Hey, ik waardeer het echt dat je de tijd neemt om dit te lezen! mijn problemen, daar zo jij je geen zorgen om hoeven te maken. maar toch. Mijn vader is al 2 jaar ergens anders gaan wonen, het was in het begin echt heel moeilijk, maar ik heb het overleefd. maar het ergste is dat hij eigenlijk vr33mdgaat op al langer dan 2 jaar. als ik het mijn moeder zou vertellen dan zou haar hart breken en zou ze naar een psychiatrie moeten. en dat wil ik echt niet! en het hart van haar zien breken doet ook pijn. dus ik wil het niet vertellen maar toch weer wel. iedere dag voel ik me sad het word iedere dag erger en erger. ik weet niet of ik depressief ben maar ik wil het toch wel weten, maar ik wil niet dat mijn ouders dat weten dat ik dat miss wel ben. ze weten ook niet dat ik dit schrijf maar dat maakt niet veel uit. ook op school heb ik een paar ‘struggles’ ik had hele erge ruzie met mn bff gehad, ze deed gemeen terwijl ik niet eens iets gemeens zei. maar ja. ook mijn boybsf negeert me voor een ander. hij doet nu tegen haar zoals hij altijd tegen mij deed. mijn ouders ruziën ook steeds en ik kan het gewoon niet meer aan. ik ben er gewoon klaar, klaar met alles. soms wou ik gewoon dat ik dood was wie geeft daar überhaupt om en wie zou het merken. vandaag had ik mijn focus echt niet meer ik kon gewoon niks meer tijdens frans al helemaal, vroeger wist ik alles maar vandaag wist ik helemaal niks meer. Ik heb gewoon geen motivatie meer. ik heb gewoon iemand nodig die ik vertrouw en kan helpen