Dit zijn wij op vakantie. Op een zelfgebouwd vlot (ja, je ziet het goed). In de regen. Ergens in the middle of nowhere. Met twee ouders die ontzettend verliefd zijn en 5 kinderen die elkaar nog niet zo goed kennen. Wiens idee dit precies was weet ik niet meer, maar dat er betere ideeën zijn over waar naartoe op vakantie te gaan met je nieuwe gezin weet ik zeker!

Terwijl we met de rivier mee stroomden, rolden we tegelijkertijd van het ene drama in het andere. Natte slaapzakken en matjes, te weinig eten, noodweer, kou en natuurlijk ruzie, heel veel ruzie. Geen enorme ruzies, maar wel continu van die kleintjes. En teleurstelling. Teleurstelling bij mijn moeder en bonusvader omdat de vakantie niet was uitgepakt hoe zij het voor zich hadden gezien. En daar voelde ik me dan soms weer schuldig over. Alsof wij het hadden verpest voor hen, maar dat deden we helemaal niet expres. We kenden elkaar gewoon nog niet goed genoeg voor zo’n vakantie! Dat konden zij later zelf gelukkig ook wel inzien.

Toch was het een vakantie, ondertussen alweer 10 jaar geleden, waar we het nog steeds over hebben. Waar we nu alle zeven met tranen van het lachen op kunnen terugkijken. Het was in ieder geval een vakantie om nooit te vergeten! Én we hebben elkaar een stuk beter leren kennen. Ik kan me geen leven meer voorstellen zonder deze hysterische, over-de-top, mega grappige en lieve familie. Zij zijn namelijk mijn moderne familie en die zou ik voor geen goud meer willen ruilen.

Scheidvakanties - het verhaal van Sophie

Iedereen maakt mijlpalen mee, die mooi zijn om te delen. Misschien heb je onlangs wel te horen gekregen dat je geslaagd bent voor je opleiding, of stap je bijvoorbeeld het huwelijksbootje in! Deze momenten zou je misschien graag willen delen met je ouders. Het liefst met beide ouders, samen. Maar hoe vier je je mijlpalen, als dat niet met je ouders samen kan? Gelukkig zijn er altijd andere mogelijkheden. Misschien helpen deze tips voor alternatieven jou ook.

<h2>Wie is familie?</h2> Moeten mijlpalen wel per se met ‘familie’ gedeeld worden? Naast je familie met wie je een bloedband deelt, heb je misschien ook wel een ‘chosen family’. Een ‘chosen family’, jouw zelfgekozen familie, kan bestaan uit vrienden die misschien wel net zo dicht of nog dichter bij jou staan, dan je familie met wie jij een bloedband deelt. Deze zelfgekozen familie kan jou net zo geliefd laten voelen, net zo supportive zijn en net zo feestelijk met jou je mijlpalen vieren. Bij de uitreiking van mijn Master-diploma nodigde ik niet mijn ouders uit, maar een aantal vriendinnen. Met mijn vader had ik op dat moment geen contact en mijn moeder was niet in Nederland. Mijn vriendinnen hebben op een grappende manier de ‘rol van mijn ouders’ op zich genomen en we hebben er een geweldig feestje van gemaakt. Ik voelde me blij, trots en geliefd!

<h2>2 keer feest!</h2> Als je toch graag een mijlpaal met je ouders wil vieren, waarom dan niet twee keer feest? Vier het behalen van je diploma of je housewarming bijvoorbeeld op verschillende dagen, of maak er een programma van waarbij je gezellig met je ene ouder een hapje gaat eten en ’s avonds nog eens proost op je mijlpaal met je andere ouder. Vul het vooral in op een manier die voor jou prettig voelt. Neem je tijd en probeer goed aan te voelen wat jouw behoeften zijn en wat je daarin nodig hebt.

Mijn broers en ik vierden iedere verjaardag twee keer. Eén keer bij papa, één keer bij mama. Dit werkte goed voor ons: hierdoor zaten wij niet in spanning over het ‘samen in één ruimte zijn’ van papa en mama op onze verjaardagen. Nu we wat ouder zijn, beslissen we zelf hoe wij onze verjaardagen vieren. Voor mijn broers werkt het inmiddels prima om hun verjaardag in één keer te vieren, waarbij papa en mama soms tegelijk aanwezig zijn, en soms (toevalligerwijs of niet) elkaar mislopen. Op een verjaardag gaat het tenslotte om de jarige en staan de ouders even op de tweede plaats! ?

<h2>Leg het vast!</h2>In sommige gevallen kun je je mijlpaal niet zo goed in twee keer vieren. Je bruiloft of een ander ‘once in a lifetime’ moment kun je nu eenmaal niet zo gemakkelijk herhalen. Maar hoewel je het moment zelf niet kunt herhalen, kun je er misschien wel met je beide ouders op terugkijken. Leg de mooie momenten die je graag met hen zou willen delen vast, zodat je deze op een later moment met je beide ouders (apart) alsnog kunt delen. Je zelfgekozen familie, je vrienden of andere aanwezigen zullen vast met alle liefde de fotograaf van de dag voor je zijn! Misschien vind je het leuk om er een vlogje van te maken, zodat je er een persoonlijke boodschap voor je ouder(s) in kunt verwerken. Maak er een speciaal moment van om deze beelden samen met je ouder(s) terug te kijken en zo jouw bijzondere moment(en) met hen te delen. 

Toen ik alleen op reis was, vond ik het een confronterende gedachte dat mijn ouders niets wisten van wat ik op reis allemaal zag, deed en tegenkwam. De mooie (én minder mooie!) momenten die ik graag met mijn ouders zou willen delen, heb ik vastgelegd en in een digitaal albumpje geplaatst. Deze foto’s en filmpjes heb ik samen met mijn moeder en mijn oma bij mijn oma thuis uitgebreid bekeken, waardoor ik samen met hen nog eens kon nagenieten van mijn reis, en hen hierin kon meenemen. Mijn mooie ervaringen kon ik op deze manier met hen delen. Dit kun je natuurlijk ook met beide ouders doen, als je dat wil!

Wat zijn de mijlpalen die jij graag met je ouders had willen delen, of die nog in je toekomst liggen? En wat vind jij lastig aan deze situaties? Hopelijk kunnen deze alternatieven je inspiratie geven om jouw mijlpalen en bijzondere momenten te vieren op een manier die bij jou en jouw behoeften past. En onthoud: je staat er niet alleen voor!

‘Hoe vier jij je mijlpalen, als dat niet samen kan?’

Ruim twintig jaar geleden was het een zomerse dag in juni, maar ook een feestelijke dag. Tenminste, ik vind van wel want ik mocht ter wereld komen. Ik heb er zelf geen herinneringen meer aan, maar ik vind het wel fijn om te bedenken dat het een mooie dag geweest is. Alleen al omdat ik hoop dat mijn ouders het toen samen goed hadden. Mijn geboortedag en al die jaren erna mijn verjaardag, het is iets dat wordt gezien als een feestdag. Maar de volgende jaren kreeg mijn verjaardag meer weg van een innerlijke strijd.

## Veranderingen

Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 5 was. Eigenlijk veranderde mijn gevoel over mijn verjaardag het jaar ervoor al. Het was geen feestdag meer, maar een dag die een confrontatie werd met wat er niet is. Het liefst sloeg ik mijn verjaardag dan maar over. Bij een verjaardag hoort voor mij gezelligheid, leuke mensen, lekker eten, een beetje versiering en vooral een blij gevoel. Alleen toen moest ik keuzes gaan maken. Want was ik op mijn verjaardag dan bij papa of bij mama? En als ik dan bij mama ben, komt papa dan langs? Plus als papa langskomt, komt zijn nieuwe vriendin dan ook mee? Mama wil het graag gezellig maken en papa wil graag zijn cadeau meenemen. Maar dat botst, want papa heeft meer geld dan mama en koopt andere cadeaus. Dan is het niet gezellig en wordt het een strijd tussen twee volwassenen, op de dag die een feest hoort te zijn voor hun eigen kind.

De jaren erna zijn papa en mama nooit meer samen op mijn verjaardag geweest. Ik was of bij papa of bij mama. Als ik dan bij papa was, vond ik dat moeilijk. Ik had daar geen vrienden die kwamen en ik miste mama. Vanaf mijn 14e ging ik volledig bij mama wonen. Geen keuze meer. Ik zou sowieso bij mama zijn en papa zou sowieso niet langskomen. Er was wel elk jaar een ander dilemma. Mijn verjaardag werd elk jaar, samen met kerst en oud & nieuw een meetmoment voor mijn relatie met papa. Want liever had ik geen contact, maar als er geen contact is doet het ook pijn. Helemaal als papa écht mijn verjaardag vergat en twee weken later pas een sorry gaf. Mijn verjaardag werd een dag vol spanning. Krijg ik wel bericht van papa, krijg ik geen bericht en moet ik ook weer met hem afspreken? Mijn verjaardag was niet meer van mij. Mijn verjaardag was ‘bezit’ geworden van mijn ouders.

## Nieuw motto

En nu, sinds ik de twintig ben gepasseerd, heb ik een nieuw motto. Mijn verjaardag is weer van mij. Ik beslis zelf hoe mijn verjaardag eruit komt te zien. Wie ik uitnodig, of ik wel of niet op berichtjes reageer. En met liefde zet ik mijn telefoon die dag uit. Want dat geeft rust. Morgen ben ik wel weer een kind van gescheiden ouders en morgen denk ik wel weer na over de rest van de wereld. Maar vandaag, op mijn verjaardag, hang ik zelf de slingers op. Ik ga eten met wat vrienden, ik moet met een beetje pech nog wat studeren, ik ga lekker sporten en ik ben trots op waar ik sta, ongeacht de weg die ik heb afgelegd. Het is niet dat er nooit meer onrust is op mijn verjaardag, maar ik word er steeds iets beter in om de onrust af en toe even uit te schakelen. En dat op zich is al een feestje waard. Proost op alle verjaardagen!

‘Mijn verjaardag was een innerlijke strijd’

Het is vakantie! Vaak wordt hier al dagen, weken of maanden naar uitgekeken, maar zelf zag ik altijd tegen de vakantie op. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 4 jaar oud was en ik heb dus geen zomervakantie gekend met mijn ouders bij elkaar. De zomervakantie stond bij mij altijd in het teken van het missen van een van de ouders. Normaal zag ik altijd mijn moeder doordeweeks en mijn vader in het weekend. Maar in de zomervakantie wisselden mijn zusje en ik na drie weken van ouder. Hierdoor konden we met mijn moeder drie weken kamperen. Na een paar jaar werd dit een vakantie met mijn bonusgezin. Met z’n zessen, een caravan en tentjes trokken wij Europa in.

We hadden een fijne caravan, waar mijn ouders in sliepen, met een voortent ervoor voor de spullen. Ik sliep altijd met mijn bonusbroer in een kleiner tentje, en mijn zusje en bonuszusje samen. We gingen naar grote campings, met veel activiteiten, andere kinderen en zwembaden. In de avonden waren we bij de pingpongtafels te vinden of in de minidisco. We maakten veel vrienden, werden “verliefd” op jongens, voerden hele choreografieën uit in het zwembad en kochten stiekem chips of snoep, wat we op aten uit het zicht van onze ouders. We hadden veel lol samen, afgezien van de incidentele ruzies. We voelden echt als een groot gezin. 

Maar de vakantie was een combinatie van veel verschillende gevoelens. Ik hield van school en leren en dat was altijd iets wat ik miste in de vakantie. Ik miste de structuur en het nieuwe kunnen ontdekken. Ik mocht gelukkig altijd veel boeken meenemen. En ik hield van zwemmen. Dit maakte voor mij veel goed. Daarnaast miste ik op zo’n moment ook mijn vader, hij was dan vaak alleen thuis en veel aan het werk, terwijl wij veel plezier hadden met ons ‘nieuwe’ gezin. Gelukkig stuurden we vaak berichtjes en fotootjes over en weer, en konden we veel bellen. 

Ook namen we iets kleins mee van papa, zodat hij toch dichtbij voelde. Al was het zeker in het begin soms even wennen, want gedurende het schooljaar zag ik mijn bonusbroer en -zusje maar 1 of 2 dagen in de week. En nu opeens elke dag. Dit maakte ons gezin ook wel heel druk. Ik vond het soms ingewikkeld dat we weinig tijd hadden met mijn eigen kerngezin, met alleen mijn moeder en mijn zusje. Dan deden we toch altijd andere dingen, en hing er een rustigere en andere sfeer. Achteraf had ik het misschien wel heel fijn gevonden om vaker dingen te doen met zijn drieën en had ik hier zeker om kunnen vragen!

Toch bleef het altijd wel duidelijk dat wij uit twee gezinnen kwamen. Vaak als wij op vakantie gingen, werden mijn bonusbroer en -zusje na twee weken door ons weggebracht naar hun moeder, ergens in Frankrijk. Zo bleven we nog een weekje achter met zijn vieren. Deze weken waren dan raar, ik miste ze dan. Ook veranderden we vaak van camping en moesten we weer nieuwe vrienden maken. 

Als ik nu terugdenk aan deze vakanties, dan blijven vooral de toffe herinneringen plakken. Ik denk aan de avonden dat wij als bende van 4 over de camping struinden en alles konden doen wat we wilden. De middagen in een zwembad, waarbij we bleven spelen met elkaar. En de uitjes waarop we tegen elkaar konden klagen over hoe saai het was wat onze ouders nu weer wilden doen. Ik ben dankbaar voor de tijd die we met zijn allen hebben kunnen besteden, hoe erg het soms ook wennen of aanpassen was. We hadden fijne vakanties, veel avonturen, heel veel lol en konden echt even ontspannen en rebellen.



Scheidvakanties - het verhaal van Sophie

DOOR : SOPHIE | FOTO: PERSOONLIJK

Reacties (0)

📄 Laat een reactie achter!

Relevante blogs of vlogs

Contact

Socials