Hey (Jules)! Wat goed dat je Villa pinedo hebt gevonden en hier je vraag durft te stellen! Ik herken mezelf erg in jouw vraag. Ik durfde ook tot een aantal jaar geleden verschillende dingen niet uit te spreken naar mijn ouders. Ik heb nu al 2 jaar professionele hulp, waardoor het steeds beter lukt om dingen eerlijk tegen papa en mama te zeggen. Hou hoop! Het word echt beter❤️ Wist je dat ze op scholen ook altijd hulp hebben om te praten? Zo kan je toch op een manier je hoofd legen. Dit is erg laagdrempelig en hoeft helemaal niet spannend te zijn! Deze mensen zijn opgeleid om met kinderen op school te praten (bijv over thuis, of andere dingen die lastig voor ze zijn). Ik snap dat dit erg spannend kan zijn,, maar misschien is het iets wat jou kan helpen. Als het je fijn lijkt om met zo iemand te praten dan kan je dit bij je mentor aangeven, en hij / zij brengt je dan in contact met de hulpverlener op jouw school. Als dat een stap te ver is, kan je je ook aanmelden voor een buddy bij Villa Pinedo. Je word dan gekoppeld aan een buddy die ongeveer hetzelfde als jou heeft meegemaakt. Met jouw buddy kan je online chatten en gedachten uitwisselen. Het komt goed❤️

Lieve “Jules”, wat goed dat je hier verandering in wil brengen. Dat is heel moedig, zeker als het zo eng kan zijn om bepaalde dingen naar je ouder uit te spreken. Het is ook ontzettend lastig wanneer je dat niet durft bij je ouder: degene bij wie je het liefst alles verteld wat je wil en dat het veilig voelt!

Ik heb het bij voorbeeld heel lang niet gedurfd om mijn moeder aan te spreken op haar gedrag wanneer ik iets niet fijn vond (ik ben nu 23). Afgelopen twee jaar heb ik dankzij professionele hulp, stap voor stap steeds meer gezegd wat ik dacht ipv dat ik het onderdrukte. Het is heel moeilijk maar het is écht de moeite waard. Ik merkte dat er steeds afstand ontstond tussen mijn moeder en mij wanneer ik niets zei, en dat maakte mij ook verdrietig.

Wat mij heeft geholpen is om heel eerlijk te zijn en vertellen hoe het zit: “Hey mam, ik wil iets met je delen maar ik vind het spannend. Heb je even de tijd om te luisteren?” Als ik dat zei dan was de spanning er al een beetje van af omdat ik zag dat ze er voor mij wilde zijn.

Denk je dat dit iets is wat je ook bij je vader zou kunnen doen?

En wat maakt het precies zo lastig dat je het niet verteld? Zijn reactie? Of bang dat hij anders naar je zou kijken? Mijn tip is om ook bij jezelf na gaan wat je precies eng vindt en vervolgens terughalen wat de momenten zijn geweest dat het goed ging en dat het niet goed ging. Wat deed je anders wanneer het wel goed ging?

Ik hoop dat dit jou een beetje opweg helpt. En vergeet niet dat je ook dingen kan opschrijven als dat het minder spannend maakt ❤️

Heel veel success x als ik het kan, kan jij het ook!

Liefs, Zoé

Hoi Jules ik durf ook (bijna) niets te vertellen tegen mijn vader. ik ken het gevoel.mij helpt het(bijna)altijd ik neem het door in mijn hooft en ik bel soms met moeder en dan vertel ik het . Ik hoop dat je d'r wat aan heb liefs Jara ❤️