Hallo Zoe, Dapper dat je hier zo openhartig je verhaal kwijt durft. Wat een super verveelend verhaal! Ik snap ook hoe irritand het kan zijn, mijn stiefmoeder was namelijk ook zeer bemoeizuchtig. Ik heb toen mijn vader alleen er over aan gesproken. Hij is vervolgens het gesprek aan gegaan en toen werd het een stuk minder! Ik zou ook een keer je vader alleen erop aanspreken en je ergenissen uitspreken. Ook kun je het gesprek met je vader en je stief moeder aan gaan en aan geven waar je tegen aanloopt. Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Succes en sterkte ermee Groetjes Anouk

Hallo Zoë,

Bedankt voor je bericht! Een hele vervelende situatie en voor mij heel herkenbaar. Ik heb jarenlang niets echt alleen met mijn vader gedaan en eigenlijk nu nog steeds niet. Ik vond het altijd heel erg moeilijk om eerlijk te zijn omdat ik inderdaad ook niet opgewassen was tegen hun mening en het lastig vond om er tegenin te gaan en open te zijn. Vooral ook omdat mijn vader het zelf niet door had. Nu ik ouder ben heb ik het wel een plekje kunnen geven en geniet ik vooral van de dingen die we wel samen doen ook al zijn er anderen bij. Ik zou je willen aanraden om wel samen met hem in gesprek te gaan. Achteraf heb ik namelijk spijt van het feit dat ik nooit echt eerder duidelijk heb gezegd wat ik wilde. Misschien dat als je het lastig vindt om het aan hem te vertellen je het in een brief kunt schrijven zodat hij het rustig kan lezen? Ik snap goed dat je moeite hebt met dat je vader en stiefmoeder stiekem al samen iets hadden terwijl ze getrouwd waren. Dit is helaas alleen iets wat niet meer terug te draaien is en waar je als kind geen grip op hebt. Probeer erover te praten met mensen en het een plekje te geven zodat het makkelijker wordt voor jezelf. Want het zou jammer zijn als jij hier last van hebt en je er rot over voelt.

Ik hoop dat je snel tijd met je vader alleen hebt! Succes ermee. Liefs Catlin

Ik snap heel goed wat je bedoeld, ik heb precies hetzelfde, Contact afgebroken maar ondanks de gedachten dat het toch me vader is weer overeind getrokken. het is zo verwarrend dat een (in jou ogen) onbekende vrouw de functie als moeder in een huishouden kan veranderen in een negatieve zin. Ik zou je geen raad kunnen geven wat je zou moeten doen in deze situatie, puur om het feit dat ik met deze situatie zelf probeer om te gaan wat mij een onbegonnen strijd lijkt.

Ik heb gelukkig een lieve moeder ( die overigens zwart wordt gemaakt door de vriendin van mijn vader) maar kan alles bij haar kwijt, om over mijn schoonouders maar niet te spreken, heb het idee dat er toch iemand is die wil dat ik gelukkig ben en me deze mensen heeft gegeven in mijn leven.

Ik vind het super goed van je als ik zie hoe je het opschrijft je bent duidelijk en probeert echt een oplossing te zoeken en dat maakt je als mens een goed iemand, nu is het alleen nog de vraag hoe ga je ermee om en hoe laat je de persoon in kwestie zien dat het ook anders kan.

Ik heb een paar tips voor je die ik heb geprobeerd maar misschien voor jou wel mogelijk zijn.

Ga naar onbekend terrein voor zowel jou als je vader met zijn 2e ergens wat drinken of eten en vertel alles wat je op je hart hebt aan hem.

Schrijf hem een brief met daarin je emotie.

Probeer vooral geen ruzie te creëren met je stiefmoeder dat kan grote gevolgen hebben voor zowel jou als je vader.

Praat over de dingen van vroeger die je nog weet voor haar.

en al boven al probeer altijd positief in het leven te staan, ook als dat onmogelijk blijkt. want het duurt misschien even maar ooit komt het goed.