Hey Luna, Wat vervelend dat je dat gevoel hebt. Ik heb ook weleens ruzie gehad met mijn vader en heb ik hem daarna een tijd niet meer gezien. Dat vond ik heel spannend en eng omdat ik bang was dat hij boos zou worden dat ik hem al lang niet meer had gezien. Nu denk ik dat dat voor mij wel even fijn was om hem niet te zien, dat gaf rust omdat hij ook vaak loog over dingen. Wil jij dat jouw vader op jouw musical komt? Mijn tip is om te doen wat voor jou fijn voelt, ook al is dat heel spannend om misschien te zeggen. Groetjes, Farah

Lieve Luna,

Als eerste wil ik zeggen: wat knap van je dat je deze vraag en je gevoelens met ons deelt! Dat is niet niks. Soms is het al lastig om voor jezelf te bedenken hoe je je voelt, en deze gevoelens en gedachten zijn ook zeker niet makkelijk om te hebben. Het gevoel dat je vader niet van je houdt of niet om je geeft, is echt heel lastig en kan pijn doen.

Ik kan me wel voorstellen hoe je je voelt. Toen ik even oud was als jij, en bijna de groep 8 musical had, had ik ook ruzie met mijn vader. Ik kon maar 6 mensen uitnodigen en koos ervoor mijn (biologische) ouders en opa's en oma's uit te nodigen. Mijn vader was het er toen niet mee eens dat ik mijn stiefmoeder niet uitnodigde, en dus wilde hij samen met mijn stiefmoeder naar de ochtend uitvoering komen (wat voor mij veel minder belangrijk was). Ik was daar heel boos over, omdat het leek alsof hij het niet belangrijk vond wat ik wilde en voelde. Ik had het gevoel dat hij mijn stiefmoeder belangrijker vond dan mij, en twijfelde aan hoeveel hij van mij hield. Ik heb hem toen (samen met mijn therapeut) een brief geschreven, maar daar reageerde hij ook niet zo goed op (niet zoals ik hoopte).

Ik begrijp ook goed dat je niet durft een appje te sturen, omdat je bang bent dat hij zal vragen waarom je niet meer komt. Dit zijn hele lastige dingen, en je wilt hem waarschijnlijk niet teleurstellen, maar je bent ook gekwetst (denk ik?). Dat zijn best wel tegenstrijdige gevoelens.

Ik ben nu al 25 en heb sinds ik 2 jaar oud was gescheiden ouders. Als er één advies is, één ding wat ik in al die jaren heb geleerd, dan is dat het volgende: hoe moeilijk het ook is, vertel je vader wat je voelt. Praat met elkaar. Het voelde voor mij altijd alsof er letterlijk een brok in mijn keel zat als ik met mijn vader wilde praten over moeilijke dingen. De woorden kwamen amper uit m'n mond, en ik moest altijd meteen huilen. Maar het luchtte ook op! Ik heb geleerd dat je juist door steeds vaker te vertellen wat je echt voelt/wat je dwars zit, het steeds makkelijker wordt. En als het niet lukt om het gewoon tegen hem te zeggen, dan kun je hem op een andere manier vertellen hoe je je voelt. Bijvoorbeeld door een brief of door een spraakberichtje op WhatsApp. Dan kun jij dat sturen wanneer jij dat wilt, kun je er goed over nadenken en kan hij daarop reageren.

En dat hij naar je musical wil komen, laat wel zien dat hij je belangrijk vindt! Als hij je niet belangrijk vond (niet van je houdt), dan zou hij denk ik ook niet komen. Zie het als een manier om het weer goed te maken, als dat lukt. Maar stel dat je hem er niet bij wil hebben, dan mag je dat ook aangeven. Dat is helemaal jouw keuze!

Luna, ik wens je veel sterkte in deze situatie. Maar ook veel plezier bij je musical! Geniet daar vooral van, dat maak je maar 1 keer mee.

Veel liefs, Fabiënne