Hey lieve Lena! Ik hoop dat het een beetje goed met je gaat. Wat fijn om te zien dat je dit forum gevonden hebt om te delen waar je mee zit. Ik lees dat je het moeilijk vindt om tegen anderen te vertellen als je verdrietig bent of als je geraakt wordt door iets. Dat is helemaal niet gek! Ik vond het ook altijd heel lastig om het tegen mensen dichtbij me te vertellen als het niet zo goed met me ging of als ik verdrietig was. Zeker rondom de scheiding van mijn ouders was ik geneigd om het voor mezelf te houden dat ik het moeilijk vond. Ik was er dan wel voor anderen als zij verdrietig waren, maar vertelde het zelf niet. Mijn vriendinnen wisten bijvoorbeeld heel lang niet dat mijn ouders uit elkaar zouden gaan en wat ik daarvan vond, en ook als er iets vervelends was gebeurd met mijn vader, vertelde ik dat op school niet aan ze. Ik wilde het wel delen, maar wist niet goed hoe. Ik snap dus goed hoe je je voelt!

Ik vond het zelf altijd lastig om mijn verdriet te delen, omdat ik het idee had dat het altijd goed met mij moest gaan. Ik wilde dat niemand zich zorgen om me zou maken. Maar soms was ik zo verdrietig dat het niet lukte om te verbergen. Op dat soort momenten merkte ik dat het heel fijn was om te delen. Mensen om me heen, bijvoorbeeld mijn moeder en een vriendin, zeiden dan juist dat ze graag hoorden als het niet goed ging, omdat ze me dan ook konden helpen. Ze wilden dat ik me fijn voelde, en als zij iets konden doen daarvoor, waarom zou ik ze dat dan niet laten doen? Als je elkaar lief vindt of je houdt van elkaar, dan wil je elkaar natuurlijk gewoon helpen. Dat besef hielp me om meer te gaan delen, omdat ik kon denken: mensen willen juist graag iets doen, als ze dat kunnen. Misschien is dit voor jou ook een helpende gedachte. Er zijn sowieso mensen om je heen die willen weten of het goed met je gaat. Heb je misschien een fijne band met een van je ouders, lieve vrienden, of iemand in je familie of op school waar je je fijn bij voelt? Het kan helpen om te starten bij zo iemand waar je je fijn bij voelt. Die reageert sowieso goed! En neem maar van mij aan dat het oplucht om verdriet te uiten bij die persoon.

Iets anders wat mij hielp, was om bepaalde zinnen te bedenken die ik kon zeggen om mijn verdriet of gevoelens te delen. Dan hoefde ik op het moment zelf niet ook daarover na te denken. Kan je bijvoorbeeld iets zeggen als: "Ik voel me niet zo fijn op het moment. Mag ik even met je praten?" of "Ik ben best wel verdrietig en ik wil liever niet alleen zijn. Kan ik even met je praten?" Of misschien is er door deze voorbeelden wel een andere zin die goed voor jou voelt. Als je die van tevoren al weet, dan voelt het misschien wat makkelijker om zo'n gesprek te starten.

Ik hoop dat je hier iets mee kunt. En onthoud: het is alleen maar goed om je emoties eruit te laten, want als je dingen opkropt, dan komt het er uiteindelijk harder uit. Dat heb ik ook gehad en dat is niet fijn en niet nodig. Dus probeer ook actief op iemand af te stappen en je niet op te sluiten op bijvoorbeeld je kamer, als je je rot voelt. Je mag delen waar je mee zit!! Heel veel succes en ik hoop dat je dit forum opnieuw vindt als je nog verder wil praten. Liefs en dikke virtuele knuffel, Sophie

Hoi Lena, wat een mooie maar moeilijke vraag stel je! Ten eerste, wat goed dat je terecht bent gekomen bij Villa Pinedo. Het is al heel dapper dat je hier durft te delen dat je niet weet hoe je je verdriet kan delen. Ik vind het zelf altijd fijn om mijn verdriet te delen met mensen die dicht bij mij staan, zoals mijn vader of moeder of een beste vriendin. Maar dat kan heel lastig zijn. Daarom schrijf ik het ook vaak op in een boekje, het fijne daaraan is dat je het later terug kan lezen en dat je er dan nog eens over na kunt denken. Is dat misschien een idee voor je? Misschien vind je het wel heel fijn om je verdriet te uiten in tekenen of schilderen of iets anders dat je fijn vindt om te doen. Tot slot wil ik je als tip meegeven dat je ook altijd een Buddy kan aanvragen via Villa Pinedo. Dit is iemand die (ook) gescheiden ouders heeft en heel graag wil luisteren naar jouw verhaal en je wilt helpen waar dat kan. Misschien is het heel fijn om je verhaal kwijt te kunnen aan een Buddy, omdat je deze nog niet kent. Weet dat je ook altijd welkom bent op het forum om je verdriet te delen. Vergeet ook niet dat het helemaal niet erg is om snel geraakt te zijn, dat maakt jou juist Lena! :) Liefs Gwyneth

Hey Lena, dankjewel voor je mooie vraag. Heel begrijpelijk dat je met deze vraag rondloopt. Ik durfde eerder ook niet zo goed over mijn verdriet te praten. Nog steeds vind ik het soms lastig, maar ik merk wel dat het steeds beter gaat. Oefening baart kunst :)

Zelf praat ik het liefst over mijn verdriet met de mensen die het dichtst bij me staan en die ik het meest vertrouw. In mijn geval zijn dit mijn vriend, beste vriendin en vader. Welke personen staan het dichtst bij jou en vertrouw jij het meest?

Je kunt je verdriet op verschillende manieren delen. Door het te vertellen, door gewoon even lekker een potje te gaan huilen bij iemand waarbij je je fijn voelt, door advies te vragen of bijvoorbeeld gewoon even stil te zijn terwijl iemand je knuffelt. Uiteraard zijn er nog veel meer manieren! Wat vind je zelf fijn?

Zelf merk ik dat het bij mij vaak een combinatie van meerdere dingen zijn. Bij mij begint het vaak met een huilsessie haha, ik kan namelijk ook vrij snel emotioneel raken. Eerder vond ik dat irritant, maar nu weet ik dat het er dan gewoon even uit moet. Ik vind het dan heel fijn als er iemand bij me is om me te troosten.

Hopelijk heb je hier wat aan! En onthoud goed; je verdriet met iemand delen is heel goed om te doen. Hoewel ik het nog steeds wel eens lastig vindt, lucht het achteraf altijd op!

Heel veel succes :)

Altijd open zijn en niet bang zijn om het te vertellen, als je met iets zit moet je erover praten zodat het opgelost geraakt.

Ik heb hetzelfde, alleen dat je weet dat je niet alleen bent <3 sterkte