Heyy Serge,

Wat fijn dat je je probleem deelt met ons op het Forum. Ik snap je heel goed, ik heb het zelfde probleem gehad met mijn stiefzus

Wat ik deed is dat ik tegen haar zei dat het me dwars lag dat ik haar maar weinig zag in een jaar. En dat ik haar meer wil zien, niet alleen op verjaardagen. Nu doen we vaker dingen samen of even lekker wat drinken samen in mn dorp.

Misschien helpt dit voor jou ook. En zo niet kan je terugkomen op het forum en heeft iemand anders misschien een tip voor je.

Groetjes,

Harold

Hey Serge,

Wat goed dat je een bericht schrijft hier op het forum! Het klinkt alsof jij heel graag je broer meer zou willen zien en dat begrijp ik heel goed. Ik heb twee broertjes en die mis ik stiekem best wel.

Mijn verhaal is iets anders dan jouw verhaal. Ik ben namelijk de oudste in het gezin. Ik heb een broertje van 2 jaar jonger en een halfbroertje van 10 jaar jonger. Ik weet niet zo goed hoe het is als jongere zus die haar broers/zussen niet te zien krijgt, maar ik weet wel hoe het als oudere zus is om niet op bezoek te gaan bij je jongere broertje(s).

Ik hoop dat ik je zo een beetje kan helpen in waarom je broer misschien niet komt of kan komen. En misschien geeft het een paar opties om een gesprek met je ouders en/of broer aan te gaan.

Toen ik 13 was heb ik besloten om full time bij mijn moeder te gaan wonen. Dat was omdat ik mij niet veilig voelde in het huis van mijn vader, zijn vrouw en mijn halfbroertje. Ik was angstig, had nare ervaringen opgedaan en ik mocht thuis niet mezelf zijn. Dat had alles te maken met mijn vader en zijn vrouw. Mijn halfbroertje was het lichtje dat mijn bezoek wat prettiger maakte. Ik denk dat ik het daardoor 4 jaar langer heb volgehouden om daar naar toe te gaan. Ik wist namelijk dat als ik weg zou gaan, ik ook mijn broertje moest laten gaan. Dat wilde ik niet, maar ik moest om zelf te kunnen overleven.

In de jaren daarna was het heel erg moeilijk. Mijn halfbroertje was net 4 jaar en ik 14. Alleen zijn met mijn halfbroertje mocht niet en dat kon niet. Maar ik kon ook niet in dezelfde ruimte zijn met én mijn vader én zijn vrouw én mijn halfbroertje. Ik kon dan niet mezelf zijn met mijn halfbroertje en ik voelde me angstig door de aanwezigheid van zijn ouders.

Dat is een hele tijd zo geweest. Inmiddels zie ik mijn halfbroertje af en toe weer. Dat is de een of twee keer per jaar dat ik het aankan om naar dat huis te gaan. Ik vind dat heel jammer. Want ik mis mijn halfbroertje enorm. Hij is nu 14 en ik zou hem heel graag vaker zien. Maar ik wil ook graag dat hij zelf een keuze kan maken in mij wel of niet zien. En ik wil graag dat ik mijn halfbroertje kan zien zonder dat zijn ouders erbij zijn. Want ik ben bang voor alle nieuwe negatieve emoties. Misschien wil hij mij wel niet zien of worden zijn ouders weer boos. De enige manier om daar achter te komen, is om in gesprek te gaan. Misschien via een brief en misschien face to face.

Er kunnen heel veel redenen zijn waarom jouw broer alleen met de verjaardagen naar jou komt. Maar als oudere zus kan ik je vertellen dat ik heel graag zou willen dat mijn (half)broertje het laat weten als die meer contact zou willen. Ik kan me niet voorstellen dat hij geen contact met jou zou willen. Ik kan me wel voorstellen dat de situatie voor hem heel ingewikkeld is.

Ik hoop dat jullie met elkaar in gesprek kunnen komen. Het is echt goed om hem te vertellen wat jij zou willen. Als jullie allebei weten wat je zou willen en als jullie samen kijken wat mogelijk is, dan weet ik zeker dat jullie daar uit gaan komen. Dat kan best zijn dat jullie afspreken na school een uurtje te spelen op het schoolplein (neutraal terrein) of dat hij af en toe komt om samen te wandelen (weg van ouders) of samen bellen. Er zijn heel veel opties. Maar als jullie van elkaar niet weten hoe en waarom, dan is het moeilijk om dat te raden.

Ik weet dat gesprekken lastig kunnen zijn, maar er kan ook heel veel moois uit komen. Ik gun het jullie van harte ❤️ En blijf je gevoel volgen, dat is heel belangrijk

Echt heel goed dat je schrijft!

Als jullie samen een stapje verder zijn, dan zou ik het leuk vinden om dat te horen!

Groetjes Leen