Hallo anoniem meisje,

Tjee dat is best een heel heftig verhaal. En ik begrijp uit je verhaal dat je niet met je moeder kan praten over het gedrag van je vader.

Is er iemand die jij heel aardig vind, iemand die je vertrouwt. Misschien iemand van school ? Je kunt dan samen met hem of haar een brief schrijven. Een aan je vader, een aan je moeder. Misschien wil je er wel bij tekenen. Schrijf dan ook vooral op wat je graag zou willen van je ouders. Bijvoorbeeld: Ik vraag je om niets over mijn opa te zeggen waar ik bij ben. Als je de brief klaar hebt, ga je samen met je vertrouwenspersoon bij je ouders op bezoek. Hij of zij kan dan zeggen; "Jullie dochter wil jullie iets vertellen". De vertrouwenspersoon helpt jou bij het gesprek, zodat jouw ouders jou begrijpen, maar ook dat jij je ouders begrijpt. Spreek met de vertrouwenspersoon af hoe je ervoor kunt zorgen dat jouw ouders niet meer over jouw grenzen gaan. Het is de taak van je ouders dat zij jou gelukkig maken en niet andersom. Het is goed om dat aan je ouders te vertellen. Ze zullen je waarschijnlijk niet expres kwetsen. Ze zijn alleen teveel met zichzelf bezig om dat te zien. Maar je mag er zijn. Dus laat van je horen !!

Lieve Anoniem,

Wat ontzettend vervelend dat jouw ouders negatief over elkaar praten waar jij bij bent. Dit kan natuurlijk niet de bedoeling zijn en al helemaal niet waar jij bij bent! Door de ziekte van je vader lijkt het mij ook heel lastig om aan te geven waar jij mee zit en dat het ook echt tot hem doordringt. Daarom vind ik het advies dat Anne geeft ook erg mooi. Op het moment dat jij een brief naar je vader (en ook naar je moeder) stuurt met daarin wat jou dwars zit, dan kan je vader deze brief op een voor hem geschikt moment lezen en op zich in laten werken. Bij mij persoonlijk is het namelijk zo dat een brief vaak meer indruk op me maakt dan wanneer je in gesprek gaat, dit komt omdat je met een gesprek vaak ook druk bezig bent met wat je zelf gaat zeggen zonder dat je dan echt goed luistert, dit is misschien ook het geval bij je vader. Een ander voordeel is dat jij alle tijd kan nemen die je nodig hebt om de brief te schrijven zodat hij voor jou helemaal goed is en alles er in staat.

Daarna kan je altijd nog met je vader over de brief praten, hierbij kan het inderdaad voor jou fijn zijn om er iemand bij te hebben die je vertrouwt. Iemand bij wie jij je fijn voelt, bijvoorbeeld een oom of tante, de buurvrouw, het maakt allemaal niet uit. Zij zijn er dan bij om jou een steuntje in de rug te geven. Op school is er vaak een vertrouwenspersoon, of op de middelbare school zelfs maatschappelijk werk bij wie je altijd terecht kunt en je verhaal kunt doen. Ook zij hebben vaak hele goede adviezen en kunnen jou helpen om een manier te bedenken waardoor je ouders niet meer negatief praten waar jij bij bent.

Ik hoop dat je iets aan deze adviezen hebt, mocht er nog iets zijn dan kun je ons altijd een berichtje sturen.

Veel sterkte, Liefs, Isabel

Hey Anoniem,

Dankjewel voor je berichtje. Het klinkt als een heftige situatie waarin je zit. Natuurlijk is het niet leuk wanneer je ouders negatief over elkaar/anderen praten, maar met de ziekte van je vader wordt het er niet makkelijker op. Een ding wil ik al wel meegeven: dat knijpen mag echt niet gebeuren. Het is goed dat je het al aangeeft wanneer het gebeurt, maar zoals hieronder ook wordt aangegeven is het hem schrijven ook een heel goed plan. Je kunt dan schrijven dat hij je echt niet mag knijpen en je mag ook boos op hem zijn als dat zo voelt. Daarnaast kun je in de brief schrijven dat je het niet wil dat je vader of moeder negatief over anderen praten tegen jou. Uiteindelijk gaat het nu namelijk ten koste van jou en dat is niet bedoeling. Als het knijpen niet door te zeggen of te schrijven stopt, is het ook nog een idee om richting je vertrouwenspersoon op school te stappen of een leraar. Deze laatste heeft geen zwijgplicht, dus het is goed om daar aan te geven dat je het niet fijn vindt dat er zaken doorverteld worden als jij dat niet wilt. Uiteindelijk kun je ook samen met de docent of vertrouwenspersoon die brief geven, als je dat fijner vindt. Ik kan me goed voorstellen dat je dan sterker staat dan wanneer je het in je eentje geeft.

Wat ook kan is naar iemand binnen je familie gaan die je vertrouwt, als dat fijn voelt. Zelf heb ik het altijd fijner gevonden om naar vrienden/vriendinnen of andere mensen buiten mijn familie te stappen, omdat deze er van een afstandje naar kijken. Welke weg je ook kiest, probeer eerlijk te zijn naar hetgeen dat jijzelf voelt en dit ook te uiten. Als je boos bent mag dat, als je verdrietig bent mag dat en ook alle andere gevoelens mogen; zolang je er gehoor aan geeft. Je bent waardevol :-)

Heel veel sterkte voor nu en op een betere toekomst! Beau