Hoi Anoniem,

Wat een vervelende situatie zeg! Ik vind het superknap en al erg volwassen van je om te lezen dat jij geen partij kiest! Tuurlijk houdt je netzo veel van je vader als van je moeder! In conflictsituaties, zoals een scheiding, zitten er altijd twee kanten aan een verhaal. Ik zeg altijd maar zo: als twee mensen het nog steeds over alles met elkaar eens zijn is er ook geen reden om te scheiden. Daarmee wil ik zeggen dat het op zich logisch is dat jouw vader en moeder anders denken over hetzelfde. Het is alleen voor jou heel erg vervelend om daar nu last van te hebben.

Ga ervan uit dat jouw beide ouders positieve bedoelingen hebben. Ook al klinkt het niet zo leuk wat je moeder zegt, zou het misschien kunnen dat ze juist bang is dat jij het leuker vindt bij je vader en dat je bij hem zal gaan wonen terwijl ze jou juist liever dicht bij zich heeft? Vaak laten mensen boosheid zien terwijl ze eigenlijk bang en/of verdrietig zijn: de tijger uit jungle book die bang is voor het vuur gaat heel hard brullen. Het laten zien van kwetsbaarheid is voor velen eng.

Uit je bericht maak ik op dat je ook fijne momenten met je moeder hebt. Mijn advies aan jou zou zijn om dit op een rustig moment samen met je moeder te bespreken, dus niet als je zelf al geïrriteerd bent door een opmerking op een moment waar je net zelf niet op zat te wachten. Maar op een moment dat jij uitkiest wanneer jij je goed voelt en voorbereid bent op een eventuele emotionele reactie van je moeder. Als jij vanuit je eigen rust begrip kan laten zien aan je moeder en ook een stukje begrip terugvraagt zal je dit ongetwijfeld krijgen!

Heel veel succes!

Lief dapper anoniem meisje. Wat goed dat je deze oproep plaatst, ik weet zeker dat er meer kinderen in eenzelfde situatie zitten als jij. Ik snap ook dat het echt heel lastig is voor jou. Weet je, ieder kind heeft er recht op van allebei de ouders te mogen houden. En andersom ook. Ze zijn niet voor niets jouw mama en jouw papa. Je vader heeft fijne honden en ontvangt je graag, dat is uit liefde. Je moeder is bezorgd. Dat is ook uit liefde. Of haar bezorgdheid terecht is of niet weet ik niet. Maar volgens mij sta jij je 'mannetje' wel. Je durft het te benoemen, heel goed. Ik lees ook dat als het iets feller wordt je je terugtrekt je verdrietig/boos bent om hoe het allemaal loopt. Dat zijn geen fijne momenten. Een tip voor je ouders is dat ze met elkaar gaan praten, over jou. Als dat onmogelijk lijkt, zou er iemand bij kunnen zijn die neutraal is in het gesprek. Er zijn mensen die speciaal opgeleid zijn om gescheiden ouders met elkaar te platen praten over hun kinderen. Zij heten family mediators, ouderbegeleiders.... Zouden je ouders dat weten?Misschien vindt je moeder het bijv. fijn om van je vader te horen dat hij ervoor zorgt dat je helemaal veilig bij hem bent, ook met de honden. Of, als daar twijfels over zijn, er iemand bij is die ze vasthoudt. Ik kan me helemaal voorstellen hoe fijn je het hebt bij je vader met de honden. Ze zijn altijd blij om je te zien en heerlijk om samen te zijn. Weet je, soms zijn er nog dingen tussen gescheiden ouders die moeilijk zijn. Vanuit de scheiding bijvoorbeeld. Dingen die helemaal niets met hun kind te maken te maken hebben. Maar waardoor de ene ouder het soms moeilijk vindt als het kind naar de andere ouder gaat en het daar fijn heeft. Soms is er angst dat een kind de ene ouder liever gaat vinden dan de andere. Dat is een zwakheid in ouders, maar eigenlijk betekent het ook dat ze je graag bij je hebben en van je houden. Alleen erg onhandig als het op deze manier wordt geuit. Je kan hen vertellen dat je het liever anders ziet, dat ze blij kunnen zijn als je het bij allebei fijn hebt.

Gelukkig ben jij een krachtig meisje, jij kan het wel al zelf benoemen. Ga daar vooral mee door, op een respectvolle manier. Het is namelijk heel logisch dat je van beiden houdt en dat je bij pap en mama wil zijn en ja die honden... een mooi cadeautje dat ze er ook zijn. Dat mama zorgen heeft dat kan. Die kan ze met papa bespreken en papa kan haar aangeven in hoeverre die zorgen voor jou nodig zijn. En als er zorgen zijn, hoe zij dat als ouders voor jou gaan oplossen. Als zij dat kunnen, wordt het voor jou gemakkelijker. Ze kunnen elkaar dan ook geruststellen door aan te geven dat ze het beste willen voor jou en goed voor je zorgen. Ik hoop dat je hier iets aan hebt, want ik gun jou alle geluk bij mama en papa! Ik hoop dat als er meer kinderen zijn in een zelfde situatie, dat ook zij zich na het lezen van jouw oproep gesterkt voelen om rustig te blijven benoemen dat zij van papa en mama houden graag bij allebei willen zijn. Enne ... geef de honden een grote knuffel de volgende keer.

Super bedankt voor de reacties, ik kan er wat mee doen als alles goed gaat! Ik voel me door deze 2 reacties een stuk vrolijker! Erg bedankt meer kan ik niet zeggen!

Groetjes