Hi Merel,

Dankjewel voor jouw berichtje op ons forum. Allereerst wil ik even kwijt dat ik bewondering heb voor hoe je jouw situatie beschrijft en hoe je jouw verhaal afrond door te zeggen dat je ziet dat het allebei kan, van hem houden en toch ook niet.

Zo te lezen heeft zich er een heleboel afgespeeld tijdens de scheiding van jouw ouders en is dit zeker niet altijd even gemakkelijk geweest voor jou. Ik kan me heel goed voorstellen dat je op sommige momenten het gevoel hebt gehad dat je in de steek gelaten bent door je vader en dat je het liever anders had gezien.

Misschien is het voor jou een steun om te horen dat ik dit gevoel ook wel eens heb gehad. Er was zoveel gebeurd tussen mijn moeder en vader en mijn vader en mij dat ik soms het gevoel had dat ik de enige was die schuldig was aan de situatie zoals die was. Als ik dit naar mijn vader benoemde, en vertelde dat ik daar een naar gevoel bij had, dan had ik niet het idee dat ik hierin erkenning kreeg en dat voelt rot. Ik ben nu, op mijn 22e, op een punt gekomen dat ik gelukkig ook kan zien hoe erg hij zijn best doet en dat het ons twee lukt om samen fijne momenten te creëren. Dus nogmaals een pluim voor jou dat jij er al op jouw manier in staat, zo sterk, op een leeftijd van 15 jaar!

Als ik het goed begrijp wil je misschien in de toekomst praten over hoe dingen gelopen zijn. Vanuit mijn eigen ervaring weet ik dat dit énorm spannend is en dat het kan voelen als jij de volwassene bent die de stap moet maken om hier mee te beginnen. Als je met je vader gaat praten wil ik je als tip meegeven dat het helpt om uit de ik-vorm te praten. Op die manier blijf je dicht bij je eigen gevoel en verklein je de kans dat jouw vader zich aangevallen voelt.

Daarnaast hoop ik dat je weet dat het helemaal niet raar of uitzonderlijk is wat jij voelt. Veel jongeren hebben dit gevoel en het is heel knap van jou dat je het kan benoemen en een plekje kan geven.

Lieve Merel ik hoop dat je iets hebt aan mijn berichtje. Als je nog vragen hebt of als je nog ergens op terug wilt komen dan kan je altijd hier terecht!

Liefs Nina

Hoi Merel,

Wat weet je je situatie mooi te omschrijven en wat heb ik veel respect voor je dat je op deze leeftijd al door hebt dat liefde en haat twee zijdes van dezelfde lijn kunnen zijn.

Dit neemt natuurlijk niet weg dat je situatie niet heel lastig en vervelend is. In veel dat je schrijft herken ik mijn eigen verhaal omdat het contact met mijn vader ook tijdenlang heeft stil gelegen en omdat ik nu soms nog niet helemaal weet hoe ik tegen hem aan kijk.

Ik begrijp de twijfels richting je vader heel erg goed maar als er iets is dat ik in de afgelopen jaren geleerd heb dan is het dat iedereen maar een mens is; zo ook je vader. En hoeveel pijn het ons soms ook kan doen, mensen maken nu eenmaal fouten. Dit is alleen geen excuus om jou de schuld te geven van problemen die hij zelf veroorzaakt heeft.

Wat je zegt over dat er veel gepraat zal moeten worden is denk ik inderdaad heel belangrijk. Zowel voor hem om zijn kant van het verhaal te kunnen vertellen als voor jou om hem uit te kunnen leggen wat de afgelopen jaren met je gedaan hebben en waarom jullie relatie stukje voor stukje opgebouwd zal moeten worden.

Wat je altijd kan doen als dit idee je toch enigszins afschrikt is hem eerst eens een uitgebreide brief schrijven over hoe de afgelopen jaren voor jou zijn geweest en wat het is dat jou zoveel pijn gedaan heeft. Dan kan hij daar goed over nadenken, hem misschien overlezen en hopelijk daarna met jou in gesprek gaan.

Voor nu wil ik je in ieder geval heel erg veel sterkte wensen en ook vooral heel veel liefs,

Meike

Hoi Merel,

Allereerst wat super mooi en goed geschreven over jou gevoelens en de situatie. Bedankt dat je dit op deze manier op het forum deelt!

Wat zal het een schok geweest zijn voor je toen je ouders toch uit elkaar gingen. dat zijn altijd verschrikkelijk moeilijke situaties.

Ik vind het heel mooi beschreven hoe je zegt dat je van hem hield maar toch ook weer niet,... Dit is voor mij heel herkenbaar en vast ook voor velen anderen die hier op het forum zitten. Ik heb ook een periode gehad waarin ik het idee had dat mijn vader mij niet begreep en niet goed zijn best deed. Ik wilde hem een tijdje niet meer zien maar miste hem toen ook verschrikkelijk.. Mijn vader heeft dat geloof ik nooit begrepen maar het contact is gelukkig nu ook beter.

Ik kan me je boosheid dan ook goed voorstellen toen je hem weer zag en je het gevoel kreeg dat hij vond dat alles jou schuld was. Je hebt gelijk dat er altijd twee kanten zijn en zeker nooit maar 1 kant aan het verhaal zit!

Wel wil ik zeggen hoe verschrikkelijk goed je alle kanten bekijkt.. Ik kan aan je bericht zien dat je veel nadenkt over alles! Ik hoop dat er een moment komt waarbij jullie goed kunnen communiceren en dingen kunnen uitpraten. dat gun ik je heel erg!

Probeer goed aan jezelf te denken en op je gevoelens te passen. Als je verder nog verhalen kwijt wil of vragen wil stellen dan kan dat zeker hier!

Groeten, liefs Catlin

Jeetje Merel,

Wat ontzettend heftig, maar ook moedig van je dat je jou verhaal zo op deze manier durft te vertellen!

Ik kan me heel goed indenken dat deze periode ontzettend moeilijk voor je moet zijn geweest en misschien nog steeds wel is, maar wat knap van je dat je voor jezelf geleerd hebt om af en toe weer van je vader te houden op de manier zoals hij vroeger was.

Ik vind het echt een heel mooie aanvulling voor op het forum en vind je echt ontzettend dapper! Dank je wel!

Veel liefs, Nadia