mijn moeder en ze tegen mij ging schreeuwen. Knap van jou dat je kunt herkennen waar je vervelende gevoel vandaan komt! Dat is super belangrijk, want dan kun je er iets mee doen.

Mijn tip is om te doen wat voor jou zelf het allerbeste voelt. Je zei al: 'liever ga ik elk weekend naar mijn moeder en soms een avond naar mijn vader'. Voorheen woonde je ook bij je moeder. Wat maakt dat je vader nu ineens toch wil dat je meer naar hem komt? Kun je op een rustig moment met hem praten hierover en aangeven dat je hem niet wil kwetsen, maar dat het voor jou beter voelt om het te houden bij avondjes? Ik vond het altijd heel moeilijk om zulke dingen tegen mijn ouders te zeggen. Heb jij dat ook? Misschien kan jouw psycholoog jou helpen door het samen voor te bereiden? Of misschien door mee te gaan naar papa? Ik kan me voorstellen dat zulke gesprekken moeilijk zijn en een beetje steun kan dan heel fijn zijn.

Verder is mijn tip om duidelijke afspraken te maken over wanneer je naar je vader komt. Misschien kunnen jullie een planning maken. Dan weet iedereen waar die aan toe is en hoef jij niet steeds opnieuw daarover na te denken.

Lieve L, ik wil je heel veel succes wensen. Ik hoop dat jullie tot een oplossing komen die vooral voor jou goed voelt!

Laat je weten hoe het is gegaan? Liefs, Bente

Hoi L,

Wat goed dat je villa pinedo hebt gevonden om je vraag te stellen! Ik herken heel erg wat je zegt. Ik woon zelf nu een jaar of 2 op kamers en ga af en toe op een neer naar mijn ouders. Ik heb zelf ook heel erg getwijfeld maar ben nu gegaan voor af en toe een weekend naar mijn moeder en wat vaker een avondje naar mijn vader. Ik heb wel het geluk dat mijn ouders redelijk dichtbij mij en elkaar wonen dus ik kan makkelijk af en toe een avond op en neer. Wat bij mij erg heeft geholpen met deze keuze uitleggen is gewoon vertellen hoe ik me voel bij beide ouders. Het zou namelijk best kunnen dat jouw vader niet in ziet hoe lastig het is om daar te zijn en dat dit best vermoeiend is, al helemaal als je al moet wennen aan het wonen op een nieuwe plek.

Hopelijk kun je hier iets mee en veel plezier op kamers!

Liefs Jiska

Hey L,

Dankjewel voor jouw reacties! We zullen voor je duimen!

Liefs, Bente

Hey l Wat goed dat je de weg naar ons forum hebt gevonden. Ik voel heel veel twijfels in je berichtje. Ik herken ook zeker een paar delen van je berichtje. Ik sliep in de week altijd op school en in het weekend wisselde ik elk weekend van papa en mama. Dat vond ik voor mezelf niet fijn. Ik had nood aan een echte plaats waar al mijn spullen waren en waar ik welkom was. Mijn papa is vaak weg voor werk en met mijn papa kan ik niet goed praten zeker als het over gevoelens gaat. Ik heb toen beslist om bij mijn mama te gaan wonen maar ga nog wanner ik wil langs bij mijn papa en dat werkt voor mij prima. De band met mijn papa is zelfs veel beter geworden omdat we alleen maar leuke dingen doen en niet constant op elkaar boos zijn. Je kan altijd je gevoens eens opschrijven dat lucht soms op of schrijf al de pro en contra´s eens op papier en denk na over waar jij je het beste bij voelt want jij bent degene die telt.

Hopelijk heb je iets aan mijn berichtje gehad. Nog veel liefs en veel succes.

Elien