Logo Villa pinedo small
Logo Villa pinedo small

Ik weet het even niet

Lara, 15 jaar

Familie
hee iedereen, mijn ouders zijn nu ongeveer 2 jaar gescheiden en mijn vader is nu ongeveer 2.5 jaar uit huis. Ik ben verhuisd en woon ongeveer 1.5 jaar met mijn moeder en zus in een huis. Mijn vader bleek een spaanse nieuwe vriendin te hebben en hij koos voor haar, hij heeft haar naar Nederland gehaald en zij wonen nu samen op een zolder. Eerst had ik geen contact met mijn vader maar daarna een hele tijd wel en spraken we soms af ( 1x in de maand/2 maanden). Na een tijdje wilde mijn zus een beetje afstand omdat mijn vader steeds weer loog en vaak tijdens het afspreken alleen oog had voor zijn vriendin. Ik had nog wel wat contact en sprak soms nog af met hem, zonder mijn zus. Uiteindelijk vervaagde het contact en nam mijn vader en ik wat afstand, omdat hij tijdens het afspreken alleen met zijn vriendin liep en ik er achteraan liep en daardoor werd ik gekwetst. Nu heb ik mijn vader een jaar niet meer gezien en spreek ik hem heel soms even kort. Hij kwam laatst in een keer bij mijn hockeywedstrijd kijken en ik had hem al een hele tijd niet gezien en schrok daar best van, de drie wedstrijden daarna kwam hij weer maar hij appte mij daar niet over, hij zei of vertelde niets. Ik vind het best lastig om hier mee om te gaan en ik vraag me ook wel af of het ooit nog goed komt. En ik mis echt een 'vader' figuur maar mijn vader voelt niet meer als MIJN vader, meer als een kennis.. Mijn oma is morgen jarig en waarschijnlijk gaat hij vragen of ik daar heen kom, maar ik ben bang om hem onder ogen te komen omdat hij dan allerlei verwijten maakt naar mij toe. Ik denk dat ik dan maar niet naar mijn oma ga als mijn vader er is maar een ander keertje ga. Ook zelf ben ik bijna jarig en ik ben benieuwd of ik een cadeautje of uberhaupt een felicitatie krijg. Hij zal dan vragen of we voor mijn verjaardag een keer iets kunnen gaan eten ergens, maar ik weet niet of ik dan ja moet zeggen, ik weet namelijk niet wat ik wil. Ik ben bang om mijn vader onder ogen te komen omdat hij vaak zijn oordeel ergens over klaar heeft. Maar ik durf ook niet echt meer af te spreken omdat het een hele lange tijd geleden is dat ik hem heb gezien en gesproken..
OF

Reacties (2)

evi

meer dan 10 jaar geleden

Hoi Lara,

Bedankt voor je bericht!

Wat naar dat je zo weinig contact hebt met je vader en dat je je gekwetst voelt als je bij hem bent omdat hij alleen oog voor zijn vriendin heeft. Heb je dat wel eens tegen hem gezegd? Ik denk dat het nooit zijn bedoeling zal zijn om jouw bewust te kwetsen, dat je zelfs eigenlijk niet meer durft af te spreken.

Dat je vader nu ineens bij je hockeywedstrijden komt kijken, en jou vraagt of je naar de verjaardag van oma komt en samen ergens wilt eten voor je verjaardag. Het kan zijn dat jij jou oprecht mist en graag wilt zien. Ik snap heel goed dat dit verwarrend kan zijn. Aan de ene kant mis jij hem ook maar aan de andere kant ben je ook weer bang weer door hem gekwetst te worden.

Mijn tip zou zijn om er eerlijk over te zijn tegen over je vader. Zeg hem dat je hem mist en dat je graag zou willen dat het weer helemaal goed komt. Maar dat je aan de andere kant bang bent, dat hij jou verwijten gaat maken, dat hij meer oog zal hebben voor zijn vriendin etc. Het is best lastig om eerlijk te zijn over hoe je je voelt. Dat vond ik ook lastig in de scheiding van mijn ouders. Als je het moeilijk vind om dit tegen je vader te zeggen dan kan je het ook opschrijven in een brief. Dan kan hij die brief rustig lezen en de tijd nemen om er op te reageren.

Ik wens je heel veel succes. Het komt vast goed!

Liefs Evi

0

Beau

meer dan 10 jaar geleden

Hoi Lara,

Dankjewel voor je bericht. Dat is een lastige en absoluut geen fijne situatie waarin je zit. Ik kan me – door het verhaal dat je verteld – heel goed voorstellen dat je een vaderfiguur in je leven mist, maar hij door alles toch van een grote afstand staat toe te kijken op jouw leven. De enige manier om je vader minder of uiteindelijk niet te missen is door het contact met hem aan te gaan :-). Schrik niet, het is veel beter om dat stap voor stap te doen. Net zoals Evi zegt kun je hem denk ik het beste een brief geven of sturen, waarin je verteld wat je voelt. Met het schrijven krijgt je namelijk ook meestal een beter inzicht in wat je zelf nu eigenlijk wilt; het ordent je gedachten. Als bijvoorbeeld het uit eten gaan met je vader nog een te grote stap is, dan is het denk ik goed om hem dat te schrijven in die brief. Je zou hem dan ook kunnen vragen of hij jou op papier een reactie terug kan geven. Op die manier kan ook hij nadenken over wat hij gaat zeggen. Op die manier verschuif je het werkelijke onder ogen komen hopelijk ook naar een moment waarin je vader beter weet wat jij voelt (en wilt) en andersom. Gun het in ieder geval tijd, want er is veel gebeurd. En vooral: volg je gevoel. Voor nu heel veel succes en over een tijdje: fijne verjaardag :-).

Beau

0

📝 Geef zelf antwoord op deze vraag

Deel hier jouw ervaring, tips en adviezen!

respond to letter