Zoë (15 jaar) in What the F@#*CK
Opeens was ze weg
Hallo, ik ben een meisje van vijftien jaar en zit midden in de scheiding van mijn ouders. Al lijk ik altijd te lachen heb ik het er heel moeilijk mee. Zodra ik mensen op televisie, in het echt of foto’s zie van ouders, die wel samen gelukkig zijn, snap ik niet waarom dat niet bij mij kan.
Drie maanden geleden ging mijn vader op vakantie, en besloot mijn moeder bij haar twee beste vrienden te gaan slapen. Ik snapte dat al niet zo goed, mijn moeder van eenenvijftig die bij haar vrienden ging logeren, dat deed mijn moeder nooit? Maarja, het zou betekenen dat ik, mijn vriend en mijn zus Lois het huis voor ons zelf zoude hebben. Toen mijn vader terug kwam van vakantie, en ik s’avonds thuis kwam, was mijn moeder er opeens niet. Mijn vader en zus waren daarintegen in een serieus gesprek. De volgende avond kreeg ik te horen dat mama weg was, en we niet wisten of ze terug zou komen. Één maand geleden hebben we definitief te horen gekregen dat mijn moeder niet meer terug zou komen. Ik heb het daar heel moeilijk mee gehad. Voornamelijk omdat ze nooit ruzie hadden, samen vaak uiteten gingen, of een weekje naar Parijs of New York deden. Ze leken in iedermans ogen het perfecte stel. De klap kwam daarom hard binnen. Al weet ik dat mijn moeder niet meer van papa houd, als haar man, maar meer als beste vriend, kan ik dat nog steeds niet beseffen. Ik snap niet hoe zij haar gezin in de steek kan laten? Maar wil ook niet dat ze zelf ongelukkig is. Nu ik zelf midden in het scheidingsproces zit moet ik ook gaan praten om te vertellen wat ik er nou allemaal van vind. Ik heb dan al het besluit genomen dat ik Co-ouderschap wil, houd het daarmee niet op. Ook vind ik het moeilijk, aangezien ik het de twee “beste vrienden” van mijn moeder verwijdt, ze zijn nooit in onze levens geweest en opeens waren ze daar. En na die weekenden besloot mijn moeder het ook ineens, heeft iemand misschien tips,
Bedankt voor het lezen.
hi, wat een rotsituatie… Ik zit ook midden in een scheiding. Ik kreeg ’t twee weken geleden te horen, ik weet precies hoe je je voelt. Ik ben zelf met m’n ouders naar New York geweest, toen we daar waren wist ik van niks, maar toch voelde ik de spanning tussen hen. Ik had al eerder door er veel irritaties waren en toen ze het eindelijk vertelde, voelde het als een opluchting. Mijn advies is om erover te praten met mensen die je écht vertrouwt, het makkelijkst is om met iemand te praten die ook gescheiden ouders hebben. Deze mensen… Lees verder »
Hi, Wat vervelend om te lezen. Ik heb een soortgelijke situatie meegemaakt en weet als de beste hoe het voelt als één van je ouders plotseling besluit om te vertrekken. Dat is pijnlijk en de wereld staat ineens op zijn kop en draait 180 graden. Je kan niet meer overzien hoe je toekomst eruit zal zien met twee huizen. Ik zal je niet vertellen dat het makkelijk is, want het blijft vooral het eerste jaar een pijnlijk en onbegrijpelijk situatie. Voor jou lijkt het alsof het huwelijk van je ouders rozengeur en maneschijn is, maar dat weet je niet.. wellicht… Lees verder »
Hoi, Jeetje wat een bizar en heftig moet dat voor je zijn, dat opeens je moeder weg is en dat je dan pas later te horen krijgt dat ze niet meer terugkomt… Ik heb daar zelf geen ervaring mee, maar ik kan me wel heel goed voorstellen dat je wereld dan echt even goed op z’n kop staat. Heel goed dat je dan ook hier je verhaal hebt gedeeld. Ik kan alleen niet uit je verhaal opmaken of je nog contact hebt met je moeder. Je weet in ieder geval wel dat je co-ouderschap wilt, dus ik ga er wel… Lees verder »