Lieve anoniem,

Wat heb jij veel meegemaakt. Helaas veel nare dingen. Als ik jou verhaal zo leed valt het mij op dat het eigenlijk heel goed met je ging de laatste tijd. Echt hardstikke knap. Je mag terecht trots op jezelf zijn dat je het zo goed doet en dat je niet meer aan zelfbeschadiging doet. Je bent onwijs sterk.

En dan komt er het bericht dat je vader wilt dat jij weer bij hem komt wonen. Als ik zo lees wat jullie hebben meegemaakt samen dan snap ik dat je niet wilt. Laat een ding duidelijk zijn, als jij niet wilt Dan kunnen ze echt niet verplichten dat jij daar gaat wonen. Als jij je verhaal bij de rechter vertelt dan zal de rechter daar echt wel naar luisteren. Waarschijnlijk kan jouw psychiater jouw verhaal ook ondersteunen.

Maar voor het zover komt. Misschien kan je je vader vertellen hoe jij er over denkt. En kan je vertellen dat het nu juist beter met je gaat en dat je aan het kijken bent voor vervolg opleidingen. Misschien kan je hem voorstellen om niet bij hem te gaan wonen maar om wel het contact te willen herstellen. Dat jullie daar samen aan werken. (Het is toch je vader) Je hoeft dan niet te zeggen dat je verplicht elke week bij je vader op bezoek gaat maar misschien kunnen jullie eens in de zoveel tijd afspreken. Met zn 2 ergens wat drinken bijvoorbeeld. Als je dat lastig vind dan kan je hem dit ook zeggen door hem een brief te schrijven.

En over je alimentatie. In de wet is vast gelegd dat je vader tot je 18 verplicht alimentatie moet betalen. Behalve als je gaat door leren. Zoals jij van plan bent met je vervolg studie. Dan is die leeftijd 21 jaar. Dit was bij mij ook zo namelijk.

Heel veel sterkte!

Liefs Evi

Hoi anoniem,

Jeetje zeg, wat een verhaal. Heel goed dat je het hier hebt geschreven, het helpt je om het van je af te schrijven. En daarbij vind ik het heel mooi dat je je verhalen met anderen wil delen, dank je wel daarvoor.

Ik lees heel veel verschillende dingen in je verhaal. Wat ik vooral lees, is dat je nu niet naar je vader wil omdat je graag wil dat het goed blijft gaan, dat je je gewoon op school kan storten en dat je wil dat Bureau Jeugdzorg inziet dat het echt goed is, waar je nu zit. Je bent bijna 18, en je woont al jaren bij je moeder en je hebt het daar fijn. Stel dat Bureau Jeugdzorg zich hiermee gaat bemoeien, dan kan ik me haast niet voorstellen dat zij dat ook niet zouden zien. Je bent oud en wijs genoeg om uit te leggen waarom je het niet wil, wat het met je zou gaan doen als je wel weer er naar toe zou moeten. Ik verwacht dat Bureau Jeugdzorg daar wel wat mee doet hoor! Dus ondanks dat het misschien moeilijk is, zou ik je proberen je daar niet al te druk over te maken. Naar je vader zelf toe is het natuurlijk ook lastig: hoe ga je nu aan hem uitleggen dat je niet meer wil? Als je dat überhaupt wil uitleggen. Als je dat zou willen, zou ik je aanraden om dat in de vorm van een brief te doen. Dan kan je beter en rustiger uitleggen wat het met jou en jouw gevoelens zou doen, als je wil naar hem zou gaan. Gebruik je school als uitgangspunt: hij wil ten slotte toch ook dat je je diploma haalt? Als je daar ooit nog tips voor wil hebben kun je altijd nog een berichtje plaatsen op het forum, dan zijn er altijd jongeren van gescheiden ouders die je daarbij zouden kunnen helpen.

Wat betreft de alimentatie... Dat is lastig. Maar daar sla je je wel doorheen. Het is natuurlijk heel naar dat jullie wéér zouden moeten verhuizen, en dat je straks waarschijnlijk jezelf moet gaan onderhouden. Maar ook dat zijn zaken waar je wel weer doorheen komt, hoe stressvol ze ook misschien zijn soms. Als je studeert straks en het lukt je tot je 21e echt niet om rond te komen, dan is je vader verplicht om daarbij een handje te helpen. Maar zo ver is het nog niet: eerst kijken hoe dit allemaal gaat lopen.

Verder wil ik tegen je zeggen dat ik het heel knap van je vindt dat je bent gestopt met automutilatie. Hou dat alsjeblieft vol!!! Het is het namelijk echt niet waard jezelf pijn te doen. Je hebt uiteindelijk alleen maar jezelf ermee... Onwijs goed dat je dus ook trots bent op jezelf! Gelukkig heb je ook hulp van een psychiater, maak daar ook goed gebruik van :-) Als het goed is, zou deze persoon je ook wel kunnen helpen bij al deze zaken zoals dat je bang bent dat je weer naar je vader zal moeten, en de alimentatie. Bespreek die dingen ook met elkaar!

Ik wens je heel veel sterkte met alles en weet dat je altijd nog een berichtje kan achterlaten op het forum, als je nog eens tips wil hebben of je verhaal kwijt wil. Ik hoop dat het uiteindelijk allemaal een beetje meevalt voor je... Maar de tijd zal het leren. Als je maar niet aan jezelf twijfelt, want dat is echt nergens voor nodig!

Liefs

Harstikke bedankt allemaal! Deze tips kan ik echt supper goed gebruiken, Ik ben inderdaat aan een brief naar mijn vader begonnen. Ik hoop dat hij het snapt als ik het hem binnenkort stuur wanneer het af is. In ieder geval heel erg bedankt voor de tips en de komplimenten en al die dingen die ik moest weten!

Gr Anoniem