Lieve Tess,

Dankjewel voor het delen van jouw verhaal!

Wat onwijs heftig voor je dat je jouw vader op zo'n jonge leeftijd al hebt moeten verliezen en dat daarbij ook nog het contact met zijn familie verloren is gegaan. Heb je dat al een beetje een plekje kunnen geven?

Eerlijk gezegd vind ik dit een lastige vraag. Ik vind namelijk niet dat ik in de positie zit om voor jou bepalen wat je zou moeten doen. Er is geen goed of fout in dit verhaal. Ik zou je als advies geven om voor jezelf goed na te gaan wat jij graag zou willen in deze situatie. Vind je het een fijn idee om de familie van je vader een brief te sturen? Dan zou ik daarvoor kiezen. Ik denk dat bij het maken van deze keuze het belangrijkste is dat jij luistert naar jezelf. Om te voorkomen dat je spijt krijgt als je er bijvoorbeeld voor kiest om de brief niet te schrijven vanwege negatieve reacties om je heen, terwijl je dit van binnen graag had gewild.

Als antwoord op je vraag zou ik dus zeggen: luister naar je gevoel! :) Hopelijk ben je een beetje verder geholpen. Mocht je nog iets kwijt willen, plaats dan gerust een berichtje!

Liefs, Michelle

Hi lieve Tess, 

Dankjewel voor jouw vraag hier op het forum! Wat verdrietig dat jouw vader is overleden. Dat lijkt me heel zwaar. En dan ook nog geen contact meer met zijn familie. Onwijs vervelend. Hoe is dat voor jou? 

Ik herken een paar dingen uit jouw situatie: mijn vader is niet overleden, maar ik heb een tijd geen contact met hem gehad. Ik heb ook nauwelijks tot geen contact met zijn familie. Soms best een gek gevoel, vind ik. Inmiddels heb ik weer een beetje contact met mijn vader.  Ik kan me helemaal voorstellen dat je graag je achternaam wil veranderen. Wat zou het voor jou betekenen om een andere achternaam te hebben? Ik heb mijn achternaam namelijk ook gewijzigd, maar dan naar die van mijn stiefvader. Dat vond ik een hele grote, spannende stap, omdat iedereen daar wel een mening over had. Ook vond ik het extra spannend dat mijn vader het dan te horen zou krijgen en dat het hem dan zou kwetsen.

Om het voor mijzelf zo fijn mogelijk te maken (en ervoor te zorgen dat ik me niet schuldig hoefde te voelen), voelde het voor mij goed om mijn vader een brief te schrijven. In die brief legde ik uit waarom ik dit ging doen (namelijk, omdat ik zoveel van het gezin houd waarin ik ben opgegroeid). Met mijn halfbroertjes en hun moeder heb ik een gesprek gevoerd hierover. Zo had ik voor mijn gevoel iedereen die het moest weten, van tevoren op de hoogte gebracht.  Nu gaat het er bij jou om of je jouw vaders familie misschien een brief moet schrijven, omdat je bang aan het worden bent voor de reactie van de familie. Wat maakt dat je hier bang voor bent? Het is natuurlijk helemaal aan jou of en hoe je het ze laat weten. Ik zou vooral doen wat goed voelt voor jou. Of dat nu een brief schrijven met uitleg is, of het ‘gewoon doen’ en de reactie afwachten.. Dit is jouw grote beslissing en daarin mag je helemaal naar jezelf luisteren. 

Ik hoop dat je een keuze voor jezelf kan maken waar je je prettig bij voelt. Veel succes met deze stap! 

Liefs, Nikki