Hoi iedereen, het is een lang verhaal geworden maar ik vraag me af hoe jullie tegen mijn situatie aankijken.

Mijn ouders zijn op een hele nare manier gescheiden toen ik 2 jaar was en ik heb hier tot op de dag van vandaag last van. Mijn vader was/is ongelooflijk boos op mijn moeder en heeft er alles aan gedaan om haar het leven zo zuur mogelijk te maken, waarbij hij probeerde mij en mijn zusje met de vreselijkste verhalen tegen haar op te zetten. Nog steeds kan hij niet met haar in één ruimte zijn, laat staan een normaal gesprek voeren.
Ik ben nu een beetje aan het “volwassen leven” begonnen waardoor ik niet meer verplicht ieder weekend naar hem toe hoef. De keren dat ik hem wel zie zijn niet bepaald gezellig. Hij heeft een soort gave om tijdens gesprekken zonder enige aanleiding gemene opmerkingen over mijn moeder te maken, terwijl hij weet hoeveel pijn hij me hiermee doet. Ik merk nu dat ik steeds bozer op mijn vader begin te worden. Ik vind het belachelijk dat een volwassen man niet ter wille van zijn kinderen op een normale manier met zijn ex om kan gaan, moedwillens zo veel leed heeft veroorzaakt toen wij nog klein waren en het na 20 JAAR!!! niet kan laten rusten. Het is alsof de haat jegens mijn moeder sterker is dan zijn liefde voor ons. Ik twijfel nu of ik het contact misschien gewoon helemaal zal verbreken. Het brengt me namelijk niets dan pijn. Wat denken jullie? Ik ben namelijk toch bang dat ik hier in de toekomst spijt van zal krijgen, het blijft toch je vader..