Hey Diede, wat goed dat je het vraagt! Een aantal jaar geleden zat ik in een soortgelijke situatie met mijn vader. Ik gaf heel veel om hem en vond het heel moeilijk om afstand te nemen, omdat ik me toch een soort verantwoordelijk voor hem voelde. Ondanks dat ik het niet fijn vond met mijn vader en hierdoor niet heel lekker in m'n vel zat, bleef ik gaan. Ik vond het net als jij zielig.

Als ik terugkijk naar die tijd vind ik het jammer dat ik niet eerder wat afstand had genomen. De afstand deed mij én de band met mijn vader namelijk alleen maar goed. Het is super belangrijk om altijd goed naar je eigen gevoel en intuïtie te luisteren en te doen wat goed voelt voor jou! Ook als dat betekent dat je daardoor minder rekening houdt met anderen. Uiteindelijk heb je er namelijk alleen maar jezelf mee.

Dus, als je even van bovenaf kijkt naar de situatie met je vader, hoe voel je je er dan over en wat zou je willen? Kies voor jezelf!

Liefs Bo

Hi Diede, Gezien je leeftijd sta je aan het begin van een volwassen leven. Hierbij hoort het soms om dingen of personen los te laten. Om op die manier verder te kunnen met je eigen leven. Ik ben in middels 27 jaar en heb een paar jaar terug ook afstand gedaan met mijn vader. Toen verliep het contact weer goed. Maar vorig jaar heb ik opnieuw afstand genomen, omdat het contact niet wederzijds kwam. Soms is het nodig om even afstand te nemen. Wellicht dat je over een paar maanden of over enkele jaren wel weer contact wilt met je vader. Afstand nemen betekent niet dat het dan voorgoed voorbij is ;)

Soms moet je een stapje terug doen om weer vooruit te kunnen!

Liefs, Nirvana

Lieve Diede,

Ik ben net als jij een 23 jarige met een ingewikkelde relatie met mijn vader. Ik vind het heel goed van je dat je om hulp vraagt! dit soort dingen kunnen namelijk heel lastig zijn om in je eentje te moeten oplossen.

Het klinkt misschien makkelijk, maar soms is het ook best goed aan te voelen: wat zegt je hart? Je hoofd heeft vaak tientallen redenen om wel of geen contact te houden met je vader en die redenen kunnen allemaal valide zijn! Toch kunnen sommige redenen voor jou zwaarder wegen dan anderen. en dat is goed. De keuzes die je maakt zijn voor jezelf. Als je vader niet aan jouw verwachtingen kan voldoen mag je daar een grens trekken. Ook al is het je vader. Het kan ook helpen om erover na te denken hoe realistisch je verwachtingen zijn. Mijn vader is bijvoorbeeld autistisch (en misschien ook narsistisch) en dit maakt het moeilijk voor mij om met hem te praten. Ik heb veel minder contact met hem dan eerst, maar het contact dat we hebben is goed. Ik heb mijn verwachtingen op hem aangepast: hij is niet meer de papa hoe ik hem zag toen ik nog jonger was.

Doe wat voor jou goed voelt! Dan kan je het niet verkeerd doen ♡

Succes! Liefs, Iris

Gescheiden ouders