Esther (51) in Vragen van ouders
Zorgen om mijn zoons
Zorgen om mijn zoons – . Ik kom uit een slechte erelatie, narcistische -boze- ex, die manipuleert, verdraait, liegt, wil alles bepalen en creeert problemen. Nu nog steeds, 4 jaar gescheiden, 6 jaar uit elkaar (foute belastingaangifte, aangifte bij UWV, spaarrekening opheffen van de kinderen en mijn handtekening vervalsen, zwartmakerij etcetcetc). Zelf veel hulp gehad, therapie om hier uit te komen. Steeds alles gedaan vanuit mezelf, dus niet terugsmijten met modder of kinderen ertussen zetten.
Ik hoop dat het een keer stopt, misschien heeft iemand daar ervaring mee en tips voor?
Ondertussen krijgen onze zoons er steeds meer last van, op verschillende manieren. Mijn ex heeft co-ouderschap afgedwongen, er is niet eens een ouderschapsplan – er zijn 4 wisselingen in 2 weken en vaak ook 6 als ze naar zijn nieuwe vriendin gaan, vermoeiend. Ook hen manipuleert hij en wil alles bepalen. Laatste tijd ook conflicten waarbij hij keihard schreeuwt, krijst tegen m’n jongste zoon (12) – die sluit zich op in de badkamer en belt mij dan, ik hoor hem schreeuwen. Voel me machteloos en herken de pijn. Inmiddels bij GGZ beland die niet zien wat er echt aan hand is en m’n zoon krijgt stempel autisme. Voorstel voor ouderbegeleiding weigert m’n ex.
M’n zoon wil heel graag een lieve, veilige pappa, maar nu moet hij steeds zijn best doen en op z’n tenen lopen.
Heeft iemand tips, herkenning, ideeën om hier mee om te gaan, voor mij en m’n zoon
Hoi Esther!
Heel erg bedankt voor je berichtje. Wat lief dat je je bezorgdheid over je zoons op deze manier uit. Erg knap dat je er al een traject met hulpverlening op hebt zitten. Lijkt me toch een behoorlijke stap om die hulp te accepteren. Ook erg goed om te lezen dat je niet de modder terugsmijt. Als kind, zou ik dat heel fijn vinden. Het werkt niet om ergens tegenin te blijven gaan als daar alleen maar ruzie van komt.
Na meer dan 10 jaar scheiding kan mijn moeder ook nog steeds klagen over mijn vader. Ik zeg niet dat hij alles goed doet en onderschrijf zeker dat dingen niet altijd gaan zoals ze moeten gaan, maar ik vind het fijn dat mijn moeder daar inmiddels niet meer in mee gaat. Tips voor die situatie, zijn verder denk ik moeilijk te geven. Je kunt zijn gedrag niet vervormen tot een meer acceptabele variant. Misschien heeft hij zelf hulp nodig, als zijn karakter hem op andere gebieden ook zo in de problemen brengt, maar ik denk niet dat jij de aangewezen persoon bent om hem daarop te wijzen. Misschien loopt hij op den duur tegen zoveel problemen aan, dat hij inziet dat zijn huidige houding hem niet verder brengt. In de tussentijd kun jij alleen goed voor je kinderen zorgen en incasseren. Dat heeft mijn moeder ook zo gedaan en vond ik erg prettig.
Ik vind het wel zorgwekkend dat je zoons er moeilijkheden mee hebben, dat hij zo tegen hen tekeer gaat. Ik voel de pijn uit je berichtje, dat je hem aan de telefoon hebt terwijl je de vader hoort schreeuwen. Lijkt me een situatie die écht niet oké is. Als ik thuis ruzie had met mijn vader vond ik het fijn als mijn moeder er voor me was en ik vond het fijn dat ik het er met haar over kon hebben als de dingen niet oké waren en mijn vader dingen deed die niet oké waren. Ik vind het lastig om het woord nu zo in de mond te nemen, maar ik vind het toch heel belangrijk om te zeggen: mishandeling (ik zeg niet dat daar sprake van is – dat weet ik niet) hoeft niet per definitie fysiek te zijn. Ook voor emotionele of geestelijke mishandeling kun je contact opnemen met Veilig Thuis (www.veiligthuis.nl) of met de huisarts of politie of GGZ. Je kunt Veilig Thuis altijd bellen, ook als je twijfelt.
ik krijg het idee dat je zelf het gevoel hebt dat je niet gehoord wordt door de GGZ. Dit is iets wat ik ze zelf zou voorleggen. Ook als jij je zoon niet herkent in de classificatie ‘autisme’, of hij herkent zichzelf daar niet in, is dat iets om te overleggen. Zo’n diagnose wordt niet bepaald door een psycholoog of psychiater, maar gezamenlijk. Als het niet werkt met dit team hulpverleners, kun je altijd op zoek naar iemand anders.
Heel veel sterkte met de situatie!
Anne
Beste Esther,
Wat ontzettend goed dat u uw vragen en zorgen deelt op ons forum! Ik ga uw vragen zo goed mogelijk proberen te beantwoorden.
Om op uw eerste gedeelte van uw bericht in te gaan, wat een ontzettende heftige situatie. Ik heb helaas ook ongeveer hetzelfde meegemaakt bij mijn ouders. Mijn moeder deed allerlei dingen die uw ex ook deed, in de hoop beter uit de scheiding te komen. Mijn vader heeft hier ook heel veel moeite mee gehad. Het feit dat u hier hulp voor heeft gezocht wil ik nog even becomplimenteren. Helaas heb ik hier weinig tips voor.. Mijn vader heeft mij verteld dat hier iets tegen doen heel moeilijk is en het uiteindelijk vanzelf voorbij gaat. Hij vertelde dat voor jezelf en uw kinderen zorgen in deze het enige en beste was wat u kan doen. Dus dat zou ik u ook mee willen geven.
Om op het tweede gedeelte in te gaan, wat ontzettend rot dat uw zoons er nu ook last van krijgen. Dit mag nooit de bedoeling zijn. Wat me ontzettend lastig lijkt voor uw zoons, is dat ze zo ontzettend vaak moeten wisselen in 1 week. Het is super zwaar om zo vaak weer jezelf te moeten aanpassen aan een nieuwe situatie met andere waarden en normen. Ik zou u dan ook graag willen meegeven: probeer een nieuw co-ouderschap op te stellen samen met uw ex. Dit kan eventueel met hulp. Maar voor uw zoons is het op deze manier niet te doen. Vraag in deze ook aan uw zoons wat zij graag zouden willen, het gaat echter om hun. Om verder op uw bericht in te gaan, wat moet het enorm lastig zijn om zo gemanupileerd te worden en tussen al deze ruzies en geschreeuw te zitten als uw zoons zijnde. Zeker als u begint te merken dat het echt wat met uw zoons doet. Zelf herken ik het gevoel van uw zoons ook. Ik heb ook in heel veel conflicten en geschreeuw van mijn moeder gezeten. Ik was enorm bang en kon me niet meer goed herstellen na zoon conflict. Ik vertelde mijn vader er over en hij voelde zich, net als u, ontzettend machteloos. Ik ben zelf naar de dokter gegaan en heb hem verteld dat ik me enorm rot voelde en de redenen daarbij. Hij zij helaas dat het normaal was en wimpelde het af. Een soort gelijk idee als dat ze bij uw zoon niet echt zien wat er aan de hand is. Het moet voor hem al moeilijk genoeg zijn om zijn gevoelens te uiten. Wat ik voor u en uw zoon wil meegeven is, vertel uw zoon over deze website. Laat hem zien wat het is en vertel hem over een Buddy. Misschien zou dit heel goed voor hem zijn en voelt hij zich begrepen. Een buddy aanvragen moet echter wel uit zichzelf komen. Ga hem dit ook niet dwingen. Een buddy kan misschien ook fijn zijn voor uw andere zoon. Hierbij geld hetzelfde. Verder zou ik je willen vragen om uw zoons te vertellen dat dit allemaal absoluut niet hun schuld is. Dit kunnen ze misschien zo ervaren. Vertel ook waarom het niet zo is. Het is heel belangrijk voor hun om dit te horen. Als laatste tip zou ik ook wel willen meegeven om uw zoons een brief te laten schrijven of in gesprek te gaan met hun vader. Laat er in terug komen hoe zij zich voelen en wat zij zouden willen. Ze zouden bij de brief gebruik kunnen maken van de brieven op onze website. Wat bij een gesprek handig zou zijn is dat u er misschien bij zou zijn. Dit ivm het geschreeuw waar u over sprak. Dit kan echter alleen als iedereen hier voor openstaat.
Het is een enorm lastige situatie en ik hoop dat u wat aan mijn tips heeft gehad. Ik wens u en uw zoons heel veel succes en sterkte.
Janne