Mijn ouders zijn sinds mijn 9e gescheiden. Ik heb altijd mijn gevoelens weggestopt maar het laatste jaar ben ik erg aan het twijfelen. Ik ben nu de helft van de week bij m’n vader en de andere helft bij m’n moeder. En het weekend wisselt af. Mijn vader heeft al 2 jaar een vriendin die 2 kinderen heeft. Ik heb een hele grote hekel aan hun, en als ik hun zie is m’n hele dag verpest. Ook trekt mijn vader die kinderen van z’n vriendin voor. Afgelopen zomer heb ik m’n kamer op moeten geven omdat dat een kamer moest worden voor die kinderen. Ik was heeeel boos en nu nog steeds. Ik heb het idee alsof ik niks waard ben voor mijn vader. Alsof ik onbelangrijk ben. Ik wil daarom graag bij mijn moeder wonen alleen ik durf het niet. Als ik ga willen mijn broertje en zus ook. En ik ben bang dat ik een verkeerde keuze maak. Ik wil dan nog wel overwegen om soms naar m’n vader te gaan ,maar dan alleen als ik het zie zitten. Want momenteel zie ik alles niet meer zitten. Ik probeer de laatste tijd er iets van te maken maar het lukt niet echt. Want mijn vader doet altijd weer iets waardoor ik de goede moed verlies. Ook heb ik het idee dat ik toch niks kan. Want mijn vader is nooit echt trots op me. Als ik bij m’n moeder ben vindt ik het altijd heel leuk. Daarom wil ik graag daar wonen alleen ik durf het niet te zeggen. Mijn moeder heeft we gezegd als ik het wilde dat ik het gewoon mocht doen. Mijn situatie is dus erg lastig heeft er iemand tips??