Lieve Maya,

Bedankt voor jouw vraag op het Forum en wat fijn dat je ons gevonden hebt! Je schrijft dat je vader jou slaat en dat de politie een keer is langsgekomen. Je vraagt je af of dit normaal is. Ik kan mij voorstellen dat dat een lastige situatie voor je is. Ik wil je laten weten dat je vraag goed is aangekomen en dat je niet alleen bent. 

Onze vrijwilligers gaan hun best doen om jou zo snel mogelijk een luisterend oor te bieden en jou te steunen in deze situatie, maar voor nu wil ik jou alvast een aantal websites geven waar je in de tussentijd misschien iets aan hebt:
- https://ikbenblue.nl/

• https://www.kindertelefoon.nl/

Ik ga er vanuit dat je snel reacties krijgt van onze lieve vrijwilligers en andere kinderen en jongeren met gescheiden ouders!

Dikke knuffel en liefs,

Amber van Team Villa Pinedo 

Hoi! Mijn stiefvader was ook niet altijd de liefste thuis. Maar geweld gebruikte hij nooit van mijn leven.

Als ik eerlijk moeilijk zijn is het echt niet normaal dat hij jou slaat. En al helemaal niet zonder reden! Ik vind het heel knap dat je dat wel durft te zeggen en dat je daar mee om kan gaan. Ik zou echt dat niet kunnen! Maar heel dapper hoor!!

Hey Maya,

Wat een vervelende situatie heb je meegemaakt zeg... Maar wat goed dat je dit forum hebt gevonden, en onwijs moedig van je dat je het hier wilt delen.

Ik heb ook zoiets meegemaakt toen ik 11 was. Mijn ouders zijn ook door de politie uit elkaar gehaald toen mijn vader mij bij mijn moeder wou ophalen. Ik was toen ook in mijn pyjama naar mijn kamer was gevlucht, en zag toen de zwaailichten van de politie door het raam schijnen. Ik herinner me dat ik daar ook heel bang van werd en eigenlijk best van in paniek raakte. En later heb ik ook wel eens zulke erge ruzie gehad met mijn stiefmoeder dat we gingen vechten. Dat was ook heel akelig! Ik voelde me daardoor heel boos, klein en machteloos.

Ik snap heel erg je vraag of dit soort dingen normaal zijn. Zo voelde het voor mij in ieder geval niet. Het voelde voor mij alsof ik de ouder was. En alle volwassenen om mij heen waren een stel kleuters op het schoolplein! En nu ik zelf ietsje ouder ben vind ik het eigenlijk nog steeds niet normaal dat deze dingen zijn gebeurd.

Mij heeft het heel erg geholpen om met mensen te praten die neutraal waren. Ik had in groep 8 een hele lieve meester met wie ik kon praten. En op de middelbare school een hele aardige mentor, die ook vertrouwenspersoon was! Maar je verhaal hier op het forum schrijven is ook al een hele moedige stap van je. Daar mag je heel trots op zijn!

Ik voel in ieder geval met je mee. Je bent sowieso niet alleen!

Liefs, Remi

Lieve Maya,

Wat vervelend dat dit gebeurd is! Ik kan me goed voorstellen dat wat je vader zegt en doet pijn doet. Je bent hier niet alleen in. Er zijn veel meer kinderen die zulke dingen meemaken dan je zou denken en hopen, en een van die kinderen was ik ook. De politie is bij mij thuis nooit betrokken geweest maar ik werd thuis ook mishandeld. Dat heeft mij, net als het jou doet, ook veel pijn gedaan. Het voelde voor mij toen heel erg alsof het normaal was en alsof het gek was dat ik moeite had met wat er thuis gebeurde. Inmiddels weet ik dat het niet normaal is en dat het bij de meeste families wel veilig is en voelt. Dat was zo’n gekke realisatie! Ik hoop dat je dat gevoel van veiligheid hebt bij je moeder. En als het ook daar mist hoop ik dat je weet dat het altijd nog kan komen, de situatie zal niet eeuwig blijven zoals hij nu is.

Ik wil ook even meegeven dat het feit dat de situatie waar je in zit niet normaal is helemaal niets zegt over jou. Het zijn je ouders die verantwoordelijk zijn voor dat het fijn is thuis. Het belangrijkste is dat je met iemand bespreekt wat er gebeurt en dat je weet dat je gevoelens, gedachten en twijfels er mogen zijn. Of je het bespreekt met je moeder, bijvoorbeeld een opa of oma of een juf of meester op school maakt niet uit, als het maar iemand is bij wie jij je fijn voelt. Wat mij ook wel eens kon helpen was opschrijven waar ik mee bezig was en waar ik mee zat. Je zou wat je opgeschreven hebt mee kunnen nemen wanneer je bijvoorbeeld in gesprek gaat met de rechter, zodat je het kan laten zien als praten even moeilijk is.

Verder is het helemaal niet gek dat je naar de andere ouder toe trekt als dit bij een van je ouders gebeurt. Dat mag ook, dat is oké. Ik vind het super knap dat je hierin destijds de keuze hebt gemaakt die voor jou het beste voelde en ik hoop dat je dat ook tijdens de rechtszaak blijft doen. Het feit dat je dat hebt kunnen doen terwijl je in een situatie zat waarin je doodsbang was zegt heel veel over hoe sterk je bent. Ik vind dat echt ontzettend knap! Vertrouw op je eigen gevoel de komende tijd en praat erover met de mensen om je heen. We hebben bij Villa Pinedo ook altijd een plekje voor je! Voel je vrij om opnieuw een berichtje te sturen als je vragen hebt of het nog ergens over wilt hebben.

Ik denk aan je Maya, en wens je veel sterkte 💛

Liefs,

Famke