B (28) in Mijn (stief)ouders
Verantwoordelijkheidsgevoel vader
Hoi,
Op jonge leeftijd, 5 a 6 jaar oud, zijn mijn ouders gescheiden. Hoe dat allemaal verlopen is kan ik me niet goed meer herinneren. Wat mij bij staat is dat ik en mijn broers de helft van de week bij de ene en de andere helft bij de andere ouder woonde.
Ik trok me voornamelijk altijd van mijn vaders mening heel veel aan en dacht daarom dat ik een hele speciale band had omdat het voor mij heel diep voelde. Dit leidde regelmatig tot flinke schuldgevoelens, als ik dingen deed of dacht die niet overeenstemde met wat mijn vader vond of wilde.
Nu, meer dan 20 jaar na de scheiding, begin ik op te merken dat die speciale band voornamelijk gebaseerd was op het tevreden willen stellen van mijn vader, koste wat kost. Een misplaatst verantwoordelijkheidsgevoel voor het geluk van mijn vader. Dit heeft ertoe geleid dat ik mijn leven tot nu toe heb ingericht op basis van een beeld dat ik heb over hoe mijn vader het graag zou zien. Dit inzien alleen al werkt als een heuse verlichting, een last van mijn schouders omdat ik nu geen rekening meer hoef te houden met dat wat mijn vader en in principe ieder ander ervan vindt. Overigens is dit niet iets wat ik iemand kwalijk neem, noch mijn ouders, noch mezelf. Het is immers een samenspel van omstandigheden waarin dit tot stand is gekomen en niemand heeft dat bewust op deze manier vormgegeven.
Wilde dit bericht ten minste delen om het van me af te schrijven en mogelijk helpt het andere bij herkenning van vergelijkbare gevoelens.
Groetjes,
Lieve B, Wat ben je tot een mooi inzicht gekomen. Ik kan mij voorstellen dat tot het inzicht komen, dat jij je leven indeelde naar de wensen van je vader, al verlichtend werkt. Je hebt je eigen wensen dan (onbewust) heel lang opgeofferd. Ik vind het zo knap van je dat je kan inzien dat dit tot door een samenloop van omstandigheden komt en dat het eigenlijk niemands ‘schuld’ is. Het kan namelijk heel gemakkelijk zijn om met je vinger te wijzen. Heel wijs hoe je erover schrijft. Ik vind het super dapper van je om jouw verhaal hier op… Lees verder »
Hey B,
Ontzettend bedankt voor het delen van je bericht. Ik herken dit zelf ook zo ontzettend!
Wat fijn dat alleen het inzien er van al zo’n verlichting geeft voor jou.
Mij heeft het ook heel erg geholpen dat op een gegeven moment het kwartje bij mij viel dat ik alleen verantwoordelijk ben voor mijn eigen geluk, en niet voor dat van anderen, hoe lastig dat loslaten ook is.
Ik hoop dat je de komende jaren nog veel van dit soort momenten mag hebben.
Nogmaals onwijs bedankt voor je berichtje.
Liefs,
Eva
Hoi B,
bedankt voor het delen van je bericht op het forum. Ik wilde even kwijt dat ik me in jou bericht wel kan vinden. Door dit te lezen heeft het mij geholpen om te onder vinden dat sommige dingen inderdaad niemand schuld zijn maar het soms loopt zoals het loopt. Fijn dat je dat met ons wilt delen!
groetjes Ilse