Hoi Melissa,

Bedankt voor je bericht hier op Villa Pinedo. Heel goed dat je zelf opzoek bent gegaan naar advies of mensen met soortgelijke ervaring.

Allereerst vind ik het heel goed dat je nu al kunt benoemen dat je allebei de huizen geen thuis kunt noemen. Persoonlijk had ik ook rond jouw leeftijd een onrustig gevoel. Ik wist dat ik niet mocht klagen, want ik had twee daken boven mijn hoofd, kon altijd ergens slapen en eten en met mijn ouders was mijn band prima. Toch bleef ik onrustig. Ik moest altijd wennen als ik weer naar de ander moest. Dan ging ik ook altijd weer even naar mijn kamer om daar tot rust te komen, maar dat lukte me vaak niet echt.

Toen ik op mijn 21e op mezelf ging wonen, toen besefte ik me pas wat jij nu beseft: ik heb me nooit thuisgevoeld in mijn vaders/moeders huis. Ik besefte dat pas toen ik me wel ging thuisvoelen en kon ontspannen op mijn eigen plek. Daarom vind ik het nu zo goed dat jij er al wel achter bent.

Jarenlang heb ik zelf heel erg de drang gehad om uit huis te gaan en zelf een plek te vinden. Zonder dat ik me dus bewust was van dat ik me niet thuisvoelde in de huizen van mijn ouders. Je bent vijftien, dus je kunt nog niet uit huis. Toch denk ik dat het goed is om daar gewoon naar uit te kijken. Accepteren dat de situatie zo is zoals het is en dat jouw tijd wel komt. Als ik je een advies mag meegeven, dan is dat: vertrouw erop dat het goedkomt en richt je op je dromen om over een paar jaar zelf je eigen plek te vinden.

Wat je voor nu zou kunnen doen is het aangeven aan je ouders. Dat het niet aan hen ligt, maar gewoon aan het wisselen. Dat je steeds maar op en neer moet en dat je eigenlijk bijna geen tijd hebt om te wennen steeds. Wie weet kunnen ze je helpen of kunnen ze helpen om een oplossing te bedenken. Heb je misschien ook iemand die je in vertrouwen kunt nemen in jouw eigen omgeving? Dan is dat wellicht ook goed om te doen: praten over je gevoelens. Altijd fijn om te kunnen ventileren, aangezien je aangeeft dat de situatie ten koste gaat van de rust in je hoofd. Dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn ;-).

Ik hoop dat je iets aan dit advies hebt en anders kun je hier natuurlijk altijd je reactie kwijt!

Succes en liefs, Femke

Dag Melissa,

Bedankt voor je berichtje. Ik begrijp zeker waarom je rust wilt in je hoofd. Is er een specifieke reden waarom je er nu vaker aan denkt? Het is zeer goed als je over je situatie wil praten als je niemand vindt in je eigen omgeving waar je dat mee kan doen. Je vrienden in je omgeving kunnen je ook wel steun geven als ze je situatie begrijpen. Dat is ook een optie om over na te denken. Ik zie dat je zegt dat wanneer er ruzies zijn bij je vader dat het voornamelijk gebeurt rondom je stiefmoeder. Heb je wel een goede band met je vader als die je hebt met je moeder? Spanning gaat er zeker zijn als er ruzies zijn in huis. Wat je daartegen kunt doen is in gesprek gaan met zowel je stiefmoeder als je vader. Je kunt daarin vermelden wat je van de ruzies vindt en waarom je niet van die spanning houdt.

Settelen is zeker moeilijk wanneer je van de ene week op de andere weer naar een ander huis moet. Je kan eerst testen wat voor jou het beste is qua tijd. Ik heb geen idee of je ouders dicht bij elkaar wonen. Als dat zo is kun je van tijd tot tijd bijvoorbeeld tijd spenderen bij de ene ouder wanneer jij diegene mist of andersom, terwijl je bij de andere ouder slaapt. Maar dat gaat alleen werken als je ouders dicht bij elkaar wonen. Heb je je vader gevraagd wat hij ervan zou vinden als je bij je moeder zou wonen? Misschien is dat wel een goede oplossing voor je, maar dan denk je aan wat het met je vader zal doen. Misschien kan hij zich er wel bij leggen als jullie bijvoorbeeld afspreken dat jullie nog wel vaak contact zullen hebben. Daar moet je het dan met hem over hebben. Als je zo'n gesprek aangaat wil ik je dan aanraden om het op een veilige plek voor zowel jij als je vader te doen. Wat belangrijk is zijn jou gevoelens en jou rust. Er moet ook rekening worden gehouden met je ouders, maar als jij eronder lijdt dan heb jij het meeste aandacht nodig. Wanneer jij de rust weer hebt gevonden dan kun je weer nadenken over je volgende stap met een uitgerust hoofd.

Met vriendelijke groeten,

Bob