Lieve Laura,

Wat een heftige situatie, zeg! Ik vind het heel knap dat je dit deelt. Ik kan me voorstellen dat het gek kan voelen om je oma te verliezen als je haar al zo lang niet hebt gezien. Maar ook jij met herinneringen aan je oma van lang geleden hebt het recht om afscheid te nemen van haar. Het is juist heel mooi dat de herinneringen die je hebt, mooie zijn :)

Zelf had ik ook een lastige relatie met mijn vader sinds mijn ouders gescheiden zijn. Ik had tijden lang ook geen behoefte aan contact, totdat mijn oma (zijn moeder) ziek werd. Voor mij heeft het geholpen om met mijn vader in gesprek te gaan en te vertellen dat ik graag oma wilde zien (ook bij de uitvaart), en om samen met hem afscheid van haar te kunnen nemen als familie, maar dat ik niet wilde praten over de scheiding. Ik wilde er gewoon samen met mijn vader zijn voor mijn oma.

Je gaf aan dat je broertje het bericht heeft ontvangen van je vader. Hoe is het contact tussen hen? Zou je misschien samen met je broertje in gesprek kunnen gaan, wat vindt hij van de situatie, en zou hij samen met jou naar de begrafenis willen gaan? Wat betreft je moeder, dat is een hele moeilijke. Het is natuurlijk de moeder van je vader die overleden is, dus die stond (denk ik) dichterbij je vader dan je moeder. Als je graag je moeder voor jezelf erbij zou willen hebben, als steun, zou ik dat aan je vader aangeven, mocht je het gesprek met hem aan willen gaan. Als je moeder graag zelf zou willen komen voor haar eigen afscheid, dan zou ze daarin ook zelf stappen kunnen ondernemen. Je ouders zijn namelijk twee volwassen personen die kunnen praten. Ik kan me voorstellen dat je het graag wil regelen voor ze, omdat de kans op ruzie dan misschien kleiner lijkt. Toch zouden ze voor zoiets belangrijks misschien even hun verleden achter zich kunnen laten en samen afscheid nemen.

Je zou kunnen voorstellen aan je vader om niet aan dezelfde kant van de ruimte te gaan zitten in het uitvaartcentrum. Dan ben je er allebei, maar geef je elkaar wel de ruimte.

Vergeet ook niet in zo'n situatie waar veel mensen bij betrokken zijn om aan jezelf te denken. Wat wil jij nou eigenlijk? Wil je graag afscheid nemen van je oma met de rest van je vaders familie, of toch op een andere manier? Hoe voel je je erbij als je je vader en zijn familie weer gaat zien? Daar zou ik even over nadenken, en als je de behoefte voelt om te gaan, dan zou ik kijken of je het gesprek met je broertje en vader aan kan gaan.

Heel veel succes, je bent niet alleen hierin!

Liefs,

Iris

De mijne is 1 jaar eigenlijk best kort als ik het met jou vergelijk

Lieve laura, Het spijt me erg van je oma dat is natuurlijk niet leuk zelf heb ik iets anders meegemaakt, maar ik weet wel dat je je gevoelens niet moet opkroppen probeer er wel gewoon met iemand over te praten en wie weet komt er wel een oplossing denk nog niet te negatief, want daar word je alleen maar verdrietig van probeer gewoon positief te blijven!

Groetjes Selina